Wireless Connection Established!

Ναι, είναι πραγματικότητα! Επιτέλους, πριν 3 μέρες αγόρασα (ή μάλλον μου αγόρασαν...) το πολυπόθητο wireless router που ήθελα τόσο καιρό. Πλέον, συνδέομαι ασύρματα στον κεντρικό router της Level1 που μοιράζει Internet και γλύτωσα από τις προσωρινές λύσεις του proxying. Είναι μεγάλη ιστορία ο τρόπος δικτύωσης που χρησιμοποιούσα στην προ router εποχή. Αλλά, τώρα συνέδεσα τον wireless router της Linksys WRT54G πάνω στον router της Level1 και όλα είναι τέλεια!

Final Four 2007 στην Αθήνα

Σαν γνήσιος φίλος του μπάσκετ περιμένω πως και πως να έρθει η ώρα του Final Four κάθε χρόνο. Η αγωνία και η προσμονή αυξάνεται αν ο Παναθηναικός συμμετέχει σε αυτή τη φάση. Φαντάζεστε, λοιπόν, πως μπορεί να νοιώθω φέτος που θα διοργανωθεί το Final4 στην Αθήνα και πιο συγκεκριμένα στο ΟΑΚΑ! Αλλά δυστυχώς, λογάριαζα χωρίς τα αγαπητά στελέχη της Euroleague που όρισαν το χρηματικό αντίτοιμο των εισητηρίων στα ύψη...

Πιο συγκεκριμένα, μπορείτε να δείτε στην παρακάτω εικόνα την αντιστοιχία τιμών και κερκίδων, στην εικόνα που βρήκα στο επίσημο site της διοργανώτριας αρχής.

Φυσικά, ούτε που σκέφτομαι να δώσω πάνω από 110 ευρώ αλλά δεν ξέρω τελικά αν θα προλάβω να αγοράσω κάποιο εισιτήριο γιατί ήδη πολλά από αυτά των 75€ έχουν εξαντληθεί. Αντώνη, πρέπει να βιαστούμε με ακούς;;;

Άντε να πάει και η ομάδα στον τελικό τουλάχιστον να έχουμε μια μεγάλη χαρά πρωτού πάμε να υπηρετήσουμε την μαμά-πατρίδα... ;-)

Πρώτο δείγμα θετικό !

Πρώτο δείγμα θετικό!! Το δείγμα αναφέρεται στο Preliminary Exam του Michigan Proficiency που έδωσα το προπροηγούμενο Σάββατο. Ενώ, το θετικό αναφέρεται στο γεγονός ότι το πέρασα και μάλιστα με καλό βαθμό (30/35) ! Οπότε, βρισκόμαστε σε καλό δρόμο για τη συνέχεια...

Τώρα είναι καιρός να καταπιαστώ με τις υπόλοιπες υποχρεώσεις, ήτοι την μεταπτυχιακή εργασία η οποία έχει αραχνιάσει! Μου αρέσει που αναρωτιόμουν πέρυσι με τους φίλους μου για ποιό λόγο η προηγούμενη χρονιά του μεταπτυχιακού είχε αργήσει τόσο να παρουσιάσει τις εργασίες της... Καλομελέτα και έρχεται ... ;-)

Το επομένο δίμηνο είναι άκρως σημαντικό γιατί οι ρυθμοί διαβάσματος και η πορεία της εργασίας θα δείξουν μια πρώτη εκτίμηση για το πότε περίπου θα τελειώσουμε. Άντε λοιπόν να φορτσάρουμε αυτό τον καιρό γιατί δεν με βλέπω καλά...

Όχι τίποτα άλλο αλλά μας περιμένει και η μαμά πατρίδα τον Μάιο...

Prison Break: Εντυπώσεις...

Όπως είχα προαναγγείλει σε προηγούμενο post μου, θα ξεκίναγα να βλέπω το Prison Break όσο το Lost κάνει διάλλειμα. Τελικά, από την πρώτη στιγμή τα σημάδια της καλής σειράς που δεν σε αφήνει να ξεκολλήσεις από την οθόνη, έγιναν φανερά. Κλασικά, ξεκίνησα με ανάμεικτη διάθεση έχοντας ακούσει πολλά καλά λόγια, τα οποία όμως δεν βγαίνουν πάντα αληθινά. Το πρώτο επεισόδιο θα έλεγα ότι ήταν αρκετά γρήγορο καθώς η εξέλιξη του σεναρίου ήταν όσο έπρεπε λεπτομερής και τελικά σε "φυλάκιζε" (για να είμαστε και στο κλίμα) μπροστά στην οθόνη!!

Η συνέχεια όχι μόνο με αντάμειψε αλλά με "ανάγκασε" να τρέξω τα επεισόδια έτσι ώστε να προλάβω τις εξελίξεις μιας και αυτή τη στιγμή στην Αμερική προβάλλεται η 2η season της σειράς. Μάλιστα, αύριο μεταδίδεται το τελευταίο επεισόδιο πριν το fall break. Έτσι, έχω φτάσει μέχρι στιγμής στο 15ο επεισόδιο της πρώτης περιόδου και λογικά στις επόμενες 2-3 μέρες θα την τελειώσω! :-)

Πραγματικά, απορώ πως καταφέρνουν οι Αμερικάνοι και γυρίζουν τόσο καλές σειρές! Φυσικά, και πρέπει να συνυπολογίσουμε το διαθέσιμο budget που στη χώρα μας δεν υπάρχει, αλλά μετράνε και οι ιδέες. Κάτι μου λέει ότι πολύ σύντομα θα ξεκινήσω και κάποια άλλη σειρά. Έχω στο μυαλό μου 2-3 αλλά ακόμα δεν το βιάζομαι! :-)

Να παραθέσω και 2 ενδιαφέροντα links για τη σειρά:

1. Επίσημο site
2. Insomnia Forum - Prison Break Topic
   

Σκανδιναβικό Παζάρι

Κάθε χρόνο διεξάγεται ένα σκανδιναβικό παζάρι στην Πειραική στη Σκανδιναβική Εκκλησία. Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα Χριστουγεννιάτιο παζάρι στο οποίο μπορείτε να βρείτε παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα στολίδια φτιαγμένα από ξύλο και καλάμια αλλά επίσης μπορείτε να δοκιμάσετε πολλά γλυκά και φαγητά αυτών των χωρών.

Όλοι οι παρευρισκόμενοι Σκανδιναβοί ήταν πολύ ευγενικοί και ευχάριστοι, κάτι το οποίο γινόταν φανερό κάθε φορά που τους ρώταγες κάτι. Ο χώρος ήταν διαμορφωμένος έτσι ώστε κάθε χώρα να διαθέτει το δικό της "περίπτερο". Εγώ αγόρασα ένα πολύ ωραίο νάνο ο οποίος μου θυμίζει κάτι σε χόμπιτ του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και μερικές σοκολάτες, Tupla (μπορώ να πω ότι μοιάζουν κάπως με τις δικές μας Derby) λέγονται και πραγματικά πρέπει να τις δοκιμάσετε.


Στον προαύλιο χώρο είχαν στήσει αρκετά τραπεζάκια αλλά και 2 μπουφέδες από τους οποίους μπορούσες να αγοράσεις γλυκά, κρέπες και hot dog αλλά και καφέδες και κάποια δικά τους ροφήματα και αναψυκτικά. Γενικά θα έλεγα ότι ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία και, γιατί όχι, θα ήθελα να ξαναπάω.

Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα...

Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον Στ. Κούλογλου για τις εκπομπές του αλλά ακόμα περισσότερα μπράβο του αξίζουν για την συγκλονιστική δουλειά που έκανε στην εκπομπή ή μάλλον καλύτερο στον θεματικό κύκλο με τίτλο "Η άγνωστη αντίσταση κατά της δικτατορίας"! Χθες το βράδυ παρακολούθησα την εκπομπή από τις 00.30 μέχρι τις 4 το πρωί!

Ήταν το καλύτερο ντοκυμαντέρ που έχω δει ποτέ για την περίοδο της δικτατορίας. Μου άρεσε πολύ που μιλούσαν άνθρωποι που έζησαν από πολύ κοντά την εξέλιξη του φοιτητικού κινήματος με την κορύφωση του, τις καταλήψεις της Νομικής και του Πολυτεχνείου. Μιλούσαν, επίσης, καθηγητές οι οποίοι αρνήθηκαν να δεχτούν τις διαταγές των στρατιωτικών και συνέχισαν να διδάσκουν το μάθημά τους με συνέπεια φυσικά να τους αφαιρέσουν την ιδιότητα του πανεπιστημιακού, να τους απαφορεύσουν την είσοδο στα Πανεπιστήμια και να τους φυλακίσουν σε πολλές περιπτώσεις.

Επίσης, είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον η άποψη ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα αυτά από την αντίπερα όχθη. Έτσι, μίλησε ο υφυπουργός Τύπου της κυβέρνησης Μαρκεζίνη καθώς και ο υπίλαρχος που ήταν υπεύθυνος για τα άρματα που κατέβηκαν στο Πολυτεχνείο. Αναφέρθηκαν σε πολλά γεγονότα με λεπτομέρειες που δεν ήξερα και ήθελα να μάθω.

Μακάρι να είδαν όσο περισσότεροι γίνεται αυτή τη σειρά εκπομπών. Γιατί πολλοί από εμάς δεν ξέρουν και αγνοούν βασικά κομμάτια της ιστορίας μας!

Μπορείτε επίσης να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της εκπομπής η οποία βρίσκεται εδώ!

Πινακίδες και εικόνες...

Τόπος: Φιλοσοφική Σχολή Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Κείμενο Πινακίδας: "Παρακαλούμε μη σταθμεύετε. Είσοδος με ειδικές ανάγκες."

Θα ήθελα να μου εξηγήσουν πραγματικά πως γίνεται μια είσοδος να έχει ειδικές ανάγκες... Χαχαχα! Εν τω μεταξύ, υπάρχει άλλη μια πινακίδα σε διπλανή είσοδο που αναγράφει το σωστό κείμενο. Αυτή μάλλον τους ξέφυγε... :-)

Τόπος: Παρμπριζ αυτοκίνητου (προφανώς το οποίο ανήκε σε νέο οδηγό)
Κείμενο: "Προσοχή! Οδηγώ πολύ χειρότερα απ'ότι φαντάζεστε!!"

Κατά καιρούς, έχω δει και άλλα απίστευτα κειμενάκια σε σήματα νέων οδηγών! Αν βρω και καταφέρω να τα φωτογραφίσω να είστε σίγουροι ότι θα τα ανεβάσω!

Η σημασία των στιγμών (του καφέ...)

Λοιπόν, διάβασα τις προάλλες ένα πολύ ωραίο post από τον HighFidelity το οποίο μου άρεσε πάρα πολύ και για μένα συμβολίζει την σημαντικότητα του να πηγαίνεις για καφέ με τους φίλους σου! Είναι στιγμές που είσαι τόσο ξένοιαστος και είναι εκπληκτικό το να μπορείς να ανταλλάσεις απόψεις για διάφορα θέματα, σοβαρά ή μη. Έχω αναφέρει και σε παλαιότερο post μου το πόσο μου αρέσει να πηγαίνω για καφέ. Είναι κάτι παραπάνω από συνήθεια.

Παραθέτω, λοιπόν, το ευφυέστατο κείμενο:

Ο καθηγητής στάθηκε μπροστά στους φοιτητές της τάξης του, της φιλοσοφικής σχολής, έχοντας μπροστά του κάποια αντικείμενα. Όταν η τάξη ησύχασε, χωρίς να πει τίποτα, πήρε ένα μεγάλο βάζο του γλυκού και άρχισε να το γεμίζει με μπαλάκια του τένις.

Όταν πλέον δεν χωρούσε άλλο, κοίταξε τους μαθητές του και τους ρώτησε αν το βάζο γέμισε και κείνοι συμφώνησαν. Τότε ο καθηγητής πήρε χαλίκια και άρχισε να τα ρίχνει στο βάζο κουνώντας το και αυτά πήγαν στα κενά ανάμεσα στις μπάλες του τένις.

Όταν πια δεν χωρούσαν άλλα χαλίκια ρώτησε τους μαθητές αν το βάζο ήταν γεμάτο και αυτοί κάπως σαστισμένοι είπαν πως είναι. Ο καθηγητής στη συνέχεια πήρε άμμο και αφού την έριξε στο βάζο, γέμισε όλα τα κενά ανάμεσα στα χαλίκια και αφού ρώτησε τους μαθητές πάλι αν το βάζο ήταν γεμάτο αυτοί ανταπάντησαν με ένα ομόφωνο ΝΑΙ.

Τότε ο καθηγητής έσκυψε και πήρε κάτω από το γραφείο δυο κούπες καφέ και τις έριξε στο βάζο ενώ οι μαθητές πλέον γελούσαν απορημένοι.

«Τώρα», λέει ο καθηγητής, «Θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αντιπροσωπεύει τη ζωή σας. Οι μπάλες του τένις είναι τα πλέον ιερά και μεγάλα πράγματα στη ζωή σας, όπως η πατρίδα, η οικογένεια, τα παιδιά σας, οι φίλοι σας και οι αγαπημένες σας ασχολίες, πράγματα που ακόμα και όλα τα άλλα να χαθούν, αυτά είναι ικανά να γεμίσουν την ζωή σας. Τα χαλίκια αντιπροσωπεύουν πράγματα σημαντικά όπως τη δουλειά σας, το αυτοκίνητό σας, ένα σπίτι. Η άμμος είναι άλλα μικρότερα πράγματα. Αν γεμίσετε το βάζο πρώτα με άμμο, δεν θα υπάρχει χώρος για να βάλετε τα χαλίκια και τις μπάλες του τένις. Το ίδιο ισχύει και για τη ζωή σας. Αν ξοδέψετε την ώρα σας και την ενέργειά σας για μικρά πράγματα δεν θα έχετε χρόνο και δύναμη για μεγαλύτερα και σημαντικότερα για σας πράγματα. Φροντίστε τα μπαλάκια του τένις πρώτα και μετά τα χαλίκια. Τα υπόλοιπα είναι άμμος»

Ένας μαθητής σήκωσε το χέρι και ρώτησε, τι αντιπροσώπευε ο καφές.

Ο καθηγητής χαμογέλασε και είπε: «Ο καφές είναι για να σας δείξει πως όσο γεμάτη και να είναι η ζωή σας, πάντα θα υπάρχει χώρος για ένα καφέ με κάποιο φίλο»

Πρέπει, πάντα μα πάντα ότι και αν συμβαίνει στη ζωή μας, να βρίσκουμε κάποιες στιγμές να πάμε για ένα καφέ για να μοιραστούμε με τους φίλους μας τα προβλήματά μας και να χαλαρώσουμε... ;-)

Λεφτά δεν έχουμε αλλά λεφτά δίνουμε...

Διάβασα ένα ενδιαφέρον σχόλιο στη σημερινό φύλλο της "Ελευθεροτυπίας" και πιο συγκεκριμένα στην στήλη "Πολιτικά Παρασκήνια". Αντιγράφω κατά γράμμα το σχόλιο:

Πως το λέμε; Οι έχοντες μαχαίρι τρώνε πεπόνι. Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα: οι δικαστές έχουν το μαχαίρι των αποφάσεων που βγάζουν οι ίδιοι, άρα θα πάρουν τις μεγάλες αυξήσεις κι ας φωνάζουν σήμερα όλοι οι άλλοι. Και οι αστυνομικοί θα πάρουν, λιγότερα αυτοί, χάρη στο μικρότερο μαχαίρι του προστάτη τους Βύρωνα Πολύδωρα. Για τους άλλους "δεν αντέχει η οικονομία"...

Γ.ΚΑΡ.

Πρόκειται πραγματικά για πολύ ωραία συγκυρία. Εδώ και 2 μήνες κοντά έχουμε τις κοινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών οι οποίοι ναι μεν μπορεί να ζήταγαν μια τρομερά μεγάλη αύξηση αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αν τους έδινε μια αρκετά μικρότερη θα την αρνούνταν. Συν το επίδομα που έπρεπε να εισπράτουν όλα αυτά τα χρόνια και το οποίο το έχουν πάρει όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι πλην αυτών!

Και τώρα έρχεται ο δικαστικός κλάδος ο οποίος μια ωραία πρωία αποφάσισε ότι πρέπει να πάρει αύξηση και φυσικά θα την πάρει! Ομοίως, ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης, ο οποίος από την πλευρά του έκανε πάρα πολύ καλά, προσπάθησε και πέτυχε αυτό που ήθελε ως ένα ποσοστό. Το ερώτημα, όμως, που πρέπει να τεθεί είναι: Που θα βρεθούν αυτά τα χρήματα για τους δικαστικούς και τους αστυνομικούς τα οποία πριν μερικές μέρες δεν μπορούσαν με τίποτα να βρεθούν για έναν άλλο κλάδο; Η ερώτηση μάλλον είναι ρητορική καθώς απάντηση δεν πρόκειται να δοθεί από αρμόδια χείλη!

Τον τελευταίο καιρό όπως έχω αναφέρει, βλέπω ανελλιπώς το Lost! Βέβαια, από προχθές για την Αμερική και από χθες για εμάς, έχουμε ένα μεγάλο διάλλειμα μέχρι το επόμενο επεισόδιο που θα μεταδοθεί στις 7 Φεβρουαρίου. Σκέφτομαι αυτό το διάστημα να το εκμεταλλευτώ βλέποντας 1-2 άλλες σειρές για τις οποίες έχω ακούσει καλά λόγια.

Πρώτη σειρά στη λίστα είναι το Prison Break για το οποίο έχω ακούσει πολύ καλά λόγια τόσο από φίλους που την έχουν δει αλλά και σε διάφορα fora που κατά καιρούς διαβάζω. Με λίγα λόγια από ότι μου έχουν, η ιστορία έχει να κάνει με δυο αδέρφια το ένα εκ των οποίων βρίσκεται στη φυλακή ενώ ο άλλος προσπαθεί να τον βγάλει, μπαίνοντας ο ίδιος φυλακή!!! Βέβαια, είναι δύσκολο να βγάλεις κάποιο συμπέρασμα από μια και μόνο πρόταση, αλλά επιφυλλάσομαι να κάνω post αργότερα με περισσότερες λεπτομέρειες.

Άντε να έρθει ο χειμώνας...

να βάλουμε τα χοντρά μας ρούχα, να στρώσουμε τα χαλιά στα σπίτια μας και σιγά σιγά να έρθουν και τα Χριστούγεννα! Ανυπομωνώ να κρυώσει και άλλο ο καιρός έτσι ώστε να φοράμε με άνεση πιο χοντρά ρούχα. Βαρέθηκα αυτό τον καιρό που δεν λέει να αποφασίσει αν θα κάνει κρύο ή ζέστη, αν θα βρέξει ή θα έχει υγρασία.

Τα τελευταία χρόνια που χιόνισε στο κέντρο της Αθήνας, έτυχε να είμαι στην Σάμο και δεν μπόρεσα να το απολαύσω. Έτσι, φέτος που θα είμαι "εντός των τοιχών" ευελπιστώ να μου κάνει την χάρη ο καιρός για να δώ και "μια άσπρη μέρα"!

Ειδικά την περίοδο των Χριστουγέννων στην Αθήνα δεν την αλλάζω με τίποτα! Είναι πραγματικά πανέμορφη. Ιδιαίτερα, η βόλτα από την πλατεία Συντάγματος μέχρι το Θησείο είναι ανεπανάληπτη. Βέβαια, μπορεί να κουραστείς από την πολυκοσμία στην Ερμού αλλά χαλάλι, δεν πειράζει. Χαίρομαι πολύ που τις τελευταίες μέρες βλέπω τους δημοτικούς υπαλλήλους να κρεμάνε τα λαμπάκια στους δρόμους! :-)

Lost in ... Lost !!!

Το τελευταίο 3μηνο είμαι κυριολεκτικά χαμενός στο Lost!!! Είναι μακράν η καλύτερη σειρά που έχω παρακολουθήσει ποτέ! Το κακό ξεκίνησε όταν μια ωραία μέρα του Αυγούστου πήγα στο video club της γειτονιάς μου και το είδα στις προθήκες. Είχα ακούσει λίγα πράγματα για αυτό στο Insomnia και έτσι αποφάσισα να κάνω το μεγάλο βήμα και να το νοικιάσω. Για αρχή, λοιπόν, πήρα μόνο το πρώτο DVD το οποίο περιελάμβανε τα πρώτα πέντε επεισόδια. Αυτό ήταν... Είδα το πρώτο επισόδειο και είπα "Καλό φαίνεται, ας δω άλλο ένα..." . Τελικά, τα είδα όλα μονομιάς.

Βέβαια, επειδή δεν ήθελα να απολαύσω την μαγεία του Lost μόνος μου, την μετέδωσα και σε άλλα 3 άτομα έτσι ώστε να λιώνουμε παρέα τις ζεστές νύχτες του Αυγούστου. Για να μην πολυλογώ, καταφέραμε και είδαμε 50 επεισόδια (τις 2 πρώτες season) μέσα σε λιγότερο από μια βδομάδα. Μαζευόμασταν κάθε βράδυ και για ένα 4ωρο λιώναμε μπροστά στην οθόνη. Φυσικά, μετά το τέλος της εκάστοτε προβολής ακολουθούσε εκτεταμένη συζήτηση πάνω στα επεισόδια που είχαμε μόλις δει και προσπαθούσαμε να μαντέψουμε τι είχαν στο νου τους οι σεναριογράφοι.

Η σειρά πλέον βρίσκεται στην τρίτη της season και πιο συγκεκριμένα σήμερα προβάλλεται το πέμπτο επεισόδιο στην Αμερική. Σας παραθέτω παρακάτω μια "περίληψη" για το με τι ασχολείται το Lost:

"Θέμα της σειράς, η προσπάθεια επιβίωσης των επιβατών ενός αεροπλάνου, μετά τη συντριβή του σ’ ένα ερημικό νησί του Ειρηνικού. Μέσα από αντίξοες συνθήκες, που τους οδηγούν σε συνεχείς περιπέτειες, ανακαλύπτουν ότι το νησί κρύβει επικίνδυνα μυστικά.
Άνθρωποι διαφορετικοί μεταξύ τους, φίλοι, εχθροί και ξένοι, καλούνται να αντιμετωπίσουν την κοινή τους μοίρα, να βρουν τρόπους συνεργασίας, ώστε να παραμείνουν στη ζωή. Σε κάθε γωνιά όμως παραμονεύουν ανυπολόγιστοι κίνδυνοι, ενώ συχνά κάποιος που φαίνεται έμπιστος αποδεικνύεται επικίνδυνος."

Πηγή: www.ert.gr

Αν σας φαίνεται ενδιαφέρουσα τότε μπορείτε να πάτε στο πλησιέστερο video club και να χαθείτε στον μαγικό κόσμο του Lost. Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να επισκεφθείτε τα παρακάτω site αλλά προσοχή πάντα στα spoilers που μπορεί να περιέχουν:

1. LostPedia
2. Επίσημο site
3. Lost Media
4. Insomnia Forum - Lost Season 3
5. Insomnia Forum - Lost Season 2
6. Insomnia Forum - Lost Season 1
   

Υποχρεώσεις στην πόλη

Τελικά, τώρα πλέον μπορώ να καταλάβω αυτά που άκουγα τόσα χρόνια περί διαφοράς ρυθμών ζωής στις πόλεις και στην επαρχία. Από τον Σεπτέμβριο που γύρισα στην Αθήνα, όλο και κάτι έχω να κάνω, όλο και κάτι τριβελίζει στο μυαλό μου...

Θυμάμαι στη Σάμο ότι ώρα και να ξύπναγα (που συνήθως δεν το παράκανα, δηλαδή κατά τις 11 το πολύ είχα σηκωθεί), είχα άπλετο χρόνο να κάνω ότι ήθελα. Ακόμα και στην εξεταστική που είχα πολύ διάβασμα, μπορούσα κάπως να στριμώξω και άλλες δραστηριότητες (ένα πρωινό καφεδάκι στο Senso ήταν επιβεβλημένο) ενδιάμεσα.

Τώρα μπορεί να έχω μόνο να πάω 16.00-19.00 στα Αγγλικά (άντε να πάρουμε και το Proficiency να ξεμπερδεύουμε) και πραγματικά θεωρώ όλη την ημέρα χαμένη. Άντε να ξυπνήσεις το πρωί, να διαβάσεις, να φύγεις μισή ώρα νωρίτερα και τελικά να γυρίσεις και μισή ώρα αργότερα κουρασμένος από το μάθημα και τις διαδρομές. Ενώ στην επαρχία όλα είναι τόσο κοντά που ώρες ώρες απορώ γιατί χρειάζονται οι κάτοικοι της τα αυτοκίνητα, αφού μπορείς να πας σχεδόν παντού με τα πόδια.

ΥΓ. Βέβαια, μπορεί να κράζω αλλά θα συνηθίσω γιατί η Αθήνα μου αρέσει πάρα πολύ σαν πόλη ... Εμ 6 χρόνια στην επαρχία δεν είναι και λίγα για να μην ξεσυνηθίσεις. :-)

Καφές... ατελείωτη ευχαρίστηση!

Όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο κύριος Καλημέρης της γνωστής σειράς του MEGA "Καφέ φραπές ατέλειωτη ευχαρίστηση!"... Βέβαια, ο καιρός δεν με εμπνέει τόσο για κρύο καφέ αλλά η φράση μπορεί να έχει πολλές παραλαγές ανάλογα με το είδος του καφέ: cappuccino, νες κλπ.

Όσο χειμωνιάζει τόσο σκέφτομαι κάτι συννεφιασμένα πρωινά με ψιλόβροχο (ή και χωρίς δεν θα κολλήσουμε εκεί...) να πηγαίνω για καφεδάκι με φιλαράκια και να συζητάμε επί παντός επιστητού. Είναι στιγμές που μόλις έχεις ξυπνήσει και δεν σε έχουν πνίξει ακόμα οι υποχρεώσεις και οι ευθύνες της ημέρας και απλά σκέφτεσαι ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να ξεκινήσεις την ημέρα σου.

Το κακό της υπόθεσης είναι ότι μετά τον "επαναπατρισμό" μου στην Αθήνα δεν έχω βρει μια καφετέρια όπως την θέλω εγώ. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι περισσότερες καφετέριες τα πρωινά ή δεν έχουν καθόλου μουσική ή αν έχουν τότε οι επιλογές τους είναι απαράδεκτες. Δεν καταλαβαίνουν ότι πρέπει να παίζουν πιο απαλά κομμάτια και με μικρότερη ένταση... Επίσης, σημαντικό στοιχείο για μια καλή καφετέρια είναι η ατμόσφαιρα: τα χρώματα, ο φωτισμός ακόμα και οι εργαζόμενοι.

Τελικά, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η καλή καφετέρια πολλές φορές δεν χρειάζεται να έχει και τον καλύτερο καφέ για να σε ελκύει κάθε πρωί να πηγαίνεις. Για μένα, υπάρχουν σημαντικότερα πράγματα! (Α ρε Senso που είσαι...)

Digital Technology Expo 2006

Το τριήμερο 20-22 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε η ετήσια έκθεση τεχνολογίας DTE η οποία μέχρι πρόσφατα ήταν γνωστή με το όνομα Comdex. Ο εκθεσιακός χώρος βρίσκεται στην Παλλήνη και είναι σύμφωνα με το επίσημο site "το αρτιότερο εκθεσιακό κέντρο της Αθήνας". Μπορεί να είναι μακριά από το κέντρο της πόλης αλλά υπάρχουν πολλοί τρόποι μετάβασης σε αυτό. Εγώ πήγα την τρίτη και τελευταία μέρα της έκθεσης και χρησιμοποίησα το μετρό για να φθάσω στο σταθμό "Δουκίσσης Πλακεντίας" και από εκεί πήρα το πούλμαν της έκθεσης.

Μόλις έφθασα, αντίκρισα την είσοδο της έκθεσης όπως φαίνεται στην πλαινή φωτογραφία. Τα καλά μάλλον σταματάνε κάπου εδώ καθώς οι συμμετέχουσες εταιρείες δεν μας εντυπωσίασαν με τα εκθέματά τους. Δεν είδαμε κάποιο καινοτόμο περίπτερο, ούτε κάποιο νέο προιόν που θα μας έκανε τη ζωή πιο εύκολη. Μάλιστα, υπήρχαν αρκετά περίπτερα που δεν είχαν να προσφέρουν απολύτως τίποτα στον επισκέπτη οπότε κατά συνέπεια δεν είχαν να κερδίσουν τίποτα και οι ίδιες οι εταιρείες.

Από εκεί και πέρα, εγώ θέλω να συγχαρώ και να πω πολλά μπράβο στα παιδιά του AWMN (Athens Wireless Metropolitan Network) και στου HELLUG για την όρεξη τους και το μεράκι τους. Πραγματικά, απέδειξαν ότι πολλές ερασιτεχνικές και μη κερδοσκοπικές προσπάθειες μπορούν να πετύχουν πολλά περισσότερα από ότι μια καλά οργανωμένη επιχείρηση. Για αυτό άλλωστε ήταν τα μοναδικά περίπτερα που είχαν τόσο πολύ και ενθουσιώδη κόσμο. Βέβαια, το e-shop χρησιμοποίησε "αθέμιτα" μέσα για να προσελκύσει περισσότερους επισκέπτες, καθώς μερικές αιθέριες υπάρξεις (Αλέξη γιατί δεν πήρες ψηφιακή;;; ;) ) μοίραζαν σακούλες του καταστήματος και ενημέρωναν τους επισκέπτες που όλο ...ενδιαφέρον έτρεχαν εξυπηρετηθούν. :)

Αυτά για φέτος και ελπίζω του χρόνου να επισκεφθούμε μια βελτιωμένη Digital Technology Expo 2007 !

IPSec connection established !!!

Ναι, ο Θεός του Linux με βοήθησε και επιτέλους κατάφερα να στείσω το IPSec (για τους ενδιαφερόμενους είναι σε transport mode και χρησιμοποιώ manual keying) πριν λίγο!! Είμαι πολύ χαρούμενος !!!

Γιατί όμως να είναι τόσο δύσκολο να το ρυθμίσεις; Κατανοώ ότι πρόκειται για ερασιτεχνική προσπάθεια αυτή η μεταφορά και υλοποίηση του IPSec σε περιβάλλον Linux αλλά θα μπορούσαν να φτιάξουν για την επόμενη έκδοση και ένα παραθυρικό περιβάλλον έτσι ώστε να μπορούμε να το ρυθμίζουμε πιο εύκολα.

Παλαιότερα, είχα προσπαθήσει να κάνω την σύνδεση με automatic keying αλλά εκεί ήταν που έχασα εντελώς τον μπούσουλα. Το κακό είναι ότι τα μηνύματα λάθους που επιστρέφει το πρόγραμμα δεν είναι πλήρως κατανοητά με αποτέλεσμα να μην ξέρει ο χρήστης τι ακριβώς έχει κάνει λάθος. Η χειρότερη φάση είναι όταν νομίζεις ότι ακολουθείς πιστά και κατά γράμμα κάποιο tutorial αλλά τελικά σου έχει ξεφύγει κάποια υποσημείωση γραμμένη με μικρή γραμματοσειρά και χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο μην καταλαβαίνοντας τι φταίει...

ΥΓ. Άντε το επόμενο βήμα είναι σχετικά εύκολο και ποτέ δεν αντιμετώπισα ιδιαίτερα προβλήματα...

Τρισδιάστατα πεζοδρόμια...

Βλέποντας αυτές τις φωτογραφίες, που αναδημοσιεύω από ένα topic του Insomnia.gr, σκέφτομαι ότι θα πρέπει να σκεφτόμαστε σιγά σιγά καλύτερα πρωτού πατήσουμε σε κάποια πλάκα πεζοδρομίου! Χεχε !


Από κάθε πλάκα ξεπροβάλουν ο Batman και ο Robin, παράξενα πλάσματα από τα έγκατα της Γης μέχρι ένα πανέμορφο συντριβάνι στα νερά του οποίου καθρεφτίζονται οι περαστικοί (ε καλά 3-4 συγκεκριμένοι για να είμαι ειλικρινείς !) ...


Δεν θα ήταν ωραία σε μερικά πεζοδρόμια (ειδικά σε μεγάλους πεζόδρομους, πχ της Ερμού στην Αθήνα) να είχαμε 1-2 τέτοιες παρεμβάσεις. Πρέπει να βάλουμε λίγο χρώμα στις πόλεις, όλοι θα νοιώσουμε πολύ καλύτερα!

IKEA ή φτιάξτε το δωμάτιό σας όπως εσείς θέλετε...

Ένα από τα θετικά στοιχεία όταν μετακομίζεις σε έναν νέο χώρο (ή στην περίπτωσή μου όταν μετακομίζεις από ένα σπίτι που ήσουν φοιτητής στη μόνιμη κατοικία σου) είναι ότι σου δίνεται η ευκαιρία να αλλάξεις κάποια αντικείμενα. Έτσι, λοιπόν, και εγώ τον Ιούλιο που επέστρεψα δριμύτερος στην πρωτεύουσα αποφάσισα (πάντα με το απαραίτητο χρηματικό κονδύλιο από τους γονείς μου) να αλλάξω το γραφείο του δωματίου μου.

Η πρώτη λύση που μου ήρθε στο μυαλό, μιας και δεν ήθελα να χαλάσω πολλά λεφτά ήταν τα ΙΚΕΑ. Πραγματικά, αυτό το μαγαζί είναι ένα όνειρο!!! Αυτό που λέω συνέχεια σε όλους τους φίλους μου είναι ότι όταν μπαίνω στα ΙΚΕΑ εύχομαι να είχα ένα άδειο δωμάτιο και αρκετά λεφτά έτσι ώστε να το διακοσμήσω από την αρχή όπως ακριβώς θέλω εγώ !! Πρόσφατα ένας παιδικός μου φίλος έκανε το όνειρό μου πραγματικότητα και το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό. Εγώ τελικά αγόρασα ένα ωραιότατο και λιτό γραφείο (κλασσικού σχήματος π χωρίς μπιχλιμπίδια), μια ραφιέρα, 1 καρέκλα γραφείου (η οποία είναι όλα τα λεφτά!) και 2 ράφια στα οποία τοποθέτησα την πανεπιστημιακή μου πρίκα, ήτοι τα βιβλία της σχολής μου!

Που θα μου πάει κάποια στιγμή στη ζωή μου (ευελπιστώ μέσα στα επόμενα 4-5 χρόνια) θα πραγματοποιηθεί η επιθυμία μου...

Linux: ταλαιπωρία και ευχαρίστηση

Οι πρώτες μου προσπάθειες στον μαγικό κόσμο του Linux έγιναν πριν 1,5 με 2 χρόνια όταν ξεκίναγα τη διπλωματική μου εργασία. Ένα κομμάτι της απαιτούσε την εκτέλεση μιας εφαρμογής σε Linux. "Ωραία βρέθηκε επιτέλους η ευκαιρία!", είπα και έτσι μπήκαν για πρώτη φορά στον υπολογιστή μου. Δεν ήμουν ποτέ προκατελλημένος απέναντί τους, απλά είχα μια μικρή φοβεία κυρίως για το κομμάτι της εγκατάστασής τους μιας και είχα ακούσει πολλά παράπονα από άλλους χρήστες. Φυσικά, εγώ δεν μπορούσα να γλυτώσω από την ατυχία του πρωτάρη (ναι ναι δεν ισχύει η τύχη του πρωτάρη στους υπολογιστές!!) και έτσι τα SUSE δεν έλεγαν με τίποτα να εγκατασταθούν στο PC μου. Έτσι και εγώ έβαλα για αρχή τα Mandrake και βρήκα την υγειά μου.

Τέλειωσε η διπλωματική, την παρουσίασα και μετά από 1-2 μήνες χρειάστηκε να το ξαναχρησιμοποιήσω. Πιο συγκεκριμένα, έπρεπε να χρησιμοποιήσω SSH και IPSec σε Linux για μια δημοσίευση που ετοιμάζαμε εκείνο τον καιρό. Το SSH δεν μου δημιούργησε το παραμικρό πρόβλημα αλλά όταν άρχισα να ασχολούμε με το IPSec δεινοπάθησα... Για τις επόμενες 5-6 μέρες, κοιμόμουν 3-4 ώρες την ημέρα καθώς έπρεπε να προλάβω το deadline υποβολής της εργασίας. Ευτυχώς, την τελευταία μέρα τα ξημερώματα (κατά τις 5 το πρωί) δέησε το IPSec να λειτουργήσει. Τότε άρχησε ένας αγώνας δρόμου για την πραγματοποίηση των απαραίτητων μετρήσεων οι οποίες τελικά τελειώσαν 12 ώρες μετά.

Από τότε έμπαινα στο Linux καθαρά για λόγους ευχαρίστησης. Ειδικά, ο συνδυασμός Linux+ADSL είναι πραγματικά το κάτι άλλο. Χαίρεσαι να δουλεύεις!!! Δυστυχώς, όμως, το μαρτύριο έπρεπε να επαναληφθεί για μια νέα δημοσίευση. Χωρίς να έχω πειράξει απολύτως τίποτα από τις ρυθμίσεις ξεκίνησα τις νέες μετρήσεις. Το SSH λειτούργησε άψογα... Το IPSec όμως δεν έλεγε να συνεργαστεί παρόλο που δεν είχα αλλάξει τίποτα απολύτως.

Η επόμενη βδομάδα προβλέπεται να είναι γεμάτη από Linux, IPSec και νεύρα... Άντε να δούμε τι θα γίνει...

ΥΓ. Όχι τίποτα άλλο αλλά μου αρέσει πολύ το αναθεματισμένο το Linux. :)

Καλορίζικο !!!

Μετά από πολύ σκέψη και αφού έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα από την στιγμή που μου δημιουργήθηκε για πρώτη φορά η επιθυμία να μοιραστώ τις σκέψεις μου, έρχεται η πρώτη πιλοτική υλοποίηση του προσωπικού μου blog.Πάω, λοιπόν, να επεξεργαστώ τις λειτουργείες του blog και επιστρέφω σύντομα με το πρώτο μου post...