Τελικά, ο Αινστάιν όταν διατύπωνε την σχετικότητα του χρόνου πρέπει να είχε στο μυαλό του τον στρατό. Πραγματικά είναι το ιδανικότερο παράδειγμα για να εκφράσεις αυτή την έννοια της φυσικής. Η πρώτη βδομάδα στο ΚΕΜΧ δεν περνούσε με τίποτα! Όλα κυλούσαν τόσο μα τόσο αργά. Και φυσικά η ατάκα που σκοτώνει όταν την ακούς ως φαντάρος είναι "Έλα ρε συ, έξω είσαι; Πολύ γρήγορα πέρασε ο καιρός!"
Η πρώτη βδομάδα περιελάμβανε πολλές γραφειοκρατικές και ιατρικές διαδικασίες οι οποίες κρατούσαν άπειρες ώρες κατά τις οποίες μας έφαγε η ορθοστασία και η αναμονή σε ουρές. Δεν μπορώ να πω ότι δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ στις στρατιωτικές συνθήκες. Οι εγκαταστάσεις του κέντρου μπορεί να είναι παλιές αλλά είναι καλοδιατηρημένες. Έτσι, οι ντουζιέρες έχουν ζεστό νερό κατά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας. Οι τουαλέτες, βέβαια, δεν θα μπορούσαν να είναι σε καλή κατάσταση. Αλλά και αυτές συνηθίζονται! :-) Το φαγητό είναι σε ανεκτά επίπεδα και ευτυχώς είναι λίγα τα φαγητά που δεν πετυχαίνει ο σεφ! Χαχα!
Από εκεί και πέρα, όλοι περιμέναμε με ανυπομονησία το επισκεπτήριο της Κυριακής για να δούμε τους δικούς μας. Μια μέρα πριν, όμως, μας έβαλαν να καθαρίσουμε τον χώρο του επισκεπτηρίου. Με τον όρο "καθαρισμός" εννοούσαν το ξεχορτιάρισμα (χορτάρια που έβγαιναν μέσα από το τσιμέντο αλλά και αυτά που έβγαιναν όπου ναναι στα παρτέρια), το άδειασμα των κάδων, το καθάρισμα όλου του κτιρίου του λόχου κλπ κλπ κλπ. Δεν έχω παράπονο πέρασε γρηγορότερα έτσι η ώρα από το να μας έκαναν κύρηγμα!
Το θετικό με το ΚΕΜΧ είναι ότι το 71% (σύμφωνα με στοιχεία που μας είπε ο Διοικητής του κέντρου) είναι φοιτητές ή απόφοιτοι ΑΕΙ/ΤΕΙ. Έτσι, τουλάχιστον υπάρχει ένα επίπεδο στο κέντρο και πολλά άτομα να μιλήσεις. Μάλιστα, οι περισσότεροι είναι 25-27 ετών.
Από τη δεύτερη βδομάδα, ξεκινήσαμε εντατικές πρόβες ορκομωσίας και παρελάσεων. Για την ακρίβεια, μας έλιωσαν στις πρόβες. Ήθελα να ξέρω πόσα χιλιόμετρα γράψαμε αυτές τις ημέρες. Και δώσε παραγγέλματα (τα οποία δίδονται με τον χαρακτηριστικά στρατιωτικό τρόπο...χαχα), δώσε φωνές, δώσε όρκους! Καλά ήταν, τουλάχιστον πέρναγε ο χρόνος γρηγορότερα από την πρώτη βδομάδα. Το μόνο που ήταν σπαστικό, ήταν το κύρηγμα που μας έκαναν οι αξιωματικοί για τους γονείς μας που θα έρθουν να μας καμαρώσουν και να νιώσουν περηφάνια. Είναι εκτός κόσμου πανάθεμά τους... Ο διοικητής του λόχου μας μας έλεγε ότι οι πατεράδες μας είναι τόσο περήφανοι που καταταχτήκαμε που πήγαν και κέρασαν το καφενείο της γειτονιάς... Τι να του πεις... Χαχα!!
Επιτέλους, ήρθε η μέρα της ορκομωσίας και πήραμε την πολυπόθητη άδεια για να δούμε τον έξω κόσμο και να ξεφύγουμε λιγάκι από τα χακί χρώματα! Το θέμα είναι ότι ο χρόνος έξω κυλάει πολύ πιο γρήγορα και η Τρίτη κοντοζυγώνει...
ΥΓ. Ευτυχώς, μας έχουν υποσχεθεί άλλο ένα Σ/Κ με άδεια και μάλιστα άγραφη!! :-)
Η πρώτη βδομάδα περιελάμβανε πολλές γραφειοκρατικές και ιατρικές διαδικασίες οι οποίες κρατούσαν άπειρες ώρες κατά τις οποίες μας έφαγε η ορθοστασία και η αναμονή σε ουρές. Δεν μπορώ να πω ότι δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ στις στρατιωτικές συνθήκες. Οι εγκαταστάσεις του κέντρου μπορεί να είναι παλιές αλλά είναι καλοδιατηρημένες. Έτσι, οι ντουζιέρες έχουν ζεστό νερό κατά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας. Οι τουαλέτες, βέβαια, δεν θα μπορούσαν να είναι σε καλή κατάσταση. Αλλά και αυτές συνηθίζονται! :-) Το φαγητό είναι σε ανεκτά επίπεδα και ευτυχώς είναι λίγα τα φαγητά που δεν πετυχαίνει ο σεφ! Χαχα!
Από εκεί και πέρα, όλοι περιμέναμε με ανυπομονησία το επισκεπτήριο της Κυριακής για να δούμε τους δικούς μας. Μια μέρα πριν, όμως, μας έβαλαν να καθαρίσουμε τον χώρο του επισκεπτηρίου. Με τον όρο "καθαρισμός" εννοούσαν το ξεχορτιάρισμα (χορτάρια που έβγαιναν μέσα από το τσιμέντο αλλά και αυτά που έβγαιναν όπου ναναι στα παρτέρια), το άδειασμα των κάδων, το καθάρισμα όλου του κτιρίου του λόχου κλπ κλπ κλπ. Δεν έχω παράπονο πέρασε γρηγορότερα έτσι η ώρα από το να μας έκαναν κύρηγμα!
Το θετικό με το ΚΕΜΧ είναι ότι το 71% (σύμφωνα με στοιχεία που μας είπε ο Διοικητής του κέντρου) είναι φοιτητές ή απόφοιτοι ΑΕΙ/ΤΕΙ. Έτσι, τουλάχιστον υπάρχει ένα επίπεδο στο κέντρο και πολλά άτομα να μιλήσεις. Μάλιστα, οι περισσότεροι είναι 25-27 ετών.
Από τη δεύτερη βδομάδα, ξεκινήσαμε εντατικές πρόβες ορκομωσίας και παρελάσεων. Για την ακρίβεια, μας έλιωσαν στις πρόβες. Ήθελα να ξέρω πόσα χιλιόμετρα γράψαμε αυτές τις ημέρες. Και δώσε παραγγέλματα (τα οποία δίδονται με τον χαρακτηριστικά στρατιωτικό τρόπο...χαχα), δώσε φωνές, δώσε όρκους! Καλά ήταν, τουλάχιστον πέρναγε ο χρόνος γρηγορότερα από την πρώτη βδομάδα. Το μόνο που ήταν σπαστικό, ήταν το κύρηγμα που μας έκαναν οι αξιωματικοί για τους γονείς μας που θα έρθουν να μας καμαρώσουν και να νιώσουν περηφάνια. Είναι εκτός κόσμου πανάθεμά τους... Ο διοικητής του λόχου μας μας έλεγε ότι οι πατεράδες μας είναι τόσο περήφανοι που καταταχτήκαμε που πήγαν και κέρασαν το καφενείο της γειτονιάς... Τι να του πεις... Χαχα!!
Επιτέλους, ήρθε η μέρα της ορκομωσίας και πήραμε την πολυπόθητη άδεια για να δούμε τον έξω κόσμο και να ξεφύγουμε λιγάκι από τα χακί χρώματα! Το θέμα είναι ότι ο χρόνος έξω κυλάει πολύ πιο γρήγορα και η Τρίτη κοντοζυγώνει...
ΥΓ. Ευτυχώς, μας έχουν υποσχεθεί άλλο ένα Σ/Κ με άδεια και μάλιστα άγραφη!! :-)
2 σχόλια:
Η κλασική διαστρέβλωση του χωροχρόνου!
Απ' ότι καταλαβαίνω, το έχεις πάρει σαν αστείο, άρα είσαι στον σωστό δρόμο! :)
Λόχος; Διοικητής; Ο Αλεξανδρής είναι ακόμα Διοικητής Κέντρου;
Ναι μωρέ το έχω πάρει χαλαρά το όλο θέμα. Απλά η στρατιωτική νοοτροπία δεν συνηθίζεται με τίποτα! Απλά συνηθίζεις να μην της δίνεις σημασία.
Είμαι στον 3ο Λόχο (δίπλα στον Πέτρινο). Διοικητής είναι ο Μαυράκης. Όχι δεν είναι ακόμα ο Αλεξανδρής. Έχει αλλάξει.
Δημοσίευση σχολίου