Προπαραμονή Πρωτοχονιάς!

Πάει λοιπόν και το 2007, το αφήνουμε πίσω σε λιγότερο από δυο μέρες. Ήταν ένα γεμάτο έτος για μένα μιας και σε αυτό έκανα το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό και μάλιστα για ακαδημαικούς λόγους, τελείωσα την διπλωματική του μεταπτυχιακού μου, πήρα το Proficiency και τέλος και σημαντικότερο από όλα είναι ότι έκοψα την αναβολή στράτευσης και παρουσιάστηκα στις 7/5 για να υπηρετήσω την "μαμά-πατρίδα". Ααα να μην ξεχάσω βέβαια, την απίστευτη εμπειρία του Final4 της Euroleague στο ΟΑΚΑ!

Αυτά με λίγα λόγια ήταν τα προσωπικά μου ορόσημα για το έτος που φεύγει. Ήδη κάνω τα πρώτα σχέδια για το έτος που έρχεται. Έτσι, λοιπόν, το νέο έτος με το καλό όταν αποδεσμευθώ από την "μαμά-πατρίδα", θα εκκινήσω τις διαδικασίες εύρεσης εργασίας. Ευτυχώς αυτό το θέμα ακόμα δεν με αγχώνει ιδιαίτερα και σε αντίθεση με πολλούς συνομίληκούς μου είμαι αρκετά αισιόδοξος. Θα αποδειχθεί σύντομα ποιος έχει δίκιο...

Καλή χρονιά να έχουμε και ότι σχέδιο κάνουμε να προσπαθήσουμε να το φέρουμε εις πέρας!

ΥΓ. Οι εύχες γίνονται από σήμερα επειδή αύριο παραμονή Πρωτοχρονιάς θα έχω υπηρεσία οπότε δεν θα έχω πρόσβαση σε υπολογιστή για να μπορέσω να μπω.

Full Routing

Τελικά, το πρόβλημα που αντιμετώπιζα με την δρομολόγηση στο δίκτυο μου λύθηκε. Και μάλιστα, η λύση ήταν πιο εύκολη και προφανής από ότι νόμιζα.

Το μόνο που χρειαζόταν ήταν, η χρήση κοινής ομάδας IP (δηλαδή όλοι οι κόμβοι είχαν IP της μορφής 192.168.2.x) και επίσης δήλωση σε κάθε PC του σωστού Gateway από το οποίο θα έπερνε σύνδεση στο Internet. Έτσι, πλέον, το κάθε υπο-δίκτυο πέρνει σύνδεση από τον δικό του ADSL Router και όλα πάνε καλά. Ούτε RIP, ούτε OSPF ... ;-)

2Play Δίκτυο και Δρομολόγηση

Μετά από αρκετό καιρό σκεπτικισμού περί του θέματος, αποφάσισα να περάσω και εγώ σε μια από τις εταιρείες που προσφέρουν πακέτα τηλεφωνίας και Internet. Έτσι, μετά από ένα ομολογουμένως normal διάστημα αναμονής (κοντά στις 3 βδομάδες), ενεργοποιήθηκε η νέα μου τηλεφωνική σύνδεση με την Forthnet.

Η σύνδεση Internet έχει ανώτατο όριο τα 24 Mbps, και εγώ αυτές τις πρώτες μέρες έχω πιάσει από 11 εώς 15 Mbps. Δεν μπορώ να πώ ότι έχω παράπονο. Θα τσεκάρω σύντομα και ένα άλλο router εκτός από αυτό που μου έδωσαν (Siemens CL - 110) για να δω μήπως βελτιώνεται η κατάσταση. Το θέμα είναι ότι πλέον στο δικτυάκι που έχω φτιάξει με ένα φίλο μου που μένουμε στην ίδια πολυκατοικία έχουμε 2 ενεργοποιημένες γραμμές ADSL και δημιουργείται ένα πρόβλημα με το routing και συνεπώς με το ποια γραμμή θα χρησιμοποιείτα.

Όπως φαίνεται και στην εικόνα, το δίκτυο μας αποτελείται από 4 PCs, 1 Access Point και 2 ADSL Modem/Routers. Καθένα από τα δυο υπό-δίκτυα λειτουργούν χώρις κάποιο πρόβλημα. Μέχρι σήμερα δεν έχω καταφέρει να τα κάνω να επικοινωνούν (File Sharing, ping). Μια προφανής λύση θα ήταν να "πέφτουν" όλα τα PCs σε ένα router το οποίο θα αναλαμβάνει και την δρομολόγηση. Αλλά κατά αυτό τον τρόπο θα χρησιμοποιούν όλοι μια από τις δυο συνδέσεις ADSL κάτι που δεν είναι επιθυμητό.

Θα προσπαθήσω και άλλο αυτές τις μέρες που έχω την Χριστουγεννιάτικη άδειά μου (6 ημέρες) και θα ενημερώσω άμεσα.

"Ψωμί και εφημερίδα"

Ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης επιστρέφει με τη νέα του δισκογραφική δουλειά η οποία τιτλοφορείται "Ψωμί και Εφημερίδα" που κατά πάσα πιθανότητα από ότι διαβάζω σε διάφορα sites θα κυκλοφορήσει την ερχόμενη Τετάρτη 12/12/2007.

Ως ακροατής του Μίλτου εδώ και χρόνια από την εποχή των Χαίνηδων ανυπομωνώ να ακούσω τα νέα του τραγούδια! Και φυσικά, με την πρώτη ευκαιρία θα κατέβω στο Κέντρο να το αγοράσω.


Πηγή φωτογραφίας: http://www.miltospashalidis.gr/pashalidisfoto.html

Προσεχώς...

Τον τελευταίο καιρό όλο λέω ότι θα κάνω κάποιο post αλλά όλο κάτι συμβαίνει και το αναβάλλω. Προσπαθώ να επανέλθω σε ρυθμούς προ στρατού όταν και τα ενδιαφέροντά μου ήταν περισσότερα. Για παράδειγμα δεν δέχομαι το γεγονός ότι συμβαίνουν πολλά πράγματα (πολιτικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος κυρίως) γύρω μου για τα οποία μαθαίνω μετά από μέρες ή έχω ελλιπή ενημέρωση.

Όταν αναφέρομαι σε κανονικούς ρυθμούς (γιατί πρέπει να ορίζουμε όποια έννοια χρησιμοποιούμε ως καλοί θετικοί επιστήμονες χεχε), εννοώ την αναγνώση πολιτικών εφημερίδων, την συζήτηση με φίλους/φίλες για διάφορα θέματα κλπ. Πράγματα δηλαδή που ήταν κάπως δύσκολο να τα κάνεις στον στρατό. Τώρα, που έχω περισσότερο προσωπικό χρόνο (όχι και ότι απολύθηκα βέβαια... μην ξεχνιέμαι!) θα επανέλθω δριμύτερος!!

Έτσι, ήδη, σκέφτομαι να κάνω posts σχετικά με τα βιβλία που διαβάζω (μυθιστορήματα, ιστορικά, επιστημονικά κλπ) έτσι ώστε να γνωρίζεται περί τίνος πρόκειται! Επίσης, σκέφτομαι τελευταία έντονα το θέμα της εργασίας και πρέπει να το αναλύσω κάποια στιγμή.

Αυτά για την ώρα ...

Αποτίμηση...

Πριν 5 μήνες και κάτι μέρες έφθανα στη Λήμνο με το πλοίο της γραμμής μαζί με 4 παλικάρια που μέχρι εκείνη την ημέρα δεν τα ήξερα. Τότε τα αισθήματα μου για το πως θα είναι τα πράγματα στο νησί ήταν ανάμεικτα. Αυτό που θυμάμαι, είναι ότι όλα έγιναν κάπως γρήγορα. Τετάρτη μάθαμε τις μεταθέσεις, Παρασκευή πρωί φύγαμε από το Ναύπλιο και Σάββατο ξημερώματα είχαμε φθάσει στην μονάδα μας.

Συζητώντας για εκείνο το πρωινό (είχαμε φθάσει πολύ πρωί, γύρω στις 04:00) με τα παιδιά θυμόμαστε όλοι έντονα το σκοτάδι που επικρατούσε στη διαδρομή από το λιμάνι στο στρατόπεδο. Η μοναδική πηγή φωτός ήταν τα φώτα του Steyr που μας μετέφερε. Από εκείνη τη στιγμή και μετά νομίζω ότι οι μέρες πέρασαν πολύ γρήγορα.

Γνωριστήκαμε γρήγορα με τα άλλα παιδιά στην μονάδα και με κάποιους από αυτούς κάναμε πολύ καλή παρέα. Ποτέ δεν θα ξεχάσω την τελευταία μέρα στον λόχο. Τα αισθήματά μου ήταν ανάμεικτα. Μπορεί να χαιρόμουν που επέστρεφα στην Αθήνα αλλά από την άλλη άφηνα πίσω πραγματικούς φίλους.

Πάντως, συνολικά και τώρα που έχω τελειώσει με την παραμεθώριο μπορώ να πω ότι πέρασα καλά αυτούς τους 5 μήνες. Μπορεί να αντιμετωπίσαμε κάποιες δύσκολες στιγμές αλλά το σημαντικότερο ήταν ότι είμασταν μια παρέα και μαζί περνάγαμε καλά και κάναμε χαβαλέ!

Τώρα, μπορώ να καταλάβω τις ιστορίες που άκουγα όλα αυτά τα χρόνια για τους φίλους από τον στρατό... Μερικά παιδιά θα χαρώ πάρα πολύ να τα ξαναδώ μετά από καιρό στον δρόμο (αν δεν καταφέρουμε τελικά να κρατήσουμε κάποια πιο συχνή επαφή)!!!

Ομιλείτε Ελληνικά;

Τελικά η προσπάθεια εξελληνισμού των αγγλικών τεχνολογικών όρων έχει ορισμένες φορές (για να μην πως πάντα) αστεία ως τραγελαφικά αποτελέσματα. Θέλοντας μετά από τόσο καιρό να "πετάξω από πάνω μου" το βάρος του ΟΤΕ, αποφάσισα να γίνω συνδρομητής σε έναν εναλλακτικό πάροχο υπηρεσιών τηλεφωνίας και Internet. Έτσι, κατέβασα από το site του ένα ωραιότατο pdf με την αίτηση συνδρομής.

Αρχίζω να την συμπληρώνω και όλα πήγαιναν καλά, μέχρι που έφτασα στο σημείο όπου πρέπει να ενημερώσω την εταιρεία αν είμαι πελάτης του ΟΤΕ για υπηρεσίες Internet ή/και τηλεφωνίας. Εδώ αρχίζει το καταπληκτικό της υπόθεσης! Είχα τρεις (3) επιλογές και έπρεπε να διαλέξω την μια. Τις παραθέτω μια προς μια:

1. Παροχή υπηρεσίας Ενεργού Τοπικού Βρόχου με παράλληλη Φορητότητα Αριθμού.
2. Παροχή μετάβασης από Χονδρική Ευρυζωνική Πρόσβαση σε Πλήρη Αδεσμοποίητη Πρόσβαση στον Τοπικό Βρόχο με παράλληλη αίτηση φορητότητας.
3. Παροχή υπηρεσίας μετάβασης από Μεριζόμενη Πρόσβαση σε Πλήρη Αδεσμοποίητη Πρόσβαση με παράλληλη αίτηση φορητότητας.

Ήθελα να ήξερα αν υπάρχει άνθρωπος που να τις διάβασε και να κατάλαβε με την πρώτη ανάγνωση τι ακριβώς εννοεί. Εδώ, εγώ που είμαι σχετικός με το αντικείμενο και στην αρχή σάστισα. Ευτυχώς, που κάτω ακριβώς από κάθε πρόταση υπήρχε σε απλά ελληνικά μια απόδοση του κειμένου!!!

Χρόνος: Θεωρία & Πράξη

Ο χρόνος τελικά είναι μια πολύ παράξενη και δυσνόητη έννοια. Στην θεωρία μπορεί όλοι να κατανοούμε τι είναι ο χρόνος αλλά όταν ερχόμαστε στην πράξη όλο διατυπώνουμε απορίες για το πως λειτουργεί και ποιοι νόμοι τον διέπουν.

Πώς το είχε πει ο Einstein για την σχετικότητα του χρόνου; "1 δευτερόλεπτο στην Κόλαση μοιάζει με αιώνας, ενώ 1 αιώνας δίπλα σε μια ωραία γυναίκα μοιάζει με δευτερόλεπτο" (ή κάτι παρόμοιο δεν θυμάμαι ακριβώς...) Τελικά είχε απόλυτο δίκιο! Αυτή την σχετικότητα την αντιλήφθηκα στον στρατό.

Πέρασαν 5 μήνες από όταν παρουσιάστηκα στην Λήμνο και σε 10 μέρες μετατίθεμαι πίσω στην Αθήνα. Από την μια μου φαίνεται ότι αυτοί οι μήνες πέρασαν απίστευτα γρήγορα αλλά από την άλλη μου φαίνεται πολύ πολύ μακριά η μέρα που παρουσιαζόμουν στο κέντρο στο Ναύπλιο. Άντε τώρα να το εξηγήσεις αυτό...

Αυτό που λέμε συνέχεια με τα παιδιά είναι ότι: "Οι στιγμές δεν περνάνε σε αντίθεση με τις μέρες!". Και είναι αλήθεια! Είναι εμπειρία όλων αυτή και επαληθεύεται. Πραγματικά, δε νομίζω ότι θα καταφέρει ποτέ ο άνθρωπος να κατανοήσει πλήρως την έννοια και τον τρόπο λειτουργίας του χρόνου. Μπορεί να συμφιλιωθεί ή να προσαρμοστεί σε αυτόν αλλά όχι να τον κατανοήσει!

MacBook VS iPhone

Νομίζω ότι τον τελευταίο καιρό γίνομαι όλο και πιο πολύ Apple-maniac! Μετά την τρέλα που με έχει πιάσει με το iPhone, έχω κολλήσει και με το μικρό διαμαντάκι της Apple που λέγεται MacBook. Για να γίνω πιο σαφής, αναφέρομαι στην μικρή έκδοση του MacBook αυτή με την οθόνη των 13''!

Κατέβηκα χθές το απόγευμα μαζί με ένα φιλαράκι στην Sillicon Valley της Αθήνας, την Στουρνάρη, και φυσικά περάσαμε μια βόλτα από το Apple Demo Store. Τι να πως για αυτό τον φορητό. Είναι μια τρέλα από κάθε άποψη!! Και η τιμή (1100€) του δεν μπορώ να πω ότι είναι τσιμπημένη καθώς για αυτά που προσφέρει είναι αρκέτά καλή. Μιλάμε για Intel Core 2 Duo 2GHz, 1 GB RAM και 80 GB HD σε συνδυασμό με την ποιότητα κατασκευής της Apple αλλά και με το καταπληκτικό Leopard!

Πιστεύω ότι είναι μια πολύ καλή πρόταση για κάποιον που θέλει να μυηθεί στον μαγικό κόσμο της Apple! Τι λέτε;

Το πρόβλημα μου είναι όμως ότι αυτό τον καιρό ως φαντάρος, δεν διαθέτω το απαραίτητο κονδύλι για αυτή την αγορά. Κατά συνέπεια, πρέπει να περιμένω να βρω μια δουλίτσα για να μαζέψω κανά φράγκο...

Οπότε υπομονή μέχρι τον Μάιο όταν και απολύομαι και ευελπιστώ να έχω βρει ως τότε μια καλή δουλειά (a proper job που λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι!).

12ήμερο τέντωμα...

Πριν ένα μήνα περίπου τελειώσαμε τα πλωτά και αύριο ξεκινάμε 12ήμερα σκηνάκια... Και μετά σου λένε ότι στο μηχανικό είναι χαλαρά τα πράγματα και ότι είναι βυσματικό όπλο. Το καλό είναι ότι μόλις τελειώσουν τα σκηνάκια, θα μου απομένουν μόλις 40 μέρες στην Λήμνο. Η επιστροφή στα πάτρια εδάφη πλησιάζει ολοένα και περισσότερο! :-)

Στα της άσκησης τώρα... Οι πιο παλιοί μας λένε ότι τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολα μιας και το πρόγραμμα εκπαίδευσης είναι εξοντωτικό. Μπορώ, πλέον, να επιβεβαιώσω αυτή την άποψη μιας και είδα με τα μάτια μου το πρόγραμμα του "Γολγοθά"! Την πρώτη βδομάδα προβλέπεται εκπαίδευση από τις 9 το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα με ένα μισάωρο διάλλειμα μόνο για φαγητό. Φυσικά, κάθε υποψία μεσημεριανού ύπνου απορρίπτεται!!! Την δεύτερη βδομάδα τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο σφιχτά μιας και αυξάνονται οι ώρες εκπαίδευσης. Έτσι, θα έχουμε ένα τρίωρο προετοιμασίας 10-13.00 για την απογευματινή-νυχτερινή εκπαίδευση (17.00 - 00.00) ... Ουδέν σχόλιο!!

Το καλό της υπόθεσης είναι ότι θα αναλάβω το Κ.ΕΠΙΚ. του καταυλισμού μαζί με ένα παλικάρι και έτσι θα γλυτώνουμε πολύ μεγάλο αν όχι όλο, κομμάτι της εκπαίδευσης. Συν του ότι δεν θα κάνουμε σκοπιές! Ευτυχώς, θα γλυτώσουμε το κρύο και τον αέρα που επικρατεί αυτή την περίοδο στο νησί. Ήδη εδώ και μια βδομάδα κάνουμε σκοπιές στον λόχο με τζάκετ και επένδυσεις...

Βέβαια, δεν θα μπορούσε να έχει μόνο θετικά αυτή η υπόθεση. Το μοναδικό αρνητικό είναι ότι δεν θα γυρίσω στον λόχο για 12 μέρες. Έτσι, δεν θα μπορέσω να κάνω μπάνιο για όλο αυτό τον καιρό. Χμμμ, καλή φάση δεν λέτε;

Τελευταία μέρα σήμερα, λοιπόν, πριν τα σκηνάκια και πρέπει να πραγματοποιηθούν τα απαραίτητα ψώνια. Ως τώρα ασχολήθηκα με τα της ψυχαγωγίας κατά την άσκηση. Αγόρασα μια κυριακάτικη εφημερίδα, ένα σταυρόλεξο και ένα sudoku! Τις τελευταίες 15 μέρες έχουμε κολλήσε ασχημα με 2-3 παλικάρια με το sudoku. Κιμ, Γιώργο και Μανώλη ετοιμαστείτε για μεγάλες μάχες! Θα στίψουμε τα μυαλά μας! Χεχε!

Αυτά για την ώρα και θα γράψω σχόλια για την άσκηση μετά από 2 βδομάδες! Σας χαιρετώ!

iPhone ... ο κρυφός μου πόθος

Όσο περνάει ο καιρός θέλω όλο και πιο πολυ να αγοράσω το μοναδικό κινητό της Apple. Τώρα, μόλις διάβασα ότι στην Ευρώπη θα κυκλοφορήσει μια βελτιωμένη έκδοση η οποία θα φτάνει τα 16 GB χωρητικότητας!!! Τι να πώ... Κάνουν τα πάντα για να διαλύσουν ακόμα και τον τελευταίο μου ενδοιασμό. Μπορεί να είναι αρκετά τσιμπημένη η τιμή του αλλά είναι ένα απίστευτο εργαλείο το οποίο πιστεύω ότι μπορεί να βγάλει τα λεφτά του!

Τι να πρωτοαναφέρει κανείς; Την απίστευτη αισθητική του; Τις δυνατότητες του (Wi-Fi, iPod, Οθόνη); Τι να πω... Η Apple έκανε για ακόμα μια φορά το θαύμα της. Μου φαίνεται ότι πρέπει να αρχίσω να μαζεύω λεφτά. Μια πρώτη εκτίμηση για την ημερομηνία αγοράς του υπολογίζεται κοντά στην γιορτή μου (10 Φλεβάρη). Χμμ, σκέφτομαι να ανοίξω λίστα ενίσχυσης μου για την αγορά του! Χαχα!

Άδειας Τέλος!

Πέρασαν οι μέρες και φτάσαμε στην παραμονή της αναχώρησής μου για την Λήμνο. Τα ξημερώματα πέρνω την πρώτη πτήση και μετά ταξί για το στρατόπεδο. Ευτυχώς, επιστρέφω Παρασκευή που τα πράγματα γενικά είναι πιο χαλαρά.

Το θέμα είναι ότι φτάνει και μισή μέρα άδειας για να ξανανιώσεις πολίτης. Να νοιώσεις ότι υπάρχουν και άνθρωποι που όταν τους μιλάς δεν χρειάζεται να "χτυπήσεις" προσοχή και να χαιρετήσεις και ούτε χρειάζεται να ψάχνεσαι συνέχεια δεξιά και αριστερά να μην στην "πέσει" κάποια έφοδος... Το βασικότερο πρόβλημα που υπάρχει στον στρατό δεν είναι ούτε οι σκοπιές, ούτε οι επιθεωρήσεις, ούτε έφοδοι, τίποτα από όλα αυτά. Το πρόβλημα είναι η νοοτροπία και η συμπεριφορά των στελεχών στους φαντάρους. Μέσα στα στελέχη βάζω Αξιωματικούς, Υποαξιωματικούς και ΕΠΟΠ. Οι δόκιμοι ουσιαστικά είναι ένα με τους φαντάρους μιας και το πολύ να διαφέρουν 1-2 σειρές.

Για να μην φαίνεται ότι γκρινιάζω, να τονίσω ότι περνάω πολύ καλά. Για την ακρίβεια, πολύ καλύτερα από ότι νόμιζα ότι θα είναι. Σε αυτό συνεισφέρουν τα μάλλα τα παλικάρια που κάνουμε παρέα (Γιώργηδες, Χρήστος, "Μακ", "Τουφ", Βαγγέλης, "Βικ" κλπ κλπ). Είναι πολλοί και σίγουρα δεν ανέφερα αρκετούς από αυτούς. Για αυτό κάνουμε τα πάντα να βγαίνουμε μαζί όσο αυτό γίνεται.

Βέβαια, υπάρχουν κάποιες στιγμές που ο στρατός έχει απίστευτο γέλιο! Στιγμές που δεν υπήρχε περίπτωση να τις ζήσεις αν δεν είχες πάει. Στιγμές που πραγματικά θα θυμάσαι για μια ζωή και θα τις μεταφέρεις σε γνωστούς και φίλους.

Πλέον, ευελπιστώ να πάρω μια 10ήμερη άδεια (Ολυμπιακών Αγώνων, ήμουν εθελοντής βλέπεται) γύρω στα τέλη Οκτώβρη λίγο πριν την μετάθεσή μου. Θα είναι ότι πρέπει επειδή μετά θα γυρίσω μόνο για 7-10 μέρες και βουρ για Αθήνα!!!

Αυτά και πλέον το επόμενο post θα γίνει από κάποιο Internet Cafe της Μύρινας μιας και μας κατέσχεσαν τα κινητά τηλέφωνα με κάμερα οπότε αναγκάστηκα να πάρω ένα ωραιότατο Nokia 6510 και κατά συνέπεια δεν μπορώ να συνδεθώ στο Διαδίκτυο για να ποστάρω.

Όταν χαράζει...

Άλλο ένα αγαπημένο τραγούδι (σε μουσική Θανάση Παπακωνσταντίνου με την εκπληκτική φωνή του Γιάννη Αγγελάκα) του οποίου στην τύχη εντελώς βρήκα video clip. Για την ακρίβεια 2 παιδιά έφτιαξαν μόνοι τους ένα video clip με αφορμή μια εργασία της σχολής τους. Για να είμαι ακριβοδίκαιως, η πρώτη αναφορά σε αυτό έγινε από εναν από τους δημιουργούς στο Insomnia.

Where did I go wrong?

Επιτέλους βρήκα αυτό το τραγούδι πως λέγεται και το κατέβασα! Έβλεπα σε επανάληψη ένα επεισόδιο από τους Singles και το άκουσα πάλι μετά από καιρό. Αμέσως, έψαξα να βρω τον τίτλο του. Μου αρέσει πάρα πολύ. Είναι κάπως μελαγχολικό και είναι κάτι που μου ταιριάζει τις τελευταίες μέρες...




The Fray - How to save a life

8ήμερη άδεια εν Αθήναις

Ο στρατός αποφάσισε να δικαιολογήσει πλήρως τον χαρακτηρισμό του ως τρελός και παράλογος. Από εκεί που την Παρασκευή είχα μάθει ότι μου έκοψαν την άδεια, Κυριακή πρωί έρχεται σήμα με την επίσημη διαταγή για την ανάκληση των αδειών και ολοκληρώνεται η ήττα που φάγαμε. Όμως Δευτέρα πρωί ο διοικητής μας ανακοινώνει ότι η διαταγή αναφέρεται σε ανάκληση μόνο των κανονικών αδειών και έτσι μπορεί να μας δώσει τα ΤΑΠ (τιμητικές άδειες παραμεθωρίου)! Έτσι, από σήμερα το πρωί είμαι εν Αθήναις μετά από κοντά 3 μήνες! Φεύγω την άλλη Παρασκευή τα ξημερώματα με αεροπλανάκι.

Αυτή η άδεια ήρθε στην καταλληλότερη περίοδο. Όταν γυρίσω στην μονάδα, θα έχω καβατζάρει τους 2,5 μήνες και θα αρχίσει η κατηφόρα εώς την ιστορική μέρα της μεταθέσεώς μου (16 Νοεμβρίου). Το καλό είναι ότι δεν μου φαίνεται καθόλου μακρινή αυτή η μέρα. Ειδικά, αν πάρω άλλη μια 10ήμερη άδεια (λόγω Ολυμπιακών Αγώνων) κατά τα τέλη Οκτώβριου. ;-)

Ααχχ τι ωραία που είναι η ζωή εκτός στρατοπέδου! Λίγες ώρες είμαι έξω και νοιώθεις άλλος άνθρωπος! Άντε να δω με τι κέφια θα μπω μέσα...

Άδεια...γιοκ!

Πως το έλεγε το τραγουδάκι απο το "Λούφα και παραλλαγή"; "...δύο βύσματα μου έφαγαν την άδεια..." αυτό έγινε ακριβώς και στην περιπτωσή μου. Πάει η αδειούλα που τόσο πολύ περίμενα. Τόσο καιρό στα πλωτά μετρούσα τις μέρες και έκανα σχέδια. Τώρα φάγαμε μια μεγαλοπρεπέστατη ήττα και πρέπει να περιμένω μέχρι αρχές Σεπτέμβρη.

Λέω τώρα εγώ, θα φταίω αν "καταλάθως" αυτοί οι 2 ξεχάσουν τι σημαίνει νορμάλ νούμερο υπηρεσίας; Το πρόβλημα είναι οτι δεν είμαι τέτοιος ανθρωπος. Αλλά όπως πάνε τα πράγματα, σκέφθομαι ότι πρέπει να αλλάξω!

Αυτά που λέτε για τον αγαπητό μας Ε.Σ. και φυσικά στην υγειά των βυσμάτων! Να μας ζήσουν και να τα χαιρόμαστε!

17 + σήμερα

...μέχρι την δωδεκαήμερη άδεια μου! Ναι, επιτέλους θα γυρίσω στην Αθήνα! Μου έχουν λείψει τα πάντα! Αλλά ρε γμτ οι μέρες θα περάσουν πολύ γρήγορα.

Και όταν γυρίσω αρχές Σεπτέμβρη, θα κλείνω 3 μήνες στην μονάδα και θα αρχίζω την αντίστροφη μέτρηση! Υπολογίζω να ζητήσω και 10 μερες στα τέλη Οκτώβρη οπότε όλα καλά!

Υγ. Το κακό είναι οτί απο Δευτέρα και για 12 μέρες ξεκινάμε πλωτά(αντίστοιχη άσκηση με τα σκοινάκια),οπότε τα πράγματα θα είναι πιο ζόρικα.

Υπηρεσίες

Πάντα οι φαντάροι κράζουν τους λοχίες που βγάζουν τις υπηρεσίες. Την προηγουμενη βδομάδα επειδη έλειπε ο λοχίας αναγκάστηκα να αναλάβω τις υπηρεσίες.

Τα πράγματα ήταν αρκετά δύσκολα. Υπάρχουν πάρα πολλοι περιορισμοί. Για να εξηγηθώ: ορισμένα άτομα κάνουν μόνο κάποια νούμερα,π.χ. οι οδηγοι μόνο 4ο ή περίπολο!

Το απόλυτο μπάχαλο! Συν τους διάφορους που έρχονται και σε παρακαλάνε να μπουν υπηρεσία με τον φίλο τους ή να τους βγάλεις έξω μια συγκεκριμένη μέρα!Χάος!

Χαρακτηριστικά να αναφέρω ότι κάθε μέρα έκανα γύρω στην μια ώρα να τις βγάλω!!! Ευελπιστώ να μην χρειαστει να ασχοληθώ ξανά με τις υπηρεσίες.

Λήμνος: 1,5 μήνας μετά...

Έχουν περάσει αισίως 42 μέρες απο την στιγμή που παρουσιάστηκα στην Λήμνο. Από τότε έχουν αλλάξει πολλά. Έχω προσαρμοστεί πλήρως, κάνουμε καλή παρέα με μερικά παλικαριά(νέους και παλιους) και γενικά περνάνε οι μέρες αρκετά γρήγορα!

Μια θετική εξέλιξη ήταν οτι με έκαναν γραφέα και έτσι τουλάχιστον κάνω κάτι επικοδομητικό και περνάει πιο εύκολα το πρωινό! Συν ότι χάνω τις εκπαιδευσεις κάτω απο τον ήλιο!

Επίσης, πήρα και μια 48ωρη άδεια για να δω το κοριτσάκι μου! Αυτές οι 3 μέρες (2 απο την αδεια στν 1 έξοδο που είχα) ήταν από τις καλύτερες μέρες της ζωής μου! Το εκπληκτικο είναι ότι αρκουν λίγες στιγμές εκτός στρατοπέδου για να ξανανιωσεις άνθρωπος!

Εκτιμάς κάθε στιγμή ύπνου, χαλάρωσης και βόλτας! Μετράω ήδη τις μέρες μέχρι την πρώτη μου μεγάλη άδεια που έχω προγραμματίσει για τα τέλη του Αυγούστου!

Κατά τα άλλα, η Λήμνος όσο περνάει ο καιρος γεμίζει με κόσμο και είναι ότι πρέπει για μπανάκια και βόλτες! Σας χαιρετώ και ελπίζω σε νέο post σύντομα!

Βδομάδα προσαρμογής τέλος

Πέρασε η εβδομάδα προσαρμογής και απο σήμερα (δλδ απο τωρα καθώς αυτή τη στιγμή κάνω την πρώτη μου σκοπιά), ξεκινάμε υπηρεσίες, οι οποίες είναι δυο 3ωρες σκοπιες.

Τα πράγματα κύλησαν αρκετά ομαλά. Βέβαια, χθες είχαμε την καθιερωμένη εβδομαδιαια επιθεώρηση και κατα συνέπεια ο θαλαμος και τα όπλα μας έπρεπε να λάμπουν. Λιώσαμε στις καθαριότητες και τελικά πέρασαν ο διοικητής και ο υποδιοικητής του λόχου καθώς και ένας ανθυπασπιστής. Ευτυχώς, όλα πήγαν καλα και γλυτώσαμε τις κρατήσεις.

Απόβαση στην Λήμνο

Ξημερώματα Σαββάτου έγινε απόβαση στο νησί της Λήμνου από 500 φαντάρους! Είμασταν 4 μηχανικάριοι, 2 πουλμαν πυροβολικάριοι, τεθωρακισμένα, υλικου πολέμου κλπ.

Οι εγκαταστάσεις της μονάδας ειναι πολύ καλές! Μιλάμε για κανονικές τουαλετες και καλές ντουζιέρες οι οποιες βρίσκονται εντός του θαλάμου! Από εκεί και πέρα, τα παλικάρια φαίνονται νορμάλ.

Το κακό είναι οτι ακούμε τα χειρότερα για τον διοικητή μας. Δηλαδή ότι είναι πολύ προβλεπόμενος και προσέχει καποια πραγματάκια πάρα πολύ! Βέβαια, αν δεν τα δω με τα μάτια μου, δεν μπορώ να εκφράσω γνώμη.

Σε λίγο, ετοιμαζόμαστε για την 2η έξοδο μας. Λέμε να παμε για μπανάκι σήμερα! Θα επανέλθω με λεπτομέρειες για τις παραλίες του νησιού!

Τοποθέτηση: Λήμνος

Μας ανακοίνωσαν χθες τις τοποθετήσεις μας. Αύριο το μεσημεράκι αφήνω το Ναύπλιο για την Λήμνο με ειδικότητα σιτιστής (δεν θέλω σχόλια...). Για να είμαι ειλικρινής, δεν το περίμενα και μου ήρθε κάπως ουρανοκατέβατο. Το καλό είναι ότι είναι η μονάδα με τα περισσότερα μόρια μετά τον Βάλτο! Οπότε αυτό σημαίνει ότι θα μπορέσω κατά πάσα πιθανότητα να γυρίσω Αθήνα κατά Νοέμβρη μεριά.

Επίσης, περιμένω μέσα Ιούλη να έρθει ένα φιλαράκι οδηγός από Ναύπλιο και αρχές Αυγούστου θα καταφτάσουν 5-6 σκαπανείς που κάναμε παρέα στο κέντρο. Μια χαρά!! Άντε πάλι να πρέπει να προσαρμοστείς σε νέες συνθήκες και στα χούγια του κάθε αξιωματικού. Αυτά για την ώρα...

ΥΓ. Θα προσπαθήσω να μπαίνω που και που μέσω του κινητού μου στο internet για να γράφω νέα posts! :-)

Αναμένοντας τις ειδικοτητες...

και τις μεταθέσεις μας! Πέρασαν οι μέρες και αύριο πρόκειται να μας ανακοινώσουν τις ειδικότητες/μεταθέσεις μας. Επικρατεί ενας αναβρασμός στον λόχο αφου ολοι εχουν αγωνία. Μερικοί, βέβαια, εχουν ηδη μαθει που θα πάνε απο τα βίσματά τους, οι υπόλοιποι απλα αναμένουμε!

Κατα τα άλλα,οι μέρες περνάνε κανοντας υπηρεσίες και πέρνοντας ορισμένες εξόδους. Το θέμα είναι οτι ηδη έχω βαρεθεί τις σκοπιές! Υπομονη. Την παρασκευή άλλωστε αναχωρουμε!

Δεύτερη άδεια από το ΚΕΜΧ!!

Η δεύτερη άδεια από το ΚΕΜΧ είναι γεγονός!! Ο καλός μας διοικητής μας έδωσε άλλο ένα Σ/Κ άδεια, το οποίο ευτυχώς δεν χρεώθηκε αλλά αιτιολογήθηκε ως τιμητική άδεια, και έτσι να' μαι πάλι στο σπίτι μου μετά από 4 μέρες μόνο.

Αυτές τις λίγες μέρες που ήμουν στο Ναύπλιο κάναμε πολλά πράγματα. Την Τετάρτη το πρωί και το απόγευμα είχαμε εκπαίδευση για τα όπλα: παραγγέλματα (επ'ώμου, παρουσιάστε κλπ), λύσικο-δέσιμο όπλου κλπ. Ενώ την Πέμπτη το πρωί πραγματοποιήσαμε τις πρώτες μας βολές με το τιμημένο G3A3 από απόσταση 100 μέτρων!

Για να είμαι ειλικρινής, στην αρχή είχα λίγο άγχος μιας και δεν είχα ξαναπιάσει όπλο ποτέ στα χέρια μου. Κυρίως, σκεφτόμουν το "κλώστιμα" του όπλου. Τελικά, έβαλα αρκετή δύναμη στο δεξί χέρι και στον δεξί ώμο μου και όλα πήγαν καλά! Από τις 10 βολές οι 5 βρήκαν στόχο... Βέβαια, για να είμαι ακριβής έριξα 9 αντί για 10 βολές καθώς το όπλο μου έπαθε εμπλοκή στην πρώτη βολή και έτσι χάσαμε 1 σφαίρα. Την ερχόμενη Τρίτη θα πάμε για βολή από τα 200 μέτρα.

Χθες όλοι οι αδειούχοι του Σ/Κ μπήκαν σε υπηρεσίες ενώ οι υπόλοιποι είχαν έξοδο από τις 3 το μεσημέρι μέχρι τις 22.00. Έτσι, εγώ έκανα τις πρώτες μου σκοπιές (πρώτο νούμερο ήμουν) στο φυλάκιο του φρέατος για τους γνώστες του στρατοπέδου(dtsomp, 32bitos). Ως πρωτή εμπειρία μπορώ να πω ότι ήταν πολύ καλή. Είμασταν όλοι οι σκοποί μαζεμένοι σε ένα φυλάκιο εκτός του λόχου μας. Αυτό σημαίνει ότι για μια μέρα (οσο διαρκεί μια υπηρεσία) δεν είχαμε κανένα μα κανένα αξιωματικό πάνω από το κεφάλι μας, έτσι όταν δεν είχαμε σκοπιά αράζαμε στο φυλάκιο, πίναμε καφεδάκι και μιλάγαμε! :-) Μια χαρά!

Αυτά για την ώρα... Το μόνο που με απασχολεί είναι ότι δεν προβλέπεται (πωπω αυτό το ρήμα τείνω να το μισήσω) άλλη άδεια στο επόμενο διάστημα και αυτό με στεναχωρεί... Το μόνο καλό είναι ότι παίζει να γίνει μια αιμοδοσία αρχές του Ιούνη και αν με αφήσουν να δώσω θα πάρουμε μια 4ήμερη αδειούλα! :-)

Άδεια ορκομωσίας τέλος

Τελείωσε η άδεια ορκομωσίας... Πίσω στο μαντρί μας, λοιπόν, από σήμερα το βράδυ. Σε μια ώρα περίπου θα φύγω για τον σταθμό των ΚΤΕΛ στον Κηφισσό όπου μας περιμένει το πούλμαν που έχει "ναυλώσει" το ΚΕΜΧ για να μας μεταφέρει στο στρατόπεδο.

Αύριο πρωί ξεκινάμε την οπλο-εκπαίδευση με την πρώτη μας βολή. Θα έχει πλάκα. Δεν έχω ξαναπιάσει όπλο στη ζωή μου πλην της φοράς που μας έμαθαν πως να το λύνουμε-δένουμε (εύκολο πολύ ήταν).

Τα λέμε στην επόμενη άδεια... :-)

Νέα από τον "έξω κόσμο"

Για να μην πείξουμε στα στρατιωτικά νέα και ιστορίες, ας αναφερθώ σε μερικά νέα του "έξω κόσμου". Λοιπόν, όπως είχα αναφέρει και παλαιότερα είχα δώσει εξετάσεις για το Proficiency του Michigan. Βγήκαν, λοιπόν, τα αποτελέσματα την προηγούμενη βδομάδα και ναι ναι το πήρα! :-) Πάει και αυτό και από ότι φαίνεται με τις σπουδές τελειώσαμε (εκτός συγκλονιστικού απροόπτου). Οπότε, άντε να τελειώνουμε και με το φανταριλίκι να βρούμε καμιά δουλειά μπας και βγάλουμε ποτέ δικά μας λεφτά.

Επιτέλους, σήμερα κατάφερα και αγόρασα mp3 player. Το παιδεύω το θέμα αυτό 20 μέρες τώρα. Σκέφτηκα πριν παρουσιαστώ να πάω να αγοράσω ένα για να το έχω στο στρατό να ακούω λίγο ραδιάκι άντε και κανά mp3. Μπήκα στο site του Πλαισίου και του e-shop, κατέληξα σε ένα μοντέλο της Sony και την επόμενη μέρα πήγα στην Στουρνάρη να το πάρω. Αμ, δε... Με πληροφόρησαν ότι το συγκεκριμένο μοντέλο έχει αποσυρθεί. Συνεχίζω την έρευνα και βρίσκω ένα της Creative. Πάω στο e-shop και με ενημερώνει ότι υπάρχει μόνο ένα κομμάτι στο κατάστημα του Χαλανδρίου. Έλα όμως που εγώ δεν είχα χρόνο να τρέχω στο Χαλάνδρι. Οπότε, παρουσιάστηκα χωρίς mp3 player.

Τελικά, σήμερα το πρωί κατάφερα και αγόρασα το Creative Zen Nano Plus FM 1 GB με 49 € από το Multirama στη Στουρνάρη. Τώρα, το φορτώνω με mp3s και καθοδόν θα φτιάξω και τους σταθμούς! Θα το τεστάρω σήμερα το βράδυ πριν κοιμηθώ!

The richest man in Babylon...

Μπορεί να μην έχω τη δυνατότητα να χαρώ φέτος το καλοκαιράκι στις παραλίες, αλλά αυτό δεν μου αφαιρεί το δικαίωμα να απολαμβάνω την καταπληκτική μουσική των Thievery Corporation!!



Τα τελευταία χρόνια μόλις έπιαναν οι πρώτες ζέστες, φόρτωνα μια playlist με reggae κομμάτια με την οποία πέρναγα όλο το καλοκαίρι. Καλύτερη φάση: καφεδάκι σε παραλιακή καφετέρια και να ακούγεται reggae μουσικούλα! ;-)

Οι πρώτες μέρες στο ΚΕΜΧ

Τελικά, ο Αινστάιν όταν διατύπωνε την σχετικότητα του χρόνου πρέπει να είχε στο μυαλό του τον στρατό. Πραγματικά είναι το ιδανικότερο παράδειγμα για να εκφράσεις αυτή την έννοια της φυσικής. Η πρώτη βδομάδα στο ΚΕΜΧ δεν περνούσε με τίποτα! Όλα κυλούσαν τόσο μα τόσο αργά. Και φυσικά η ατάκα που σκοτώνει όταν την ακούς ως φαντάρος είναι "Έλα ρε συ, έξω είσαι; Πολύ γρήγορα πέρασε ο καιρός!"

Η πρώτη βδομάδα περιελάμβανε πολλές γραφειοκρατικές και ιατρικές διαδικασίες οι οποίες κρατούσαν άπειρες ώρες κατά τις οποίες μας έφαγε η ορθοστασία και η αναμονή σε ουρές. Δεν μπορώ να πω ότι δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ στις στρατιωτικές συνθήκες. Οι εγκαταστάσεις του κέντρου μπορεί να είναι παλιές αλλά είναι καλοδιατηρημένες. Έτσι, οι ντουζιέρες έχουν ζεστό νερό κατά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας. Οι τουαλέτες, βέβαια, δεν θα μπορούσαν να είναι σε καλή κατάσταση. Αλλά και αυτές συνηθίζονται! :-) Το φαγητό είναι σε ανεκτά επίπεδα και ευτυχώς είναι λίγα τα φαγητά που δεν πετυχαίνει ο σεφ! Χαχα!

Από εκεί και πέρα, όλοι περιμέναμε με ανυπομονησία το επισκεπτήριο της Κυριακής για να δούμε τους δικούς μας. Μια μέρα πριν, όμως, μας έβαλαν να καθαρίσουμε τον χώρο του επισκεπτηρίου. Με τον όρο "καθαρισμός" εννοούσαν το ξεχορτιάρισμα (χορτάρια που έβγαιναν μέσα από το τσιμέντο αλλά και αυτά που έβγαιναν όπου ναναι στα παρτέρια), το άδειασμα των κάδων, το καθάρισμα όλου του κτιρίου του λόχου κλπ κλπ κλπ. Δεν έχω παράπονο πέρασε γρηγορότερα έτσι η ώρα από το να μας έκαναν κύρηγμα!

Το θετικό με το ΚΕΜΧ είναι ότι το 71% (σύμφωνα με στοιχεία που μας είπε ο Διοικητής του κέντρου) είναι φοιτητές ή απόφοιτοι ΑΕΙ/ΤΕΙ. Έτσι, τουλάχιστον υπάρχει ένα επίπεδο στο κέντρο και πολλά άτομα να μιλήσεις. Μάλιστα, οι περισσότεροι είναι 25-27 ετών.

Από τη δεύτερη βδομάδα, ξεκινήσαμε εντατικές πρόβες ορκομωσίας και παρελάσεων. Για την ακρίβεια, μας έλιωσαν στις πρόβες. Ήθελα να ξέρω πόσα χιλιόμετρα γράψαμε αυτές τις ημέρες. Και δώσε παραγγέλματα (τα οποία δίδονται με τον χαρακτηριστικά στρατιωτικό τρόπο...χαχα), δώσε φωνές, δώσε όρκους! Καλά ήταν, τουλάχιστον πέρναγε ο χρόνος γρηγορότερα από την πρώτη βδομάδα. Το μόνο που ήταν σπαστικό, ήταν το κύρηγμα που μας έκαναν οι αξιωματικοί για τους γονείς μας που θα έρθουν να μας καμαρώσουν και να νιώσουν περηφάνια. Είναι εκτός κόσμου πανάθεμά τους... Ο διοικητής του λόχου μας μας έλεγε ότι οι πατεράδες μας είναι τόσο περήφανοι που καταταχτήκαμε που πήγαν και κέρασαν το καφενείο της γειτονιάς... Τι να του πεις... Χαχα!!

Επιτέλους, ήρθε η μέρα της ορκομωσίας και πήραμε την πολυπόθητη άδεια για να δούμε τον έξω κόσμο και να ξεφύγουμε λιγάκι από τα χακί χρώματα! Το θέμα είναι ότι ο χρόνος έξω κυλάει πολύ πιο γρήγορα και η Τρίτη κοντοζυγώνει...

ΥΓ. Ευτυχώς, μας έχουν υποσχεθεί άλλο ένα Σ/Κ με άδεια και μάλιστα άγραφη!! :-)

Military Service Mode: ON

Από σήμερα και για ένα χρόνο το blog μπαίνει σε κατάσταση στρατιωτικής θητείας. Αύριο πρωί πρωί φεύγω για Ναύπλιο. Είναι σαφές ότι σε κάθε ευκαιρία θα μπαίνω να γράφω τις εντυπώσεις μου. Η πρώτη ευκαιρία θα μου δωθεί σε 13-14 μέρες από σήμερα όταν και θα πάρω την άδεια ορκομωσίας. Οπότε τότε θα καταγράψω τις πρώτες στιγμές μου στον Ε.Σ.

Euroleague Final Four 2007: Και τώρα ο τελικός...

Η γιορτή του Ευρωπαικού μπάσκετ ξεκίνησε χτες στο Ο.Α.Κ.Α. σε ένα γεμάτο γήπεδο από τους φιλάθλους και των τεσσάρων ομάδων. Εγώ έφτασα στο γήπεδο 10 λεπτά πριν την έναρξη του πρώτου ημιτελικού. Φυσικά, οι φίλαθλοι της Μάλαγα και της ΤΣΣΚΑ είχαν τον πρώτο λόγο στα συνθήματα καθώς αγωνίζονταν οι ομάδες τους.

Οι Ισπανοί ήταν όλα τα λεφτά! Είχαν κατεβάσει ολόκληρη μπάντα από πνευστά και κρουστά! Σε κάθε επίθεση της Μάλαγα ήταν λες και βρισκόσουν στο Μέγαρο Μουσικής. Οι αθεόφοβοι μέχρι και το soundtrack του Rocky έπαιξαν, θέλοντας προφανώς να θυμίσουν στους Ρώσους το τέταρτο μέρος της ταινίας όπου ο Rocky αντιμετώπιζε τον Ρώσο γίγαντα Drago! Χαχα! Ωραίοι, δημιούργησαν απίστευτη ατμόσφαιρα. Χαιρόσουν να τους βλέπεις! :-) Σαφώς και η πλειονότητα των Ελλήνων ήταν με τους Ισπανούς. Ευελπιστούμε σε βοήθεια (όχι ότι την χρειαζόμαστε...) την Κυριακή το βράδυ. Τι στο καλό πράσινα φοράνε και αυτοί... Χεχε!


Πάμε τώρα στα δικά μας! Όσο πλησίαζε η ώρα για το τζάμπολ του δικού μας ημιτελικού ένοιωθες μια αδημονία στην εξέδρα. Όλοι αγωνιούσαν να ξεκινήσει ο μεγάλος αγώνας. 13.000 φίλαθλοι του Π.Α.Ο. είχαν κατακλήσει το Ο.Α.Κ.Α. ντύνοντάς το στα πράσινα. Ο αγώνας ήταν άνισος για τους φιλάθλους της Ταού! Αλλά τι να γίνει... ;-)

Στην παρουσίαση των ομάδων έγινε ένας ψιλοπανικός! Φωνές, συνθήματα, όλα προμήνυαν ένα μεγάλο ματς όπως είναι φυσικά ένας ημιτελικός της Euroleague! Μετά το εκρηκτικό ξεκίνημα και την τρομακτική άμυνα ήμουν πλέον σίγουρος ότι αυτός ο αγώνας δεν χάνεται με τίποτα.

Οι ομάδες δεν προσέφεραν θέαμα αντάξιο των ικανοτήτων και δυνατοτήτων τους αλλά ας μην ξεχνάμε ότι το άγχος των ημιτελικών είναι πολύ μεγάλο. Πιστεύω ότι την Κυριακή θα παρακολουθήσουμε δυο τελείως διαφορετικούς σε θέαμα αγώνες.

Συγχάρητήρια, λοιπόν, στην ομάδα και ανυπομωνώ την Κυριακή να ξεκινήσει ο τελικός μεταξύ των 2 καλύτερων ομάδων στην Ευρώπη! ;-)

ΥΓ. Οι φωτογραφίες του post είναι από το αθλητικό portal Sport24.gr.

Euroleague Final4 2007

Έφτασε επιτέλους η μέρα που θα αρχίσει το Final4 της Euroleague στο Κλειστό του Ο.Α.Κ.Α. Ο πρώτος ημιτελικός διεξάγεται μεταξύ των ομάδων της ΤΣΣΚΑ Μόσχας και της Ουνικάχα Μάλαγα στις 18.30 ενώ ο δεύτερος μεταξύ ΠΑΟ-Ταού στις 21.30.

Ευτυχώς είχα προβλέψει και με την βοήθεια του φίλου Αντώνη κλείσαμε από νωρίς εισιτήρια για τις δυο βραδιές! Πριν από κάθε μεγάλο παιχνίδι νοιώθω μια αγωνία και μια αμηχανία. Περιμένω πως και πως να περάσουν οι ώρες για να βρεθώ στο γήπεδο!! Θα πάμε με πλήρη εξάρτηση (φανελίτσα και κασκολάκια). Φυσικά θα είμαστε μέσα από νωρίς για να δούμε και τον πρώτο ημιτελικό αλλά και για να μπαίνουμε στο κλίμα του αγώνα και της διοργάνωσης.

Όπως είναι γνωστό, όλα τα εισιτήρια έχουν προπωληθεί οπότε το Ο.Α.Κ.Α. θα έχει πολύ ωραία ατμόσφαιρα. Θα είμαστε περί τους 12.000 φιλάθλους του Π.Α.Ο. Ελπίζω να γίνει ένα καλό παιχνίδι και η αρμάδα του Ομπράντοβιτς να περάσει στον τελικό της Κυριακής!

Δικαιούμαι ένα δωράκι από την ομάδα πριν μπω φαντάρος, έτσι δεν είναι; ;-)

ΥΓ. Η εικόνα του post μου είναι από τον δικτυακό τόπο contra.gr

Φοιτητικες υποχρεωσεις τελος...

Βρίσκομαι στη Σάμο από σήμερα το μεσημέρι και παρουσίασα την μεταπτυχιακή μου εργασία. Πληροφοριακά ο τίτλος της εργασίας είναι "Ζητήματα ασφαλείας νομίμων συνακροάσεων στα δίκτυα UMTS". Η παρουσίαση πήγε αρκετά καλά παρόλο που είχαμε κάνει μόνο μια πρόβα. Οπότε τέλος και το μεταπτυχιακό... Πάμε για άλλα τώρα και κυρίως για μεγάλη σκέψη κατά τη διάρκεια του επόμενου φανταροχρόνου για το τι θα κάνω μετά από τον στρατό. Δουλειά σκέτο ή δουλειά σε συνδυασμό με διδακτορικό; Ιδού η απορία...

ΥΓ. Το ποστ αυτό το γράφω σέ ένα ωραιότατο και μικρό MacBook του φίλου μου Γιώργου. Πραγματικά αυτό το μηχανάκι είναι να το ερωτεύεσαι. Πως γίνεται κάποια τέτοια μηχανηματάκια να μας βγάζουν εκτός πλάνων και να θέλουμε να τα αγοράσουμε έστω και αν δεν τα χρειαζόμαστε 100%!! Δηλαδή, πραγματικά σκέφτομαι όταν με το καλό βρω μια δουλειά (λέμε τώρα μετά από 1 χρόνο και) να μαζέψω λεφτά και να αγοράσω ένα τέτοιο φορητό. Είναι στολίδι!!! Α ρε Apple...

Ψέμα στο ψέμα

"Ψέμα στο ψέμα" του 'Αντονι Νίλσον με τους Π. Φιλιππίδη, Π. Χαϊκάλη, Ηλ. Λογοθέτη, Μ. Ζαρόκωστα και Ν. Ορφανού στο θέατρο Μουσούρη. Η υπόθεση του έργου από το athinorama.gr είναι:

Δύο αστυνομικοί εμπλέκονται σε μια απίστευτη παρεξήγηση με αφορμή το ατύχημα μιας νεαρής κοπέλας. Εξαιρετικό το δίδυμο Φιλιππίδης-Χαϊκάλης, που σε πολλές φάσεις θυμίζει Χοντρό-Λιγνό, κινεί τα νήματα μιας παράστασης με έξυπνες ατάκες, γρήγορους ρυθμούς και σπιρτάδα.

Χθες, λοιπόν, παρακολούθησα το έργο. Επί 1 ώρα και 50 λεπτά, δεν μπορούσα να σταματήσω να γελάω. Σε κάποια φάση είχε πονέσει το σαγόνι μου από τα ασταμάτητα γέλια. Και δεν ήμουν μόνο εγώ σε αυτή τη κατάσταση αλλά όλο το θέατρο που ήταν γεμάτο.

Οι δυο πρωταγωνιστές κατά την γνώμη μου ταιριάζουν απόλυτα και είναι λες και γεννήθηκαν για να παίζουν μαζί!! Οι κλασσικές γκριμάτσες, μορφασμοί και χειρονομίες προκαλούσαν το γέλιο ακόμα και όταν δεν μιλούσαν καθόλου! Μιλάμε για 2 πολύ μεγάλους ηθοποιούς!

Το έργο δεν έκανε καθόλου κοιλιά και η ροή των γεγονότων και των κομικοτραγικών καταστάσεων ήταν συνεχής και κατακλυσμιαία! Πραγματικά, δεν μπορώ να ξεχωρίσω μια από αυτές. Μια πολύ καλή φάση ήταν όταν ο Π. Φιλιππίδης αναγκάστηκε να χτυπήσει με το γκλομπ του έναν παπά για να αποφύγει τα χειρότερα. Ο παπάς έπεσε αναίσθητος και τότε ο Π.Χαικάλης φώναξε "Τι έκανες εκεί!!!!?!". Τότε, ο Π. Φιλιππίδης προσπαθώντας να πετάξει την ευθύνη από πάνω του πέταξε την αμίμητη ατάκα "Έπεσε σε ζαρτινιέρα, ντάξειειειειειειει??" !!! Χαχαχα!! Απίστευτος!!

Status Quo - In the army now

Το τραγούδι αυτό είναι κλασσικό και το ξέρω, αλλά τόσα χρόνια ποτέ δεν είχα ακούσει με προσοχή τους στίχους! Είναι πραγματικά πολύ καλοί! Σαφώς και δεν έχει σχέση με την δική μας στρατιωτική θητεία. Αναφέρεται στον Θείο Σαμ, για τις κατατάξεις των Αμερικανών, πως τους έλεγαν ότι θα είναι τα πράγματα και πως είναι τελικά στην πραγματικότητα! Όπως έλεγαν και στον Asterix&Obelix οι ταλαίπωροι Ρωμαίοι λεγεωνάριοι "Καταταχτείτε μας έλεγαν..."

Ορίστε και οι στίχοι του τραγουδιού:

A vacation in a foreign land
Uncle Sam does the best he can
You're in the army now
Oh, oh, you're in the army now

Now you remember what the draftsman said
Nothing to do all day but stay in bed
You're in the army now
Oh, oh, you're in the army now

You be the hero of the neighborhood
Nobody knows that you left for good
You're in the army now
Oh, oh, you're in the army now

Smiling faces as you wait to land
But once you get there no one gives a damn
You're in the army now
Oh, oh, you're in the army now

Hand grenades flying over your head
Missiles flying over your head
If you want to survive get out of bed
You're in the army now
Oh, oh, you're in the army now

Shots ring out in the dad of night
The sergeant calls (stand up and fight)
You're in the army now
Oh, oh, you're in the army now

You've got your orders better shoot on sight
Your finger's on the trigger
But it don't seem right
You're in the army now
Oh, oh, you're in the army now
You're in the army now
Oh, oh, you're in the army now

Night is falling and you just can't see
Is this illusion or reality
You're in the army now
Oh, oh, you're in the army now
You're in the army now
Oh, oh, you're in the army now

Oh, oh, you're in the army now

Στρ(ΔΒ) Φετουράκης

Και για να μπαίνουμε στο κλίμα σιγά σιγά, βρήκα κάπου αυτό το απίστευτο comic με τις στρατιωτικές περιπέτειες του αγαπητού Λάκη Φετουράκη! Ο δημιουργός του φτιάχνει τώρα το δεύτερο άλμπουμ ενώ το πρώτο, που αναφέρεται στις μέρες πριν την ορκομωσία, μπορείτε να το βρείτε εδώ.

Μηχανικός και με τη βούλα...

...του στρατού! Σήμερα πήραν τηλέφωνο από το αστυνομικό τμήμα για να με ειδοποιήσουν ότι έχουν το "χαρτί" του στρατού. Εγώ έλειπα από το σπίτι, το σήκωσε ο πατέρας μου ο οποίος δεν άντεξε και ρώτησε να μάθει που παρουσιάζομαι.

Παρουσιάζομαι, λοιπόν, στο ΚΕΜΧ στο Ναύπλιο στις 7/5! Ιστορική μέρα! :-)

Άντε να δούμε πως θα είναι... Ρε παιδιά έχει πάει κανείς, να μου λεπτομέρειες; Έχω την εντύπωση ότι ο dtsomp είχε παρουσιαστεί στο Ναύπλιο. Ελπίζω να διαβάσει το post αυτό για να με διαφωτήσει λιγάκι. Αυτά για την ώρα, τώρα προέχει να τελειώσει την εργασία του μεταπτυχιακού μέχρι την Παρασκευή μπας και προλάβουμε να παρουσιάσουμε μέχρι τέλη του μηνός (λέμε τώρα...) !

Παρισινές διαδρομές Νο 2

Την επόμενη μέρα, πήγαμε να δώσουμε το παρών στο συνέδριο! Την πρώτη μέρα, παρουσίαζονταν μερικά tutorials με διάφορα θέματα. Εμείς παρακολουθήσαμε ένα που αναφερόταν στα Wireless Mesh Networks το οποίο παρουσίαζε ένας Αμερικάνος από τη Νokia. Πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση και θέμα! Στις 10.30 είχε ένα coffee break στο οποίο απολαύσαμε τα γαλλικά κρουασάν και έτσι πήραμε δυνάμεις για να συνεχίσουμε στην παρουσίαση.

Το κλίμα που επικρατούσε στο συνέδριο ήταν πολύ φιλικό και σε αυτό βοηθούσε το γεγονός ότι σε κάθε αίθουσα είμασταν λίγα σχετικά άτομα και έτσι μπορούσαμε να συζητάμε και να ακούγεται η κάθε άποψη. Ήταν πολύ καλά και μου θύμησε παράδοση μαθήματος στο Πανεπιστήμιο στη Σάμο! :-)

Το επόμενο διάλλειμα ήταν προγραμματισμένο για τις 12.30. Δυστυχώς, το γεύμα ήταν επιεικώς απαράδεκτο!!! Είχα πάει σε μια ημερίδα της Α.Δ.Α.Ε. φέτος στο Holiday Inn στην οποία το γεύμα ήταν βασιλικό! Μιλάμε για απίστευτο φαγητό, τόσο σε ποσότητα αλλά κυρίως σε ποιότητα. Τι να πείς για τους Γάλλους... Δεν ξέρουν να τρώνε! :-)


Έτσι, λοιπόν, κατά τις 14.00 φύγαμε για την πρώτη μας βόλτα. Το πρόγραμμα είχε Notre Dame και περπάτημα στα νησάκια του Παρισίου καθώς και στις όχθες του Σηκουάνα! Πήραμε το μετρό και μετά από λίγο περπατάγαμε στις όχθες του Σηkουάνα απολαμβάνοντας την θέα της Notre Dame.


Σε αυτή την περιοχή, υπάρχει ένας δρόμος ο οποίος έχει ελληνικά (τύποις ελληνικά γιατί τα περισσότερα τα έχουν ξένοι) μαγαζιά με σουβλάκια, γύρο κλπ. Επικρατεί μια κατάσταση που θυμίζει ελληνικό νησί το καλοκαίρι. Οι μαγαζάτορες είναι στον δρόμο, σου μιλάνε, σε τραβάνε να μπεις στο μαγαζί τους και κάνουν τα πάντα για να σου πιάσουν κουβέντα! Εν τω μεταξύ, όλα ήταν πανάκριβα! Το τζατζίκι κόστιζες 7-8 €!!! Εννοείτε ότι δεν κάτσαμε να φάμε εκεί...


H Notre Dame ήταν πολύ εντυπωσιακή! Επιβλητικό κτίσμα, βαρύ και πομπώδες! Το εσωτερικό του ήταν ακόμα πιο επιβλητικό. Τώρα που το σκέφτομαι οι καθολικές εκκλησίες πρέπει να είναι ένας πολύ σημαντικό λόγος για τον οποίο όλοι οι καθολικοί είναι τόσο πιστοί. Αυτά τα κτίσματα και να μην πιστεύεις σου προκαλούν δέος και ένα είδος θαυμασμού! Αλλά δεν μου άρεσε καθόλου που την είχαν μετατρέψει σε "εμπορικό κέντρο". Είχαν μέσα αυτόματους πωλητές για νομίσματα με απεικονίσεις διαφόρων Παπών κλπ, πουλάγαν πανάκριβα τα κεράκια (ρεσώ) και ότι άλλο φανταστείτε! Και μέσα σε αυτό τον πανικό, υπήρχαν άνθρωποι που έβρισκαν μια γωνίτσα να προσευχηθούν... Το θέατρο του παραλόγου με λίγα λόγια!!

Παρισινές διαδρομές Νο 1

Τελικά, πρέπει να νοιώθω λίγο τυχερός που η πρώτη πόλη του εξωτερικού που επισκεφθήκα, ήταν το Παρίσι. Στην πρώτη πτήση από Αθήνα προς Μιλάνο (Malpensa που λενε και οι Ιταλοί και πολύ μου αρέσει ο τρόπος με τον οποίο την προφέρουν), καθόμουν δίπλα σε έναν Έλληνα ο οποίος είχε μείνει για αρκετό καιρό στο Παρίσι μιας και έκανε εκεί Erasmus. Πιάσαμε, λοιπόν, τη συζήτηση και μου είπε τα καλύτερα για την "Πόλη του Φωτός". Βέβαια, όσα μου πρότεινε να επισκεφθώ ή να φάω, δεν ήταν δυνατό να πραγματοποιηθούν εντός των στενών χρονικών ορίων της επίσκεψής μας. Πάντως, κάναμε τα αδύνατα δυνατά για να επισκεφθούμε τουλάχιστον τα πιο βασικά αξιοθέατα.


Φθάσαμε 31/3 στις 17.30 ώρα Γαλλίας στο αεροδρόμιο Charles de Gaule, πήραμε το RER (κάτι σαν τον δικό μας προαστιακό) και κατά τις 19.00 ήμασταν στο ξενοδοχείο. Αφήσαμε τα πράγματά μας και φύγαμε για μια πρώτη αναγνωριστική βόλτα στο Παρίσι!! Επειδή, νοιώθαμε κουρασμένοι και οι δυο αποφασίσαμε να πάμε στον Πύργο του Άιφελ που ήταν πιο κοντά. Πήραμε το μετρό από την στάση Boucicaut και μετά από 5 λεπτά είχαμε κατέβει και περπατάγαμε δίπλα στον Σηκουάνα! Πραγματικά, ζηλεύω που η Αθήνα δεν έχει (ή μάλλον που δεν διατηρήσαμε κάποιο από τα ποτάμια της, Υλισσός, Κηφισσός κλπ) ένα ποτάμι. Είναι πολύ ωραία αίσθηση να περπατάς ξένοιαστος δίπλα στο ποτάμι.


Ο Πύργος του Άιφελ δεν φαίνεται αμέσως αλλά μετά από 1-2 λεπτά περπατήματος ξεπροβάλλει πίσω από τα δέντρα του πάρκου που τον περικλείει! Είναι πολύ εντυπωσιακός από που και αν τον δεις. Πραγματικά, φαίνεται από όλες σχεδόν τις περιοχές του Παρισίου. Κάτω από αυτόν, το πλήθος ήταν αναρίθμητο και προερχόταν από πολλές διαφορετικές χώρες του κόσμου! Η πρόσβαση στους δυο ορόφους που έχει, γίνεται μέσω των ασανσερ που υπάρχουν στους τέσσερις πυλώνες του. Το εισιτήριο είναι κάπως τσιμπημένο και η τιμή του είναι ανάλογη με τον όροφο που θέλεις να επισκεφθείς. Πιο συγκεκριμένα, ο πρώτος όροφος κοστίζει γύρω στα 4 €, ο δεύτερος 7,80€ ενώ αν θες να ανέβεις στην κορυφή τότε η τιμή ανέρχεται κοντά στα 12€.

Εκείνο το βράδυ, περπατήσαμε λίγο στο πάρκο του πύργου, περάσαμε μέσω μιας από τις πολυάριθμες γέφυρες στο Τροκαντερό, συνεχίσαμε λίγο ακόμα και τελικά γυρίσαμε προς τον σταθμό του μετρό. Πριν, γυρίσουμε στο ξενοδοχείο, κάναμε μια μικρή στάση σε μια creperie για να τσιμπήσουμε κάτι μιας και είμασταν νηστικοί από το πρωί που είχαμε φύγει. Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα από την γεύση της... Γυρίσαμε πίσω και κοιμηθήκαμε αρκετά νωρίς! Την επόμενη μέρα, ξεκίναγε το συνέδριο και έπρεπε να είμαστε εκεί κατά τις 9.

EW2007: Presentation Day

So, the big day came... The presentation of the paper became history and now after presenting it, I can say that it wasn't such a bad experience. In the contrary, I would say it was a very nice one. Today, the conference comes to its end and tonight I have to pack my stuff and get ready for cathcing the morning flight to Milano (Malpensa ;-) ) and then the following one to our beloved Athens!! I hope I will make it as I will have to change several transport medias. Fortunately, the transport network of Paris is more than perfect and consequently I will manage to reach my destination on time!

In a while, we are going to leave the conference and our destination will be the museum of Louvre. Hopefully, we are going to visit it today, as our past tries came to a deadend because the museum was closed.

So, my next post will be submitted at last in Greek and moreover I will be able to upload several photos from the beautiful Paris!

PS: To Nadia: Yes I cannot write in Greek because I am using a French PC at the moment!!! I am not psonio, as you said!!! ;-)

PS2: I should thank my official photographer cool_alex for his contribution during the presentation !! ;-) We have taken more than 500 photos during our little staying in Paris! The best of them will be uploaded within the next days!! Hehe !!

EW2007: Second day of the conference

So, I can't believe the fact that I am in Paris at the moment! The city is simply unbelievable! I can't find words to describe it. Wherever you go, you get amazed by the traditional buildings and by how picturesque the environment is.

This is the second day of the conference and now while I am making this post, I am in the web room of the ENSTA where the conference is held! I must notice that the lab is quite small with very few PCs but fortunately, we can access Internet thanks to the HotSpot installed in the area of the building, which provides Internet access for free.

Unfortunately, I can't upload any photos from the hundreds I have already taken, due to the fact that the PCs don't have any card reader. Consequently, I must wait till my return to Greece! I will upload several of them and I am also thinking of uploading some on flickr or photobucket.

In a while, we are going to leave ENSTA to continue our walks in the magical city of Paris. Probably we are going to visit the museum of the Louvre in the afternoon and before that we are going to Monmartre!!

PS. As you can spot, I cannot write in Greek because there is no such selection in this PC. But thanks God, we all know English and we can communicate like this! Hehe!!

EW 2007: 1 μέρα πριν την αναχώρηση...

Και ναι είμαι στην ευχάριστη θέση να πρέπει να ετοιμάσω σήμερα το απόγευμα τα πράγματά μου για την αυριανή αναχώρηση για το Παρίσι!!! Το συνέδριο ξεκινάει την Κυριακή το πρωί και τελειώνει την Μ. Τετάρτη, όταν και θα παρουσιάσουμε την εργασία μας!

Να κάνω μια παρένθεση εδώ και να αναφέρω τον τίτλο της εργασίας έτσι ώστε οι σχετικοί με τον χώρο να πάρουν μια ιδέα. Λοιπόν, η εργασία τιτλοφορείται "Performance Evaluation of Bluetooth Security Mechanisms for Handheld Devices" και έχει να κάνει με την αξιολόγηση της απόδοσης διαφόρων προτοκόλλων ασφαλείας (Bluetooth Security Mechanisms, SSH, IPsec) όταν αυτά εφαρμόζονται σε μια επικοινωνία μεταξύ 2 bluetooth-enabled συσκευών.

Σήμερα το απόγευμα θα πρέπει να ετοιμάσω τα πράγματά μου και κυρίως να κοιτάξουμε με τον Αλέξη τι ακριβώς θα επισκεφθούμε έτσι ώστε να μην χάνουμε χρόνο. ;-) Λούβρο, Πύργος του Άιφελ, Παναγία των Παρισίων, Αψίδα του Θριάμβου είναι τα στανταράκια που έχουν κλειδώσει στο "στοίχημα". Από εκεί και πέρα, θα δείξει... Πάντως, μου αρκεί που θα περπατάω στα σοκάκια της "Πόλης του Φωτός"...

Υπόσχομαι ότι θα φέρω αρκετά μεγάλο φωτογραφικό υλικό και έχω προετοιμαστεί κατάλληλα καθώς θα έχω μαζί μου 1,5 GB διαθέσιμο αποθηκευτικό χώρο. Τι στο καλό, θα μου φτάσουν, δεν μπορεί... Χεχε!!

Επίσης, ελπίζω να βρω στον συνεδριακό χώρο κάποιον ελεύθερο υπολογιστή για να κάνω κάποιο post και στο blog και να ανεβάσω 1-2 φωτογραφίες! Είδωμεν... Αν δεν τα καταφέρω θα κάνω αναλυτικότατο post την Μεγάλη Πέμπτη όταν και επιστρέφω! CU !!

Music as a drug

Τα τελευταία 6 χρόνια, κατά τα οποία ζούσα μόνος μου, δεν πέρασε μια μέρα που να μην ήταν το ραδιόφωνο ή το WinAmp στο PC ανοιχτό για τουλάχιστον 12 ώρες! Πραγματικά, ήθελα πάντα κάτι να ακούγεται μέσα στο σπίτι. Άλλοτε το ήθελα ως παρέα, ως διαφυγή, ως εκτόνωση αλλά πάντα ήθελα να παίζει μουσική μέσα στο σπίτι μου!

Σήμερα μετά από αρκετές μέρες, χμμ μάλλον μήνες, βρήκα την ευκαιρία να "ξεσπάσω" με λίγη μουσική σε πιο ανεβασμένα επίπεδα έντασης και ντεσιμπέλ! Λίγο το ότι επιτέλους ένα βάρος έφυγε από πάνω μου μετά την εξέταση των αγγλικών σήμερα, λίγο το ότι ήμουν μόνος σπίτι... Είναι απίστευτη αίσθηση να μπορείς να απολαμβάνεις κατά αυτόν τον τρόπο την μουσική που σου αρέσει. Για αυτό ξεκίνησα ακούγοντας μετά από πολύ καιρό ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια, το "These days" των Bon Jovi.



Θυμάμαι ότι είχα αγοράσει όταν ήμουν στο Λύκειο (αν θυμάμαι καλά...) το ομώνυμο CDάκι και το είχα δανείσει σε ένα φιλαράκι για να το ακούσει. Αλλά, το κακό με το να δανείζεις πράγματα είναι ότι μπορεί να μην σου επιστραφούν. Έτσι και έγινε... Δεν έγινε και τίποτα βέβαια αλλά ήταν από τα καλύτερα CD που είχα αγοράσει ποτέ!

Για να κλείσει η παρένθεση και να επανέλθω, δεν παίζει τόσο μεγάλο ρόλο το είδος της μουσικής που θα ακούσει ο καθένας αλλά το γεγονός ότι εκείνη τη στιγμή "ξεσπάει" μέσω αυτής!!

Τέσπα, πάω τώρα στη ταβέρνα ενός φίλου να τα πιούμε!! ;-)

Νεκροταφείο πεσόντων...

Θα παραθέσω τις δηλώσεις του Β' Αντιπροέδρου της Βουλής κ. Σούρλα ασχολίαστες...

Πολιτική κάλυψη προσέφερε ο πρωθυπουργός στον υπουργό Δημόσιας Τάξης Β.Πολύδωρα, που βρέθηκε στο στόχαστρο της αντιπολίτευσης μετά τα επεισόδια στην πλ.Συντάγματος. Αίσθηση έχει προκαλέσει, πάντως, δήλωση του αντιπροέδρου της Βουλής Γ.Σούρλα για το μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη.

Συγκεκριμένα, στη διάρκεια συνεδρίασης της Βουλής, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Νάσος Αλευράς χαρακτήρισε απαράδεκτα τα όσα συνέβησαν, τονίζοντας: «Η κυβέρνηση είναι υπόλογη». Τον κ. Αλευρά επιχείρησε να διακόψει ο αντιπρόεδρος της Βουλής Γιώργος Σούρλας, λέγοντας: «Τι θέλετε να κάνει η κυβέρνηση; Να φυλάει νεκροταφεία πεσόντων;»

Πηγή: in.gr

Παιδεία - Πορείες - Πυρ...

Τα 3 "π" που βλέπουν συνεχώς το φως της δημοσιότητας τον τελευταίο καιρό είναι: η παιδεία, οι πορείες διαμαρτυρίας και το πυρ!! Το πρόβλημα διογκώνεται όταν για κανένα από τα τρια δεν πέρνει κάποιος την ευθύνη.

Το θέμα της παιδείας ανοιγοκλείνει εδώ και 1 χρόνο με χίλιαδυο διαφορετικά πρόσωπα. Μία είναι οι φήμες περί αξιολόγησης των ΑΕΙ, μια είναι η συζήτηση για το άρθρο 16 και τέλος έχουμε το νόμο-σχέδιο για τα ΑΕΙ. Για να μην ξεχάσω, βέβαια, τις κατά καιρούς φήμες για αλλαγές στο εξεταστικό της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, λες και το μοναδικό πρόβλημά της ήταν το πως θα γίνονται οι εξετάσεις και όχι η ουσία της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Όταν, λοιπόν, υπάρχει μια συνεχής διαρροή φημών (ανεξαρτήτως αν συμφωνεί κάποιος ή όχι) για ένα τόσο σημαντικό θέμα ενώ παράλληλα υποτίθεται ότι γίνεται διάλογος για το νόμο-σχέδιο για τα ΑΕΙ, πως περιμένουν να υπάρξει συνένεση και ηρεμία στην εκπαιδευτική κοινότητα... Ανοίγουν συνεχώς και αδιαλλείπτως μέτωπα, ανεπίσημα πάντα! Δυστυχώς, με αυτό τον τρόπο δεν μπορεί να γίνει ομαλά ο διάλογος.

Μετά, γίνονται πορείες διαμαρτυρίας σχεδόν κάθε βδομάδα! Και μάλιστα όχι με ευκαταφρόνητο αριθμό συμμετεχόντων. Ειδικά, η χθεσινή διαδήλωση ήταν μια από τις μεγαλύτερες των τελευταίων ετών. Αυτό κάτι σημαίνει...

Βέβαια, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα να διαφυλάξεις μια τέτοια πορεία. Πάντα, θα παρεισφρύουν άτομα που δεν έχουν καμία σχέση με την πορεία και με το σκοπό αυτής. Από εκεί και πέρα, ο άμεσα υπεύθυνος για την επιβολή της τάξης είναι η αστυνομία η οποία επαναλλειμένως δεν "μπορεί" να συλλάβει αυτά τα άτομα. Και φυσικά, μετά από τόσες χαμένες ευκαιρίες που είχαν, είναι επόμενο ότι κάποια στιγμή θα δημιουργούνταν μεγαλύτερα επεισόδια.

Όμως, ακόμα και χθες αντί να κυνηγήσουν τους άμεσα υπεύθυνους, αναλώθηκαν στη ρήψη αναρίθμητων χημικών ουσιών και στη σύλληψη 61 ατόμων που πραγματικά αμφιβάλλω (μετά και από όλα αυτά που άκουσα στα τηλεοπτικά δελτία και διάβασα στις εφημερίες) αν ένας από αυτούς είχε στην πραγματικότητα ανάμοιξη με τα επεισόδια.

Το θέμα είναι ότι κάποια στιγμή πρέπει να ηρεμήσουν τα πράγματα έτσι ώστε να προσπαθήσει η εκπαιδευτική κοινότητα να επανέλθει σε φυσιολογικούς ρυθμούς.

Δημήτρη Παπαιωάννου "2"

Προχθές, πήγα και παρακολούθησα την παράσταση (θα την χαρακτήριζα ως χοροθέατρο) του Δημήτρη Παπαιωάννου που τιτλοφορείται "2". Στην αρχή, μπορώ να πω ότι ήμουν λίγο επιφυλακτικός μιας και δεν είχα παρακολουθήσει πότε μέχρι εκείνη τη στιγμή κάτι παρόμοιο. Όμως, η παράσταση με διέψευσε πανηγυρικά καθώς όταν έβγαινα από το εντυπωσιακό και ανακαινισμένο Παλλάς, είχα μια αίσθηση πληρότητας και πολλών σκέψεων!

Ο συνδυασμός της εκπληκτικής μουσικής του Κωνσταντίου Β, των χρωμάτων με τις λιτές κινήσεις των χορευτών ήταν κάτι που δεν είχα ξαναδεί! Αυτό που μου άρεσε πιο πολύ ήταν ότι με το που βγήκαμε (είχαμε πάει μια παρέα 5 ατόμων) από τον χώρο του Παλλάς, είμασταν όλοι σκεπτικοί και προσπαθούσαμε να δώσουμε εξηγήσεις στις εκπληκτικά πλασμένες εικόνες του "2".

Συγχαρητήρια στον Δ.Παπαιωάννου για την εκπληκτική δουλειά του! Επίσης, μου άρεσε πολύ και ο Άρης Σερβετάλης που δεν γνώριζα ότι είχε τέτοιες χορευτικές ικανότητες.

Η επιδημία του tagging...

Το φαινόμενο του tagging στον όμορφο κόσμο του blogging έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας. Σε όποιο blog και αν κοιτάξεις, θα δεις το περιβόητο tagging παρών! Ετσί, λοιπόν, ήρθε και η σειρά μου να προσκληθώ από τον αγαπητό Aenao να περιαυτολογήσω και να αναφέρω 5 πράγματα για την αφεντιά μου...

• Από την πρώτη δημοτικού μέχρι την πρώτη γυμνασίου έκανα αρμόνιο, είχα φτάσει στη δεύτερη μέση και είχα κάνει 2-3 χρόνια αρμονία και σολφέζ! Βέβαια, όταν ξεκίνησα αρμονία τα βρήκα κάπως σκούρα αφού σπάνια μελετούσα πριν πάω στα μαθήματα...
  
• Την απόφαση ότι θέλω να σπουδάσω κάτι σχετικό με την πληροφορική την πήρα πολύ νωρίς και αν θυμάμαι καλά πρέπει να ήταν δευτέρα γυμνασίου. Ήδη από τότε είχα ξεκινήσει να μαθαίνω τα βασικά του προγραμματισμού παίζοντας με την QuickBasic αρχικά και αργότερα με την VisualBasic. Mάλιστα είχα στείλει ένα υποτυπώδες πρόγραμμα ερωτήσεων γνώσεων στο PCMaster που βέβαια ποτέ δεν δημοσιεύθηκε γιατί ήταν πολύ απλοικό... Όμως, την "εκδίκηση" μου την πήρα από το PCMaster όταν δημοσιεύθηκε σε αυτό άρθρο για το site των "Ελλήνων Ερασιτεχνών Προγραμματιστών" (Ευθύμη γερά, μπορούμε ακόμα καλύτερα) και όχι μόνο σε ένα τεύχος... :-)
  
• Απολαμβάνω να συμμετέχω σε συζητήσεις πολιτικού περιεχομένου!!! Με τον όρο πολιτική συζήτηση δεν αναφέρομαι στους πολιτικούς και τα κόμματα, να το ξεκαθαρίσω αυτό. Αυτό θα το έχουν καταλάβει αρκετοί φίλοι μου... ;-) Πάντα όμως μέσα σε κόσμια επίπεδα διαλόγου ακόμα και όταν διαφωνώ κάθετα με τον συνομιλητή μου!
• Δεν έχω πάει ποτέ στο εξωτερικό! Για να είμαι πιο σαφής έχω φτάσει μέχρι την συμπρωτεύουσα ως προς τον Βορρά και μέχρι την Κρήτη ως προς το Νότο. Βέβαια, όταν ήμουν μικρός είχαμε γυρίσει πολλά μέρη της Ελλάδας με τους γονείς μου τα καλοκαίρια κυρίως σε camping! Αλλά, ήγγυκεν επιτέλους η ώρα να βγούμε από τα σύνορα της χώρας μας... :-)
• Δεν αλλάζω με τίποτα τα 6 χρόνια που πέρασα στη Σάμο ως φοιτητής (προπτυχιακός και μεταπτυχιακός)!! Πραγματικά, το να ζεις μόνος σου και ανεξάρτητος δεν μπορεί να αντικατασταθεί από τίποτα. Μπορεί ορισμένοι φίλοι και γνωστοί να μην μπορούν να το καταλάβουν καθώς δεν το έχουν ζήσει αλλά αν το είχαν ζήσει, θα συμφωνούσαν μαζί μου.

Αυτά από μένα και τώρα έχω φτάσει στο σημείο που πρέπει να δώσω την σκυτάλη του tagging στους επόμενους. Όμως, πολλοί από αυτούς που θα ήθελα να την δώσω, έχουν ήδη απαντήσει οπότε καλώ... τον Unpaiktable και τον Cmelego (που πολύ αμφιβάλλω αν θα γράψει κάτι... Χαχα)!

Τρεχάτε να προλάβουμε!!

Από σήμερα ξεκινάει μια περίοδος, διάρκειας ενός με ενάμισι μήνα, εντατικού διαβάσματος! Και αυτό επειδή 17/3 δίνω για το Proficiency (καιρός ήταν γιατί είχα αρχίσει να βαριέμαι με τα μαθήματα των αγγλικών), αμέσως μετά πρέπει να προετοιμαστώ για την παρουσίαση της εργασίας στο συνέδριο (βλέπε προηγούμενο post) και παράλληλα με όλα αυτά θα πρέπει να προχωράω τη διπλωματική εργασία του μεταπτυχιακού!

Οπότε το γενικό συμπέρασμα είναι: "Τρεχάτε να προλάβουμε!!"

Η αποθέωση είναι ότι τέτοια εποχή πέρυσι με τα παιδιά στη Σάμο αναρωτιόμασταν και συζητάγαμε τους λόγους για τους οποίους οι μεταπτυχιακοί της προηγούμενης χρονιάς, δεν είχαν παρουσιάσει ακόμα τις διπλωματικές τους. Και αυτή τη στιγμή, από τα πέντε άτομα μόνο το ένα (Α ρε Μπάμπη, γερά για την παρέα!!) είναι σε πολύ καλό σημείο. Για αυτό πρέπει να ανασκουμπωθώ και να εντείνω τις προσπάθειες!

European Wireless 2007

Τελικά μερικές φορές οι κόποι μας ανταμείβονται... Και ναι λοιπόν θα επισκεφθούμε το ωραίο Παρίσι 1-4 Απρίλη!!! Επιτέλους, να βγω εκτός συνόρων μιας και είχα φτάσει μέχρι την συμπρωτεύουσα. Βέβαια, τα δύσκολα τώρα αρχίζουν καθώς θα πρέπει να ετοιμαστούμε για την παρουσίαση της εργασίας και φυσικά για τις "ωραιότατες" ερωτήσεις των συνέδρων (χεχε πολύ μου αρέσει αυτή η λέξη...) αμέσως μετά! Από σήμερα θα μιλάμε μόνο αγγλικά για να συνηθίζω!

Υπόσχομαι ότι θα φέρω μαζί μου πλούσιο φωτογραφικό υλικό για να ανεβάσω στο blog!!

ΥΓ. Το συνέδριο έχει να κάνει με ασύρματες επικοινωνίες και δίκτυα! Το επίσημο site του μπορείτε να το βρείτε εδώ.

Νόμιμες συνακροάσεις... για όλους

Τον τελευταίο καιρό και με αφορμή το τρομοκρατικό χτύπημα στην Αμερικάνικη Πρεσβεία γίνεται συνέχεια λόγος για αύξηση των μέτρων ασφαλείας και πιο συγκεκριμένα για ευρύτερη χρήση καμερών ασφαλείας στους Αθηναικούς δρόμους. Σε όλο αυτό το σκηνικό έρχεται να προστεθεί άλλο ένα μέτρο που φαίνεται ότι θέλουν να εφαρμόσουν οι αρχές. Ο τίτλος του άρθρου μπορεί να είναι "Νόμιμες συνακροάσεις... για όλους" αλλά τα πράγματα δεν είναι καθόλου αστεία.

Σύμφωνα, λοιπόν, με δημοσίευμα του Έθνος της Κυριακής το οποίο αναπαράγεται και από το in.gr, η κυβέρνηση έχει εκκινήσει τις διαδικασίες για την ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας 2006/24/EK, η οποία αναφέρεται στη καταγραφή και στην μακρόχρονη διατήρηση των στοιχείων των συνομιλιών. Όμως, 16 κράτη - μέλη έχουν αντιδράσει έντονα και δεν δέχονται την οδηγία και μάλιστα 2 από αυτά την έχουν καταψηφήσει!! Μάλιστα, λόγω των αντιδράσεων η Ε.Ε. έχει "παγώσει" την εφαρμογή της μέχρι το 2009!! Αλλά παρόλα αυτά τα γεγονότα, η ελληνική κυβέρνηση "δείχνει" τον δρόμο...

Επειδή όμως δεν μας έφτανε η απλή καταγραφή των δεδομένων της κλήσης (πχ ο αριθμός του καλούντος, του καλούμενου, η διάρκεια της κλήσης, από ποιές κυψέλες εξυπηρετήθηκαν κλπ), υπάρχουν σκέψεις για διεύρυνση της χρήσης των νόμιμων συνακροάσεων. Πιο συγκεκριμένα, η Αστυνομία έχει ζητήσει να έχει πρόσβαση σε αυτά τα στοιχεία χωρίς να έχει λάβει πρώτα την έγγραφη άδεια από την Α.Δ.Α.Ε. ή από τον εισαγγελέα. Φυσικά, στην αρμόδια επιτροπή που εξετάζει το θέμα, δεν κρίθηκε απαραίτητη η παρουσία ούτε της Α.Δ.Α.Ε. αλλά ούτε και της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων!!

Μιλάμε για ολοκληρωτική απαξίωση των ανεξάρτητων αρχών και σύντομα θα αλλάξει το σκηνικό και στο θέμα των καμερών ασφαλείας!!!

Music Unplugged!

Ωραία τα ηλεκτρικά όργανα και μπορούν να προσφέρουν πολλά σε ένα τραγούδι αλλά για μένα η μαγεία της μουσικής βρίσκεται στα ακκουστικά μουσικά όργανα. Για αυτό λατρεύω τις διάφορες accoustic εκδόσεις των τραγουδιών! Αφορμή για αυτό το post ήταν η unplugged εμφάνιση των Nirvana και όχι μόνο στο MTV την οποία είδα σήμερα το πρωί.

Δεν ξέρω γιατί αλλά η ατμόσφαιρα αυτών των τραγουδιών μου φέρνει στο νου μια παρέα που κάθεται σε ένα δωμάτιο κυκλικά παίζοντας μουσική με 1-2 κιθάρες και τραγουδάνε! Θυμηθείτε μια διαφήμιση χμμ τίνος ήταν δεν θυμάμαι, Nescafe ή whisky λογικά, που έπαιζαν κάτι τύποι μουσική με ηλεκτρικές κιθάρες και ντραμς και ξαφνικά κόπηκε το ρεύμα! Ε τότε ήρθε η μαγεία της ακκουστικής κιθάρας και των απλών τυμπάνων... Κεράκια, αχνός φωτισμός και μουσική! Τι καλύτερο από αυτό...

Αναβολή στράτευσης διεκόπη...

Σήμερα, λοιπόν, 18/1/2007 αποφάσισα ότι ήρθε ο καιρός να πάω στην Στρατολογία στο Ρουφ (στην τιμημένη αυτή περιοχή που έδρασε ο ήρωας των τελευταίων τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων, ο "Ποντικός") για να διακόψω την αναβολή στράτευσης μου. Ευτυχώς που δεν μου πέταξε ο αξιωματικός κάτι σχετικό σε "Συγχαρητήρια νέε μου που αποφάσισες να υπηρετήσεις την πατρίδα κλπ κλπ κλπ..." γιατί δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα... :-)

Έτσι, με το καλό θα παρουσιαστώ στα μέσα Μαίου και ευελπιστώ στις 15/5 γιατί την προηγούμενη βδομάδα έχουμε και το Final4 για να μην ξεχνιόμαστε κιόλας! Οπότε αυτό το διάστημα είμαι ανοιχτός σε συμβουλές και tips'n'tricks για τον "αγαπητό" μας στρατό! Αλέξη, Μπάμπη λέτε να είμαστε μαζί στο κέντρο; Ε ρε γέλια που θα κάνουμε... :-)

Πυθαγόρεια Εγκλήματα

Τον τελευταίο χρόνο, έχω διαβάσει 4-5 βιβλία που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο έχουν να κάνουν με την επιστήμη των μαθηματικών. Μπορεί να μην έχω σπουδάσει μαθηματικά αλλά πάντα μου άρεσαν. Πάντοτε τα έβρισκα εξωτικά μάλλον λόγω των πολλών συμβόλων που χρησιμοποιούσαν. Είναι πράγματι μια γλώσσα διαφορετική από τις άλλες! Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να τα σπουδάσω μιας και μάλλον θα με κούραζε η τόσο θεωρητική φύση τους, σίγουρα όμως με ενθουσιάζει η διαδικασία κατάκτησης εννοιών μέσω της ανακάλυψης και θεμελίωσης εντελώς νέων και καινοτόμων ιδεών! Τελειώνοντας κάθε φορά ένα σχετικό βιβλίο νοιώθω μια μεγάλη ανάγκη και επιθυμία να συμμετάσχω και εγώ σε μια παρόμοια διαδικασία γένεσης νέων ιδεών!

Στο προκείμενο τώρα... Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν τα "Πυθαγόρεια Εγκλήματα" του Τεύκρου Μιχαηλίδη από τις Εκδόσεις Πόλις. Δεν θα το χαρακτήριζα μαθηματικό μυθιστόρημα αλλά ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που εξιστορεί την φιλική σχέση δυο μαθηματικών και την κατάληξη αυτής. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός για να το απολαύσει, αρκεί να έχει ένα ενδιαφέρον προς το αντικείμενο. Εξελλίσεται στις αρχές του εικοστού αιώνα και μας ταξιδεύει στο Παρίσι, στο Γκέτινγκεν αλλά και στην Αθήνα. Η πρώτη συνάντηση των ηρώων γίνεται σε ένα μαθηματικό συνέδριο στη Γαλλική πρωτεύουσα, περιγράφονται οι βόλτες και οι συζητήσεις τους στον Σηκουάνα, στο Μουλέν Ρουζ και στα διάφορα μπιστρό. Κάνουν παρέα με καλλιτεχνικές φυσιογνωμίες που πρόκειται να αφήσουν το στίγμα τους στο μέλλον... Όμως, στην Αθήνα το 1929 ένας από τους δυο βρίσκεται νεκρός στο δωμάτιο του και εκεί ο έταιρος ξαφνιασμένος βρίσκεται να αναπολεί όσα έζησαν τα χρόνια που πέρασαν.

Ιδιωτικά Πανεπιστήμια...

Το παρών post δεν θα ήθελα να είναι το πρώτο μετά την αλλαγή χρόνου αλλά διάβασα κάποια posts σε άλλα blog πάνω στο θέμα και αποφάσισα να εκφράσω και εγώ την άποψη μου για το θέμα. Επιφυλλάσομαι να κάνω κάποιο post σχετικό με τα Χριστούγεννα που πέρασαν εντός των ημερών!

Η διαμάχη των τελευταίων μηνών έχει ως θέμα "ιδιωτικά πανεπιστήμια ή όχι" σαν να λέμε "να ζει κανείς ή να μη ζεί". Προσωπική μου άποψη είναι ότι χάνουμε τον στόχο που θέλουμε να πετύχουμε. Κοντεύουμε να βγούμε "εκτός θέματος" που έλεγαν και οι αγαπητοί μας φιλόλογοι στο σχολείο. Δηλαδή, αντί να ασχολούμαστε με το να βρούμε τρόπους να βελτιώσουμε την παιδεία που παρέχουμε, περιοριζόμαστε σε μια γενική συζήτηση περί ιδιωτικής και δημόσιας φύσης αυτής.

Αυτό που με φοβίζει κυρίως στο να γύρω πρός την υιοθέτηση της άποψης ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι η νοοτροπία του εύκολου κέρδους που μας διακατέχει σαν έθνος. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που σε παρόμοιες καταστάσεις βρέθηκε μια ομάδα ανθρώπων που εκμεταλλεύτηκε τις περιστάσεις για ιδίων όφελος. Επιπλέον, δε νοείται (για μένα πάντα) να πρέπει να πληρώσεις για να σπουδάσεις. Εκτός από τα δίδακτρα, υπάρχει και το θέμα των βιβλίων. Εγώ στη σχολή μου έπρεπε να περάσω 52 μαθήματα για να πάρω πτυχίο, ήτοι 52 βιβλία πολλά από τα οποία έκαναν 30-50 ευρώ! Δεν θα ήθελα να κάνω τον πολλαπλασιασμό για να δούμε το τελικό ποσό πληρωμής...

Από την άλλη μεριά, το δημόσιο πανεπιστήμιο σίγουρα υστερεί σε πάρα πολλά σημεία. Μερικά από αυτά είναι: η οργάνωση,οι εγκαταστάσεις και η νοοτροπία όσων έχουν άμεση επαφή με αυτό (από τους διοικητικούς υπαλλήλους, τους φοιτητές μέχρι και τους καθηγητές)! Φυσικά, για να αλλάξει η κατάσταση πρέπει να αλλάξουν μυαλά όλοι αυτοί και σε αυτό πρέπει να βοηθήσουν όλοι. Είναι απαράδεκτο να γίνονται προτάσεις νομοσχεδίων τα οποία περιλαμβάνουν ρυθμιστικά μέτρα μόνο για ορισμένες ομάδες ανθρώπων, στην περίπτωσή μας τους φοιτητές, και να παραβλέπουν άλλες ίσως σημαντικότερες, όπως είναι οι καθγητές. Αυτό το αφήνω προς το παρών γιατί πρόκειται για ένα τεράστιο θέμα (Χρήστο θυμάσαι τις γεμάτες ζωντάνια συζητήσεις στον Νικόλα, στο λιμάνι ... Χαχαχα πρέπει να τις επαναλάβουμε!).

Σε ένα υγιές πανεπιστήμιο πρέπει να έχουν λόγο και οι φοιτητές. Πρέπει να μπορούν να μεταφέρουν στους καθηγητές τους τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στα διδασκόμενα μαθήματα και γιατί όχι να προτείνουν κάποιες βελτιώσεις έτσι ώστε αυτά να γίνουν πιο κατανοητά. Αλλά όσο διατηρείται αυτό το κομματοκοποιημένο κλίμα (άλλο κομματοκοποιημένο και άλλο πολιτικοποιημένο) δύσκολα θα λειτουργούν με αυτό τον τρόπο οι παράγοντες της πανεπιστημιακής κοινότητας. Το κακό είναι ότι όλοι είναι μάλλον ευχαριστημένοι από αυτή την κατάσταση και δεν θέλουν να την αλλάξουν και δυστυχώς αυτά τα προβλήματα δεν εξαλείφονται με μερικά νομοσχέδια...

Συνοψίζοντας, δεν πιστεύω ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια έχουν να προσφέρουν πολλά στον χώρο της εκπαίδευσης. Δεν πιστεύω ότι η ίδρυση μερικών μη κρατικών θα αλλάξει την κατάσταση δια μαγείας και όλα πλέον θα είναι ρόδινα. Σίγουρα, αυτά θα έχουν καλύτερες εγκαταστάσεις (τουλάχιστοςν τα καλά) αλλά η ουσία της μετάδοσης της γνώσης δεν περιορίζεται στις εγκαταστάσεις. Γνώμη μου είναι ότι πρέπει να χρηματοδοτηθεί αδρά η ελληνική δημόσια παιδεία για ένα διαστήμα x χρόνων και στο τέλος αυτού εδώ θα είμαστε να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας!