Μετά από αρκετό καιρό, σχεδόν πέρασα ένας μήνας, και εν μέσω μιας πιεστικής περιόδου πιστεύω ότι πρέπει να γράψω ένα post. Στο μυαλό μου όλο αυτό τον καιρό έχουν περάσει πολλά θέματα τα οποία θα ήθελα να σχολιάσω αλλά για διάφορους λόγους δεν κατάφερα να καταγράψω τις σκέψεις μου. Θέματα όπως το νέο μου MacBook, η οικονομική κρίση κ.λπ. Θα επανέρθω μετά το ταξίδι μου στο Ριάντ...
Τις προάλλες ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στον Google Reader μου, έπεσα πάνω σε ένα post που αφορούσε ουσιαστικά το μάθημα γεωγραφίας στα σχολεία της Αμερικής. Εγώ θα ήθελα να σχολιάσω το ρόλο της πληροφορικής στη σύγχρονη εκπαιδευτική διαδικασία.
Για να μιλάμε επί κοινής βάσης, δείτε ένα φλασάκι που χρησιμοποίησε η εν λόγω καθηγήτρια για να "αποτυπώσει" τις χώρες της Β. Αφρικής και Αραβικής χερσονήσου στο μυαλό των μαθητών της. Απλά σκεφτείτε πόσο πιο εύκολο και πιο ενδιαφέρων θα γινόταν το μάθημα της γεωγραφίας στα σχολεία αν χρησιμοποιούνταν όλο και περισσότερο υπολογιστές.
Το θέμα είναι κατά πόσο έχουνε στη διάθεσή τους οι εκπαιδευτικοί τέτοιες εφαρμογές και άλλα μέσα που θα διευκόλυναν τη διαδικασία της εκπαίδευσης (και αν όχι γιατί;). Η απάντηση είναι αυτονόητη. Απλά το Υπουργείο Παιδείας δεν έχει κινηθεί καθόλου προς αυτή την κατεύθυνση. Έτσι, οι καθηγητές (όσοι δηλαδή έχουν το μεράκι και την όρεξη) αναγκάζονται να αυτενεργούν ψάχνοντας μόνοι τους και πολλές φορές κινούμενοι εκτός νομικών πλαισίων (π.χ. χρήση "πειρατικών" εφαρμογών) πάντα όμως για τη βελτίωση των συνθηκών εκπαίδευσης των παιδιών. Μήπως θα πρέπει να αφήσουμε το μοντέλο κατά το οποίο κάθε τμήμα έχει την αίθουσα του και να περάσουμε στο πιο ευέλικτο, βάσει οργάνωσης μαθήματος, μοντέλο στο οποίο κάθε μάθημα θα έχει την αίθουσά του; Με αυτό τον τρόπο οι καθηγητές αλλά και οι μαθητές θα είχαν όλα τα απαραίτητα μέσα συγκεντρωμένα σε τάξεις ανά θεματική ενότητα. Είναι ποτέ δυνατόν να κάνεις Φυσική / Χημεία / Βιολογία και να μην έχεις κάνει ποτέ μα ποτέ ένα πείραμα; Πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι η παπαγαλία δε βοήθησε ποτέ κανένα μακροπρόθεσμα.
Έχω τόσα πολλά ερωτήματα να εκφράσω που πραγματικά δε γίνεται να αναφερθούν όλα σε ένα και μόνο post... Από εκεί και πέρα ας σκεφτούμε όλοι μας αν τελικά είμαστε σε θέση να θυσιάσουμε το βόλεμά μας, τον ελεύθερο χρόνο μας και οτιδήποτε άλλο χρειαστεί για να δώσουμε μια λύση στο μεγαλύτερο πρόβλημα της κοινωνίας μας.
Όσοι δεν έχετε δει το σχετικό με την εκπαίδευση ρεπορτάζ-εκπομπή του Π. Τσίμα πριν 2-3 βδομάδες, απλά βρείτε το και δείτε το! Δεν θέλει κόπο, απλά θέλει τρόπο και θέληση.
Τις προάλλες ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στον Google Reader μου, έπεσα πάνω σε ένα post που αφορούσε ουσιαστικά το μάθημα γεωγραφίας στα σχολεία της Αμερικής. Εγώ θα ήθελα να σχολιάσω το ρόλο της πληροφορικής στη σύγχρονη εκπαιδευτική διαδικασία.
Για να μιλάμε επί κοινής βάσης, δείτε ένα φλασάκι που χρησιμοποίησε η εν λόγω καθηγήτρια για να "αποτυπώσει" τις χώρες της Β. Αφρικής και Αραβικής χερσονήσου στο μυαλό των μαθητών της. Απλά σκεφτείτε πόσο πιο εύκολο και πιο ενδιαφέρων θα γινόταν το μάθημα της γεωγραφίας στα σχολεία αν χρησιμοποιούνταν όλο και περισσότερο υπολογιστές.
Το θέμα είναι κατά πόσο έχουνε στη διάθεσή τους οι εκπαιδευτικοί τέτοιες εφαρμογές και άλλα μέσα που θα διευκόλυναν τη διαδικασία της εκπαίδευσης (και αν όχι γιατί;). Η απάντηση είναι αυτονόητη. Απλά το Υπουργείο Παιδείας δεν έχει κινηθεί καθόλου προς αυτή την κατεύθυνση. Έτσι, οι καθηγητές (όσοι δηλαδή έχουν το μεράκι και την όρεξη) αναγκάζονται να αυτενεργούν ψάχνοντας μόνοι τους και πολλές φορές κινούμενοι εκτός νομικών πλαισίων (π.χ. χρήση "πειρατικών" εφαρμογών) πάντα όμως για τη βελτίωση των συνθηκών εκπαίδευσης των παιδιών. Μήπως θα πρέπει να αφήσουμε το μοντέλο κατά το οποίο κάθε τμήμα έχει την αίθουσα του και να περάσουμε στο πιο ευέλικτο, βάσει οργάνωσης μαθήματος, μοντέλο στο οποίο κάθε μάθημα θα έχει την αίθουσά του; Με αυτό τον τρόπο οι καθηγητές αλλά και οι μαθητές θα είχαν όλα τα απαραίτητα μέσα συγκεντρωμένα σε τάξεις ανά θεματική ενότητα. Είναι ποτέ δυνατόν να κάνεις Φυσική / Χημεία / Βιολογία και να μην έχεις κάνει ποτέ μα ποτέ ένα πείραμα; Πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι η παπαγαλία δε βοήθησε ποτέ κανένα μακροπρόθεσμα.
Έχω τόσα πολλά ερωτήματα να εκφράσω που πραγματικά δε γίνεται να αναφερθούν όλα σε ένα και μόνο post... Από εκεί και πέρα ας σκεφτούμε όλοι μας αν τελικά είμαστε σε θέση να θυσιάσουμε το βόλεμά μας, τον ελεύθερο χρόνο μας και οτιδήποτε άλλο χρειαστεί για να δώσουμε μια λύση στο μεγαλύτερο πρόβλημα της κοινωνίας μας.
Όσοι δεν έχετε δει το σχετικό με την εκπαίδευση ρεπορτάζ-εκπομπή του Π. Τσίμα πριν 2-3 βδομάδες, απλά βρείτε το και δείτε το! Δεν θέλει κόπο, απλά θέλει τρόπο και θέληση.
