RSS Feeds

Παρασκευή, Οκτωβρίου 09, 2009

Βέλγιο - Ολλανδία (Μέρος 1ο)

Στις αρχές του Ιουνίου, επισκέφθηκα μαζί με δυο φιλαράκια το έταιρο μέλος της μεταπτυχιακής μας παρέας που πλέον ζει και εργάζεται στην Ολλανδία και πιο συγκεκριμένα στη Χάγη.

Οι ημερομηνίες αναχώρησης και επιστροφής ορίστηκαν με κάποια δυσκολία, τα e-tickets εκδόθηκαν και το ταξίδι ξεκίνησε με πρώτο προορισμό το Βέλγιο και τις Βρυξέλλες! Πρώτη εντύπωση από τις Βρυξέλλες και δη από το αεροδρόμιο ήταν ανάμεικτες αφού μου έκανε τρομερή εντύπωση το μέγεθός του και το πόσο πλατύ ήταν. Μόνο και μόνο για να παραλάβουμε τις βαλίτσες μας έπρεπε να διανύσουμε πολύ μεγάλη απόσταση και να κατέβουμε 2-3 επίπεδα. Τελικά, πήραμε το τρένο από το αεροδρόμιο και πήγαμε στην Αμβέρσα όπου είχαμε δώσει ραντεβού με το φίλο μας ο οποίος θα κατέβαινε με το αυτοκίνητό του από Ολλανδία.

Η Αμβέρσα μπορώ να πω ότι μου άρεσε πολύ. Είμασταν, βέβαια, αρκετά τυχεροί καθώς είχε πολύ καλό καιρό με ηλιοφάνεια οπότε είμασταν σε θέση να κάνουμε τις απαραίτητες βόλτες, να πιούμε το καφεδάκι μας και να βγάλουμε αρκετές φωτογραφίες. Ωραία πόλη με παλιά βαριά κτίρια αλλά και με το υγρό στοιχείο παρών κάτι που της έδεινε άλλο αέρα!

Πλάκα είχε ένα όχημα το οποίο ήταν σαν αυτοκινούμενο bar! Αποτελούταν, λοιπόν, από μια τυπική μπάρα στην οποία αντιδιαμετρικά κάθονταν οι επιβάτες οι οποίοι απολάμβαναν τη βόλτα τους συνοδεία μπύρας!! Επίσης, εντύπωσει μου έκανε ένας συγκεκριμένος τύπος ποδηλάτου ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με το κλασσικό και παραδοσιακό σχήμα ενός ποδηλάτου. Δε ξέρω αν μπορώ να το περιγράψω αλλά το κύριο χαρακτηριστικό του ήταν ότι ο αναβάτης δεν καθόταν στη σέλα αλλά ήταν κατά κάποιο τρόπο ξαπλωμένος σε αυτή με αποτέλεσμα το τιμόνι να είναι στο ύψος των ματιών του. Είχε πολύ πλάκα να βλέπεις τον τύπο που το είχε, να προσπαθεί να εκκινήσει χωρίς να πέσει! Δυσκολεύτηκε αρκετά αλλά μόλις τα κατάφερε πήγαινε μια χαρά!

Φύγαμε, λοιπόν, από το Βέλγιο οδικώς με πρώτο προορισμό σε Ολλανδικό έδαφος το Rotterdam, στο οποίο μείναμε για λιγότερο από δυο ώρες και επισκεφθήκαμε μόνο έναν πύργο που πρόσφερε πανοραμική θέα σε όλη την πόλη. Στο Rotterdam είχα την πρώτη μου επαφή με τα κανάλια και το πράσινο της Ολλανδίας.

Πέμπτη, Οκτωβρίου 01, 2009

Νέο Μουσείο Ακρόπολης

Την περασμένη Κυριακή επισκέφθηκα και εγώ το νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Ευτυχώς είχα αποφασίσει για την ημέρα της επίσκεψης αρκετές μέρες πρίν και έκλεισα εισιτήρια από το site του μουσείου μια βδομάδα πριν. Η διαδικασία είναι πολύ απλή και γρήγορη.

Τη στιγμή που κατέβαινα τα σκαλιά της εισόδου στον προαύλιο χώρο του μουσείου κατάλαβα τη σημασία της κίνησής μου. Ο κόσμος που περίμενε να αγοράσει εισιτήρια με τον παραδοσιακό τρόπο δημιουργούσε μια ουρά αρκετών μέτρων. Ενώ εγώ προσπέρασα την πολυπληθή ουρά και πήγα στο ταμείο των e-tickets να παραλάβω τα εισιτήρια μου.

Το μουσείο αποτελείται από τρεις ορόφους, εκ των οποίων ο δεύτερος δεν έχει εκθέματα αλλά σε αυτόν φιλοξενείται ένα μαγαζί με σουβενίρ και η καφετέρια του μουσείου. Αν σκεφτεί κανείς ότι αφορά μονάχα στην Ακρόπολη, έχει μεγάλο αριθμό εκθεμάτων. Προσωπικά, μου άρεσαν πολύ οι μακέτες που απεικόνιζαν το πως ήταν η περιοχή της Ακρόπολης σε διάφορες φάσεις της ιστορίας. Έτσι, μπορούσε κάποιος να δει την Ακρόπολη την περίοδο που ήταν υπό κατασκευή, την περίοδο που ήταν στην ακμή της (όλη η περιοχή γύρω από το βράχο της Ακρόπολης ήταν κτισμένη) καθώς και την περίοδο κατά την οποία ο Παρθενώνας είχε μετρατραπεί σε χριστιανικό ναό.

Μου άρεσε επίσης το γεγονός ότι τα γλυπτά της μετώπης είχαν τοποθετηθεί στον τελευταίο όροφο και περιμετρικά αυτού έτσι ώστε να μπορεί να κατανοήσει ο επισκέπτης (όσο αυτό είναι δυνατό) τη συνολική εικόνα της μετώπης όταν ήταν στο ναό.

Θεωρώ ότι το πολυσυζητημένο βίντεο του Γαβρά είναι πολύ κατατοπιστικό για τη χρονική διάρκειά του και παρουσιάζει στον επισκέπτη όσα είδε μέσω τρισδιάστατων μοντέλων. Επίσης, γίνεται μια γρήγορη αναφορά στην ιστορία της Ακρόπολης. Πραγματοποιούνται προβολές συνεχώς στα Αγγλικά και στα Ελληνικά εναλλαξ.

Η γενική εντύπωση που μου άφησε ήταν πολύ θετική! Αρνητική εντύπωση μου έκαναν μερικοί επισκέπτες (Έλληνες και μη) οι οποίοι παραβίαζαν τους κανόνες του μουσείου τραβώντας φωτογραφίες (με φλας και χωρίς) και αγγίζοντας τα γλυπτά και τα αγάλματα.

Μετά την επίσκεψη στο μουσείο, ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για μια βόλτα στο Θησείο και στο Μοναστηράκι με τελικό προορισμό ένα από τα αναρίθμητα μεζεδοπωλεία της περιοχής.

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 08, 2009

Ένα εξάμηνο με το Mac...

Είμαι πλέον χρήστης του MacBook Aluminium πάνω από ένα εξάμηνο και μπορώ να πω ότι η μετάβαση μου από τον κόσμο των Windows σε αυτό του Mac OS, ήταν ομαλότατη. Πλέον, η επαφή μου με τα Windows περιορίζεται στο corporate laptop και σε παροχή συμβουλών σε συγγενείς και φίλους για τυχόν προβλήματα που αντιμετωπίζουν σε αυτά.

Αυτό που με εντυπωσιάζει ακόμα και σήμερα κάθε φορά που χρησιμοποιώ το MacBook είναι το user interface, το περιβάλλον εργασίας. Ίσως ευθύνεται ότι είναι κάτι το διαφορετικό από αυτό των Windows, δε ξέρω... Όλα φαίνονται τόσο λογικά και καλαίσθητα. Ώρες ώρες πιάνω τον εαυτό μου να χαζοχαίρεται βλέποντας κάποιο εικονίδιο να χοροπηδάει στο dock, θέλοντας να σε ειδοποιήσει ότι κάτι συνέβει.

Επίσης, δεν έχω χρησιμοποιήσει πιο εύχρηστο touchpad από αυτό του MacBook. Είναι απίστευτο! Πραγματικά ακόμα και τώρα που τον έχω συνδεδεμένο μόνιμα με ασύρματο ποντίκι, πληκτρολόγιο και εξωτερική οθόνη, πολλές φορές μου έρχονται στο μυαλό κάποια gestures που γίνονται με το touchpad τα οποία κάνουν τη λειτουργία του υπολογιστή πολύ πιο εύκολη και γρήγορη.

Κάποιοι ενδοιασμοί μου για την μετάβαση αυτή, σχετίζονταν με το κατά πόσο θα μπορέσω να πραγματοποιώ τις καθημερινές μου εργασίες σε ένα τόσο διαφορετικό σύστημα. Τελικά, κατάλαβα ότι οι ενδοιασμοί μου ήταν τελείως αβάσιμοι!! Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει κάποιο πρόγραμμα που θα ήθελα και να μην το βρήκα.

Πλέον μένει να δοκιμάσω τον Mac μου ως development εργαλείο. Μπορεί να έχω παρατήσει αρκετό καιρό το άθλημα αλλά θα βρω χρόνο να ασχοληθώ και πάλι με λίγο PHP, MySQL κ.λπ. Επι τη ευκαιρία, αν έχετε να προτείνετε κάποιο καλό περιβάλλον ανάπτυξης κώδικα αφήστε ένα comment!

Θα ακολουθήσει post με 1-2 καλούδια που αγόρασα για το MacBook...

Κυριακή, Ιουλίου 12, 2009

Biking in Athens

Μπορώ να πω ότι από ταξίδι μου στην Ολλανδία στις αρχές Ιουνίου και μετά έχω αγαπήσει το ποδήλατο. Πιο συγκεκριμένα, το ποδήλατο στην πόλη!

Η αίσθηση του να διασχίζεις την πόλη με το ποδήλατο είναι πραγματικά μοναδική. Δεν είναι μόνο ότι είναι το πιο οικολογικό μέσο, ούτε ότι κάνεις παράλληλα γυμναστική. Πάνω από όλα πιστεύω είναι ότι ανεβάζεις δραματικά το επίπεδο διαβίωσης!

Βέβαια, για να μπορέσεις να χρησιμοποιήσεις ένα ποδήλατο εντός της πόλης, θα πρέπει και η πόλη από την μεριά της να είναι σε ένα βαθμό φιλική με αυτό το μέσο μεταφοράς. Κάτι που για προφανείς λόγους δεν ισχύει σε καμία περίπτωση για την πλειονότητα των μεγαλουπόλεων της χώρας μας.

Άκουγα πρόσφατα τις εξαγγελίες του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ κ. Σουφλιά για την κατασκευή ενός μεγάλου ποδηλατοδρόμου ο οποίος θα ξεκινά από την Κηφισιά και θα καταλείγει στο φάληρο. Πολύ καλή ιδέα, αλλά δυστυχώς δεν αρκεί αυτό το μέτρο για την προώθηση της χρήσης αυτού του εναλλακτικού μέσου μεταφοράς.

Πρέπει πρωτίστως να αλλάξουμε τη νοοτροπία μας ως οδηγοί αλλά και ως πεζοί. Στην Ολλανδία είχα μείνει άφωνος από τον τρόπο αντιμετώπισης των ποδηλατιστών. Υπήρχαν περιπτώσεις που τα αυτοκίνητα είχαν προτεραίοτητα λόγω πράσινου σηματοδότη, αλλά παρόλα αυτά έκοβαν ταχύτητα ή σταμάταγαν για να περάσουμε με τα ποδήλατα.

Θέλω να πω πραγματικά συγχαρητήρια στα παιδιά που συμμετέχουν σε όλα τα bike events (Ποδηλάτες & Critical Mass Ride) στην Αθήνα προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο όχι μόνο να περάσουν καλά κάποια βράδια, αλλά να περάσουν το μήνυμα ότι παρόλες τις αντιξοότητες της πόλης μπορούμε να χρησιμοποιούμε το ποδήλατο ως μέσο μεταφοράς!!!

Για να είμαι ειλικρινής έτσι όπως έχουν τα πράγματα στην Αθήνα, δεν είμαι σε θέση ούτε καν να προσπαθήσω να εντάξω το ποδήλατο στην καθημερινότητά μου. Ας ελπίσουμε σε καλύτερο και πιο "ποδηλατικό" μέλλον...

Τετάρτη, Μαρτίου 25, 2009

Ταξίδι στο Ριάντ

Στις αρχές του μήνα, βρέθηκα για 5 μέρες στην πρωτεύουσα της Σαουδικής Αραβίας, το Ριάντ, για επαγγελματικούς σκοπούς. Ήταν μια πολύ ωραία και ξεχωριστή εμπειρία. Άλλωστε, δε σου δίνεται συχνά η ευκαιρία να ταξιδέψεις σε αυτές τις χώρες.

Φθάσαμε στο Ριάντ ταξιδεύοντας με Egypt Air μέσω Καίρου, αργά το βράδυ, οπότε την πρώτη μέρα απλά έμεινα εντός του ξενοδοχείου (Sheraton). Το ξενοδοχείο ήταν πραγματικά πολύ καλό και σου παρείχε όλες τις ανέσεις. Απείχε περί τα πέντε λεπτά με το ταξί, από τα γραφεία του πελάτη. Οι ταξιτζήδες είχαν πιάτσα ακριβώς έξω από το ξενοδοχείο οπότε δεν είχαμε κάποιο πρόβλημα με τις μεταφορές μας. Στο ταξί έμαθα την πρώτη μου αραβική λέξη, την απόδειξη, η οποία προφέρεται "φατούρα".

Αυτό που μου έκανε πραγματικά εντύπωση, ήταν οι άνθρωποι. Τους περίμενα κλειστούς και τυπικούς. Αντιθέτως, όμως, αποδείχτηκαν ανοιχτοί, ευγενικοί και εύχαρεις. Χαρακτηριστικά όποτε μπαίναμε σε κάποιο ασανσερ ή βγαίναμε εκτός ορόφου για διάλλειμα και συναντάγαμε κάποιον Άραβα, αυτός πάντα μα πάντα χαιρέταγε και μας μιλούσε. Οι άμεσοι συνεργάτες μας ήταν πολύ εξυπηρετικοί σε αντίθεση με πολλούς ομοεθνείς μας οι οποίοι προκαλούν προβλήματα.

Γενικά, αυτές τις 5 μέρες δυο φορές μόνο κάναμε κάποια βόλτα στην πόλη. Την πρώτη φορά, αμέσως μετά τη δουλειά, πήγαμε σε ένα εμπορικό κέντρο που βρισκόταν στον Kingdom Tower, οποίος πρόκειται για τον υψηλότερο ουρανοξύστη στη χώρα με ύψος που αγγίζει τα 310 μέτρα. Για τους θαραλλέους υπάρχει στην κορυφή του, μια γέφυρα στην οποία μπορείς να "γύρεις" σε ένα σημείο και να δεις την θέα. Γενικά, οι Άραβες από ότι κατάλαβα η μόνη διασκέδαση που έχουν είναι να πηγαίνουν για βόλτα στα πολυάριθμα εμπορικά κέντρα που έχουν.

Κάτι άλλο που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν οι μεγάλοι δρόμοι που είχαν αλλά και το γεγονός ότι είχαν ελάχιστα φανάρια και απειροελάχιστες διαβάσεις. Το να διασχίσεις ένα δρόμο ήταν πραγματικά μια περιπέτεια! Έπρεπε να έχεις όλες σου τις αισθήσεις σε εγρήγορση για να βρεις την κατάλληλη χρονική στιγμή και να αρχίσεις να τρέχεις... Χαχα!
Ουσιαστικά, μπορώ να πω ότι την μεγαλύτερη δυσκολία την αντιμετώπισα στο αεροδρόμιο τόσο του Ριάντ αλλά και του Καίρου. Η κατάσταση ήταν ολίγον τι ανυπόφορη. Στο αεροδρόμιο του Ριάντ, ενώ υπήρχε ηλεκτρονικός πίνακας αναχωρήσεων, δεν ανέφερε πουθένα μα πουθενά που κάνεις check in!! Έπρεπε να βρεις μόνος σου σε ποιό σημείο ήταν η αεροπορική εταιρεία με την οποία ταξιδεύεις για να πας να κάνεις check in. Στη συνέχεια, αφού μπαίνεις στην αίθουσα αναχωρήσεων, η πτήση μας δεν αναγραφόταν στον πίνακα αναχωρήσεων της πύλης από την οποία φεύγαμε. Εμφανίστηκε τριάντα λεπτά πριν την αναχώρηση της!

Γενικά, θα έλεγα ότι κάποιος αν πάει μόνος του θα χρειαστεί κάποια καθοδήγηση γιατί αλλιώς θα χάσει τον μπούσουλα! ;-) Αυτά για την ώρα, θα μπορούσα να γράφω για πολλές σελίδες ακόμα αλλά δε νομίζω ότι έχει ιδιαίτερο νόημα. Ίσως επανέλθω στο μέλλον.

iPhone Case: Griffin Elan Form 3G

Μετά από αρκετούς μήνες, κατάφερα να αγοράσω μια θήκη για το iPhone μου. Κατέληξα στην Elan Form 3G της Griffin. Δεν ήθελα κάτι με χρώματα και μπιχλιμπίδια. Αρχικα, κοίταξα την τιμή για να την παραγγείλω από το επίσημο site της εταιρείας. Αλλά, το κόστος μεταφοράς ήταν πολύ μεγαλύτερο από το κόστος της θήκης και έτσι στράφηκα στην ελληνική αγορά.

Τελικά, το βρήκα στο you.gr από το οποίο την παρήγγειλα και την επόμενη μέρα την είχα στα χέρια μου. Εκτός από τη θήκη, το πακέτο περιείχε και μια προστατευτική ζελατίνα την οποία για να είμαι ειλικρινής δεν κατάφερα να την εφαρμοσώ σωστά στην οθόνη του κινητού μου. Δοκίμασα 2-3 φορές αλλά πάντα άφηνε "νερά" και δεν μου άρεσε. Θα ξαναπροσπαθήσω κάποια στιγμή στο μέλλον.

Γενικά, μπορώ να πω ότι είμαι ευχαριστημένος. Αρχικά, μου κακοφάνηκε κάπως γιατί αύξανε το μέγεθος της συσκευής αλλά τελικά την συνήθισα. Τουλάχιστον, θα είμαι ήσυχος ότι ακόμα και αν μου πέσει (παγώνω και μόνο στην ιδέα...), θα είναι προστατευμένο.

Σάββατο, Φεβρουαρίου 21, 2009

Παιδείας σκέψεις

Μετά από αρκετό καιρό, σχεδόν πέρασα ένας μήνας, και εν μέσω μιας πιεστικής περιόδου πιστεύω ότι πρέπει να γράψω ένα post. Στο μυαλό μου όλο αυτό τον καιρό έχουν περάσει πολλά θέματα τα οποία θα ήθελα να σχολιάσω αλλά για διάφορους λόγους δεν κατάφερα να καταγράψω τις σκέψεις μου. Θέματα όπως το νέο μου MacBook, η οικονομική κρίση κ.λπ. Θα επανέρθω μετά το ταξίδι μου στο Ριάντ...

Τις προάλλες ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στον Google Reader μου, έπεσα πάνω σε ένα post που αφορούσε ουσιαστικά το μάθημα γεωγραφίας στα σχολεία της Αμερικής. Εγώ θα ήθελα να σχολιάσω το ρόλο της πληροφορικής στη σύγχρονη εκπαιδευτική διαδικασία.

Για να μιλάμε επί κοινής βάσης, δείτε ένα φλασάκι που χρησιμοποίησε η εν λόγω καθηγήτρια για να "αποτυπώσει" τις χώρες της Β. Αφρικής και Αραβικής χερσονήσου στο μυαλό των μαθητών της. Απλά σκεφτείτε πόσο πιο εύκολο και πιο ενδιαφέρων θα γινόταν το μάθημα της γεωγραφίας στα σχολεία αν χρησιμοποιούνταν όλο και περισσότερο υπολογιστές.

Το θέμα είναι κατά πόσο έχουνε στη διάθεσή τους οι εκπαιδευτικοί τέτοιες εφαρμογές και άλλα μέσα που θα διευκόλυναν τη διαδικασία της εκπαίδευσης (και αν όχι γιατί;). Η απάντηση είναι αυτονόητη. Απλά το Υπουργείο Παιδείας δεν έχει κινηθεί καθόλου προς αυτή την κατεύθυνση. Έτσι, οι καθηγητές (όσοι δηλαδή έχουν το μεράκι και την όρεξη) αναγκάζονται να αυτενεργούν ψάχνοντας μόνοι τους και πολλές φορές κινούμενοι εκτός νομικών πλαισίων (π.χ. χρήση "πειρατικών" εφαρμογών) πάντα όμως για τη βελτίωση των συνθηκών εκπαίδευσης των παιδιών. Μήπως θα πρέπει να αφήσουμε το μοντέλο κατά το οποίο κάθε τμήμα έχει την αίθουσα του και να περάσουμε στο πιο ευέλικτο, βάσει οργάνωσης μαθήματος, μοντέλο στο οποίο κάθε μάθημα θα έχει την αίθουσά του; Με αυτό τον τρόπο οι καθηγητές αλλά και οι μαθητές θα είχαν όλα τα απαραίτητα μέσα συγκεντρωμένα σε τάξεις ανά θεματική ενότητα. Είναι ποτέ δυνατόν να κάνεις Φυσική / Χημεία / Βιολογία και να μην έχεις κάνει ποτέ μα ποτέ ένα πείραμα; Πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι η παπαγαλία δε βοήθησε ποτέ κανένα μακροπρόθεσμα.

Έχω τόσα πολλά ερωτήματα να εκφράσω που πραγματικά δε γίνεται να αναφερθούν όλα σε ένα και μόνο post... Από εκεί και πέρα ας σκεφτούμε όλοι μας αν τελικά είμαστε σε θέση να θυσιάσουμε το βόλεμά μας, τον ελεύθερο χρόνο μας και οτιδήποτε άλλο χρειαστεί για να δώσουμε μια λύση στο μεγαλύτερο πρόβλημα της κοινωνίας μας.

Όσοι δεν έχετε δει το σχετικό με την εκπαίδευση ρεπορτάζ-εκπομπή του Π. Τσίμα πριν 2-3 βδομάδες, απλά βρείτε το και δείτε το! Δεν θέλει κόπο, απλά θέλει τρόπο και θέληση.

Παρασκευή, Ιανουαρίου 23, 2009

Έκδοση Διαβατηρίου

Τη Δευτέρα που πέρασε παρέλαβα το διαβατήριό μου. Δεν είχα μέχρι στιγμής, αφού τη μία και μοναδική φορά που έχω πάει στο εξωτερικό ήταν στο Παρίσι πριν 1,5 χρόνο όπου χρησιμοποίησα την ταυτότητα. Αυτή τη φορά, θα βγω εκτός Ευρωπαικής Ένωσης και για την ακρίβεια εκτός Ευρώπης. Θα επισκεφθώ για επαγγελματικούς λόγους το Ριάντ. Έτσι, λοιπόν, δημιουργήθηκε η ανάγκη έκδοσης διαβατηρίου.

Είχα ακούσει ότι πλέον η διαδικασία έκδοσης ενός διαβατηρίου δεν είναι τόσο χρονοβόρα όσο ήταν παλαιότερα. Αλλά, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι κάτι τέτοιο όντως θα ίσχυε. Επισκέφθηκα το επίσημο site της Διεύθυνσης Διαβατηριων της Ελληνικής Αστυνομίας, στο οποίο μπορείτε να βρείτε εύκολα και γρήγορα τα απαραίτητα δικαιολογητικά προς κατάθεση. Επίσης, μπορείτε να δείτε τα γραφεία διαβατηρίων καθώς και σε ποιο από αυτά μπορείτε να απευθυνθείτε (ανάλογα με το δήμο ή δημοτικό διαμέρισμα στο οποίο ανήκετε).

Συμπερασματικά, χρειάστηκα 1-2 ώρες για να μαζέψω τα δικαιολογητικά και να βγάλω τις απαραίτητες φωτογραφίες. Εν συνεχεία, τα κατέθεσα στο αρμόδιο γραφείο διαβατηρίων της
περιοχής μου και σε 3 εργάσιμες ημέρες το είχα στα χέρια μου.

Μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα από την ταχύτατη εξυπηρέτηση...