Υποχρεώσεις στην πόλη

Τελικά, τώρα πλέον μπορώ να καταλάβω αυτά που άκουγα τόσα χρόνια περί διαφοράς ρυθμών ζωής στις πόλεις και στην επαρχία. Από τον Σεπτέμβριο που γύρισα στην Αθήνα, όλο και κάτι έχω να κάνω, όλο και κάτι τριβελίζει στο μυαλό μου...

Θυμάμαι στη Σάμο ότι ώρα και να ξύπναγα (που συνήθως δεν το παράκανα, δηλαδή κατά τις 11 το πολύ είχα σηκωθεί), είχα άπλετο χρόνο να κάνω ότι ήθελα. Ακόμα και στην εξεταστική που είχα πολύ διάβασμα, μπορούσα κάπως να στριμώξω και άλλες δραστηριότητες (ένα πρωινό καφεδάκι στο Senso ήταν επιβεβλημένο) ενδιάμεσα.

Τώρα μπορεί να έχω μόνο να πάω 16.00-19.00 στα Αγγλικά (άντε να πάρουμε και το Proficiency να ξεμπερδεύουμε) και πραγματικά θεωρώ όλη την ημέρα χαμένη. Άντε να ξυπνήσεις το πρωί, να διαβάσεις, να φύγεις μισή ώρα νωρίτερα και τελικά να γυρίσεις και μισή ώρα αργότερα κουρασμένος από το μάθημα και τις διαδρομές. Ενώ στην επαρχία όλα είναι τόσο κοντά που ώρες ώρες απορώ γιατί χρειάζονται οι κάτοικοι της τα αυτοκίνητα, αφού μπορείς να πας σχεδόν παντού με τα πόδια.

ΥΓ. Βέβαια, μπορεί να κράζω αλλά θα συνηθίσω γιατί η Αθήνα μου αρέσει πάρα πολύ σαν πόλη ... Εμ 6 χρόνια στην επαρχία δεν είναι και λίγα για να μην ξεσυνηθίσεις. :-)