Υποχρεώσεις στην πόλη

Τελικά, τώρα πλέον μπορώ να καταλάβω αυτά που άκουγα τόσα χρόνια περί διαφοράς ρυθμών ζωής στις πόλεις και στην επαρχία. Από τον Σεπτέμβριο που γύρισα στην Αθήνα, όλο και κάτι έχω να κάνω, όλο και κάτι τριβελίζει στο μυαλό μου...

Θυμάμαι στη Σάμο ότι ώρα και να ξύπναγα (που συνήθως δεν το παράκανα, δηλαδή κατά τις 11 το πολύ είχα σηκωθεί), είχα άπλετο χρόνο να κάνω ότι ήθελα. Ακόμα και στην εξεταστική που είχα πολύ διάβασμα, μπορούσα κάπως να στριμώξω και άλλες δραστηριότητες (ένα πρωινό καφεδάκι στο Senso ήταν επιβεβλημένο) ενδιάμεσα.

Τώρα μπορεί να έχω μόνο να πάω 16.00-19.00 στα Αγγλικά (άντε να πάρουμε και το Proficiency να ξεμπερδεύουμε) και πραγματικά θεωρώ όλη την ημέρα χαμένη. Άντε να ξυπνήσεις το πρωί, να διαβάσεις, να φύγεις μισή ώρα νωρίτερα και τελικά να γυρίσεις και μισή ώρα αργότερα κουρασμένος από το μάθημα και τις διαδρομές. Ενώ στην επαρχία όλα είναι τόσο κοντά που ώρες ώρες απορώ γιατί χρειάζονται οι κάτοικοι της τα αυτοκίνητα, αφού μπορείς να πας σχεδόν παντού με τα πόδια.

ΥΓ. Βέβαια, μπορεί να κράζω αλλά θα συνηθίσω γιατί η Αθήνα μου αρέσει πάρα πολύ σαν πόλη ... Εμ 6 χρόνια στην επαρχία δεν είναι και λίγα για να μην ξεσυνηθίσεις. :-)

Καφές... ατελείωτη ευχαρίστηση!

Όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο κύριος Καλημέρης της γνωστής σειράς του MEGA "Καφέ φραπές ατέλειωτη ευχαρίστηση!"... Βέβαια, ο καιρός δεν με εμπνέει τόσο για κρύο καφέ αλλά η φράση μπορεί να έχει πολλές παραλαγές ανάλογα με το είδος του καφέ: cappuccino, νες κλπ.

Όσο χειμωνιάζει τόσο σκέφτομαι κάτι συννεφιασμένα πρωινά με ψιλόβροχο (ή και χωρίς δεν θα κολλήσουμε εκεί...) να πηγαίνω για καφεδάκι με φιλαράκια και να συζητάμε επί παντός επιστητού. Είναι στιγμές που μόλις έχεις ξυπνήσει και δεν σε έχουν πνίξει ακόμα οι υποχρεώσεις και οι ευθύνες της ημέρας και απλά σκέφτεσαι ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να ξεκινήσεις την ημέρα σου.

Το κακό της υπόθεσης είναι ότι μετά τον "επαναπατρισμό" μου στην Αθήνα δεν έχω βρει μια καφετέρια όπως την θέλω εγώ. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι περισσότερες καφετέριες τα πρωινά ή δεν έχουν καθόλου μουσική ή αν έχουν τότε οι επιλογές τους είναι απαράδεκτες. Δεν καταλαβαίνουν ότι πρέπει να παίζουν πιο απαλά κομμάτια και με μικρότερη ένταση... Επίσης, σημαντικό στοιχείο για μια καλή καφετέρια είναι η ατμόσφαιρα: τα χρώματα, ο φωτισμός ακόμα και οι εργαζόμενοι.

Τελικά, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η καλή καφετέρια πολλές φορές δεν χρειάζεται να έχει και τον καλύτερο καφέ για να σε ελκύει κάθε πρωί να πηγαίνεις. Για μένα, υπάρχουν σημαντικότερα πράγματα! (Α ρε Senso που είσαι...)

Digital Technology Expo 2006

Το τριήμερο 20-22 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε η ετήσια έκθεση τεχνολογίας DTE η οποία μέχρι πρόσφατα ήταν γνωστή με το όνομα Comdex. Ο εκθεσιακός χώρος βρίσκεται στην Παλλήνη και είναι σύμφωνα με το επίσημο site "το αρτιότερο εκθεσιακό κέντρο της Αθήνας". Μπορεί να είναι μακριά από το κέντρο της πόλης αλλά υπάρχουν πολλοί τρόποι μετάβασης σε αυτό. Εγώ πήγα την τρίτη και τελευταία μέρα της έκθεσης και χρησιμοποίησα το μετρό για να φθάσω στο σταθμό "Δουκίσσης Πλακεντίας" και από εκεί πήρα το πούλμαν της έκθεσης.

Μόλις έφθασα, αντίκρισα την είσοδο της έκθεσης όπως φαίνεται στην πλαινή φωτογραφία. Τα καλά μάλλον σταματάνε κάπου εδώ καθώς οι συμμετέχουσες εταιρείες δεν μας εντυπωσίασαν με τα εκθέματά τους. Δεν είδαμε κάποιο καινοτόμο περίπτερο, ούτε κάποιο νέο προιόν που θα μας έκανε τη ζωή πιο εύκολη. Μάλιστα, υπήρχαν αρκετά περίπτερα που δεν είχαν να προσφέρουν απολύτως τίποτα στον επισκέπτη οπότε κατά συνέπεια δεν είχαν να κερδίσουν τίποτα και οι ίδιες οι εταιρείες.

Από εκεί και πέρα, εγώ θέλω να συγχαρώ και να πω πολλά μπράβο στα παιδιά του AWMN (Athens Wireless Metropolitan Network) και στου HELLUG για την όρεξη τους και το μεράκι τους. Πραγματικά, απέδειξαν ότι πολλές ερασιτεχνικές και μη κερδοσκοπικές προσπάθειες μπορούν να πετύχουν πολλά περισσότερα από ότι μια καλά οργανωμένη επιχείρηση. Για αυτό άλλωστε ήταν τα μοναδικά περίπτερα που είχαν τόσο πολύ και ενθουσιώδη κόσμο. Βέβαια, το e-shop χρησιμοποίησε "αθέμιτα" μέσα για να προσελκύσει περισσότερους επισκέπτες, καθώς μερικές αιθέριες υπάρξεις (Αλέξη γιατί δεν πήρες ψηφιακή;;; ;) ) μοίραζαν σακούλες του καταστήματος και ενημέρωναν τους επισκέπτες που όλο ...ενδιαφέρον έτρεχαν εξυπηρετηθούν. :)

Αυτά για φέτος και ελπίζω του χρόνου να επισκεφθούμε μια βελτιωμένη Digital Technology Expo 2007 !

IPSec connection established !!!

Ναι, ο Θεός του Linux με βοήθησε και επιτέλους κατάφερα να στείσω το IPSec (για τους ενδιαφερόμενους είναι σε transport mode και χρησιμοποιώ manual keying) πριν λίγο!! Είμαι πολύ χαρούμενος !!!

Γιατί όμως να είναι τόσο δύσκολο να το ρυθμίσεις; Κατανοώ ότι πρόκειται για ερασιτεχνική προσπάθεια αυτή η μεταφορά και υλοποίηση του IPSec σε περιβάλλον Linux αλλά θα μπορούσαν να φτιάξουν για την επόμενη έκδοση και ένα παραθυρικό περιβάλλον έτσι ώστε να μπορούμε να το ρυθμίζουμε πιο εύκολα.

Παλαιότερα, είχα προσπαθήσει να κάνω την σύνδεση με automatic keying αλλά εκεί ήταν που έχασα εντελώς τον μπούσουλα. Το κακό είναι ότι τα μηνύματα λάθους που επιστρέφει το πρόγραμμα δεν είναι πλήρως κατανοητά με αποτέλεσμα να μην ξέρει ο χρήστης τι ακριβώς έχει κάνει λάθος. Η χειρότερη φάση είναι όταν νομίζεις ότι ακολουθείς πιστά και κατά γράμμα κάποιο tutorial αλλά τελικά σου έχει ξεφύγει κάποια υποσημείωση γραμμένη με μικρή γραμματοσειρά και χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο μην καταλαβαίνοντας τι φταίει...

ΥΓ. Άντε το επόμενο βήμα είναι σχετικά εύκολο και ποτέ δεν αντιμετώπισα ιδιαίτερα προβλήματα...

Τρισδιάστατα πεζοδρόμια...

Βλέποντας αυτές τις φωτογραφίες, που αναδημοσιεύω από ένα topic του Insomnia.gr, σκέφτομαι ότι θα πρέπει να σκεφτόμαστε σιγά σιγά καλύτερα πρωτού πατήσουμε σε κάποια πλάκα πεζοδρομίου! Χεχε !


Από κάθε πλάκα ξεπροβάλουν ο Batman και ο Robin, παράξενα πλάσματα από τα έγκατα της Γης μέχρι ένα πανέμορφο συντριβάνι στα νερά του οποίου καθρεφτίζονται οι περαστικοί (ε καλά 3-4 συγκεκριμένοι για να είμαι ειλικρινείς !) ...


Δεν θα ήταν ωραία σε μερικά πεζοδρόμια (ειδικά σε μεγάλους πεζόδρομους, πχ της Ερμού στην Αθήνα) να είχαμε 1-2 τέτοιες παρεμβάσεις. Πρέπει να βάλουμε λίγο χρώμα στις πόλεις, όλοι θα νοιώσουμε πολύ καλύτερα!

IKEA ή φτιάξτε το δωμάτιό σας όπως εσείς θέλετε...

Ένα από τα θετικά στοιχεία όταν μετακομίζεις σε έναν νέο χώρο (ή στην περίπτωσή μου όταν μετακομίζεις από ένα σπίτι που ήσουν φοιτητής στη μόνιμη κατοικία σου) είναι ότι σου δίνεται η ευκαιρία να αλλάξεις κάποια αντικείμενα. Έτσι, λοιπόν, και εγώ τον Ιούλιο που επέστρεψα δριμύτερος στην πρωτεύουσα αποφάσισα (πάντα με το απαραίτητο χρηματικό κονδύλιο από τους γονείς μου) να αλλάξω το γραφείο του δωματίου μου.

Η πρώτη λύση που μου ήρθε στο μυαλό, μιας και δεν ήθελα να χαλάσω πολλά λεφτά ήταν τα ΙΚΕΑ. Πραγματικά, αυτό το μαγαζί είναι ένα όνειρο!!! Αυτό που λέω συνέχεια σε όλους τους φίλους μου είναι ότι όταν μπαίνω στα ΙΚΕΑ εύχομαι να είχα ένα άδειο δωμάτιο και αρκετά λεφτά έτσι ώστε να το διακοσμήσω από την αρχή όπως ακριβώς θέλω εγώ !! Πρόσφατα ένας παιδικός μου φίλος έκανε το όνειρό μου πραγματικότητα και το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό. Εγώ τελικά αγόρασα ένα ωραιότατο και λιτό γραφείο (κλασσικού σχήματος π χωρίς μπιχλιμπίδια), μια ραφιέρα, 1 καρέκλα γραφείου (η οποία είναι όλα τα λεφτά!) και 2 ράφια στα οποία τοποθέτησα την πανεπιστημιακή μου πρίκα, ήτοι τα βιβλία της σχολής μου!

Που θα μου πάει κάποια στιγμή στη ζωή μου (ευελπιστώ μέσα στα επόμενα 4-5 χρόνια) θα πραγματοποιηθεί η επιθυμία μου...

Linux: ταλαιπωρία και ευχαρίστηση

Οι πρώτες μου προσπάθειες στον μαγικό κόσμο του Linux έγιναν πριν 1,5 με 2 χρόνια όταν ξεκίναγα τη διπλωματική μου εργασία. Ένα κομμάτι της απαιτούσε την εκτέλεση μιας εφαρμογής σε Linux. "Ωραία βρέθηκε επιτέλους η ευκαιρία!", είπα και έτσι μπήκαν για πρώτη φορά στον υπολογιστή μου. Δεν ήμουν ποτέ προκατελλημένος απέναντί τους, απλά είχα μια μικρή φοβεία κυρίως για το κομμάτι της εγκατάστασής τους μιας και είχα ακούσει πολλά παράπονα από άλλους χρήστες. Φυσικά, εγώ δεν μπορούσα να γλυτώσω από την ατυχία του πρωτάρη (ναι ναι δεν ισχύει η τύχη του πρωτάρη στους υπολογιστές!!) και έτσι τα SUSE δεν έλεγαν με τίποτα να εγκατασταθούν στο PC μου. Έτσι και εγώ έβαλα για αρχή τα Mandrake και βρήκα την υγειά μου.

Τέλειωσε η διπλωματική, την παρουσίασα και μετά από 1-2 μήνες χρειάστηκε να το ξαναχρησιμοποιήσω. Πιο συγκεκριμένα, έπρεπε να χρησιμοποιήσω SSH και IPSec σε Linux για μια δημοσίευση που ετοιμάζαμε εκείνο τον καιρό. Το SSH δεν μου δημιούργησε το παραμικρό πρόβλημα αλλά όταν άρχισα να ασχολούμε με το IPSec δεινοπάθησα... Για τις επόμενες 5-6 μέρες, κοιμόμουν 3-4 ώρες την ημέρα καθώς έπρεπε να προλάβω το deadline υποβολής της εργασίας. Ευτυχώς, την τελευταία μέρα τα ξημερώματα (κατά τις 5 το πρωί) δέησε το IPSec να λειτουργήσει. Τότε άρχησε ένας αγώνας δρόμου για την πραγματοποίηση των απαραίτητων μετρήσεων οι οποίες τελικά τελειώσαν 12 ώρες μετά.

Από τότε έμπαινα στο Linux καθαρά για λόγους ευχαρίστησης. Ειδικά, ο συνδυασμός Linux+ADSL είναι πραγματικά το κάτι άλλο. Χαίρεσαι να δουλεύεις!!! Δυστυχώς, όμως, το μαρτύριο έπρεπε να επαναληφθεί για μια νέα δημοσίευση. Χωρίς να έχω πειράξει απολύτως τίποτα από τις ρυθμίσεις ξεκίνησα τις νέες μετρήσεις. Το SSH λειτούργησε άψογα... Το IPSec όμως δεν έλεγε να συνεργαστεί παρόλο που δεν είχα αλλάξει τίποτα απολύτως.

Η επόμενη βδομάδα προβλέπεται να είναι γεμάτη από Linux, IPSec και νεύρα... Άντε να δούμε τι θα γίνει...

ΥΓ. Όχι τίποτα άλλο αλλά μου αρέσει πολύ το αναθεματισμένο το Linux. :)

Καλορίζικο !!!

Μετά από πολύ σκέψη και αφού έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα από την στιγμή που μου δημιουργήθηκε για πρώτη φορά η επιθυμία να μοιραστώ τις σκέψεις μου, έρχεται η πρώτη πιλοτική υλοποίηση του προσωπικού μου blog.Πάω, λοιπόν, να επεξεργαστώ τις λειτουργείες του blog και επιστρέφω σύντομα με το πρώτο μου post...