iPhone: Μια πρώτη προσέγγιση

Πολλά ακούγονται τον τελευταίο καιρό (στη χώρα μας, γιατί στις άλλες χώρες έχει κυκλοφορήσει καιρό) για το iPhone. Πολλοί το εκθίασαν, άλλοι το κατακεραύνωσαν όμως πάντα η αλήθεια βρίσκεται κάπου στην μέση. Όντας κάτοχός του εδώ και μία βδομάδα περίπου, θα σας παρουσίασω τη δική μου άποψη για αυτή τη συσκευή.

Λοιπόν, ας αρχίσουμε από την πρώτη εικόνα που είχα όταν το έπιασα στα χέρια μου. Για να είμαι ειλικρινής, είχα δει για λίγα λεπτά το πρώτο iPhone. Εκ πρώτης όψεως είναι αρκετά εντυπωσιακό σαν κατασκευή. Ειδικά, η οθόνη του με έκανε να φαντάζομαι πως θα είναι να βλέπεις videos και φωτογραφίες αλλά και πως θα είναι να σερφάρεις στο Internet.

Παλαιότερα, είχα το Nokia 6260 (Symbian OS) το οποίο είχα χρησιμοποιήσει μερικές φορές για να μπω στο Internet. Η διαδικασία ήταν άκρως απογοητευτική. Από την μια η μικρή οθόνη του σε συνδυασμό με το τότε (γιατί σε νεότερες εκδόσεις του Symbian έχει βελτιωθεί αισθητά) browser του κινητού, σου έδινε μια πολύ άσχημη εμπειρία χρήσης. Πλέον, μπορείς πολύ εύκολα να πλοηγηθείς σε ένα site, να κατεβάσεις προγράμματα/φωτογραφίες και να κάνεις post στα αγαπημένα σου blog/forum.

Ένα άλλο θετικό σημείο της συσκευής αυτής έχει να κάνει με την λειτουργικότητά του. Η αίσθηση χρήσης της συσκευής είναι αξεπέραστη. Χαίρεσαι να το πιάνεις στα χέρια σου. Κυριολεκτικά, το παίζεις στα δάχτυλα! Πρόκειται για γνωστό προσόν της Apple που στον τομέα της Επικοινωνίας Ανθρώπου - Υπολογιστή (Human Computer Interface) είναι πολύ μποστά από τον ανταγωνισμό.

Πραγματικά, πιστεύω ότι η συνολική εικόνα του iPhone μπορεί να απογειωθεί με την ύπαρξη μιας σύνδεσης Wi-Fi ή 3G. Δυστυχώς, όμως, τα προγράμματα σύνδεσης στο Internet μέσω 3G είναι αρκετά ακριβά εώς ασύμφορα για τον μέσο χρήστη. Κατά συνέπεια, πρέπει να καταφύγουμε στη λύση των ελεύθερων access points. Αυτό τον καιρό κατάφερα να βρω 2-3 φορές ελεύθερα access points όταν ήμουν για καφέ.

Τα μειονεκτήματα της συσκευής έχουν να κάνουν κυριώς με το τι θεωρείται δεδομένο χαρακτηριστικό στα κινητά τηλέφωνα. Έτσι, αναλυτικά έχουμε τα εξής:

1. Αδυναμία αποστολής MMS
2. Απουσία επιλογής προώθησης SMS
3. Δεν δίνεται η δυνατότητα αποστολής/λήψης αρχείων με χρήση του πρωτοκόλλου Bluetooth
4. Αδυναμία καταγραφής video
5. Μικρής ανάλυσης κάμερα (2 MP)

Αυτά είναι τα κυριότερα μειονεκτήματα της συσκευής. Βέβαια, δυο από αυτά εξαλείφονται με third party applications (αναφέρομαι στα MMS και στη καταγραφή βίντεο). Από εκεί και πέρα προσωπικά δεν θεωρώ ότι αυτές οι αδυναμίες υπερτερούν των πλεονεκτημάτων του iPhone!

Τέλος, πρέπει να αναφέρω ότι τον επόμενο μήνα έχει προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει η έκδοση 2.1 του firmware του iPhone το οποίο πρόκειται να προσθέσει την ελληνική γλώσσα στη συσκευή!

Γιατί το Πεκίνο;

Η διοργανώτρια χώρα των φετινών Ολυμπιακών Αγώνων πρέπει να έχει δεχτεί τα περισσότερα πυρά (και όχι άδικα) από όσες χώρες τους οργάνωσαν τελευταία. Βέβαια, σε αυτό δεν μπορώ να είμαι σίγουρος μιας και έχω ζήσει ουσιαστικά τους Αγώνες από το 1992 και μετά, αν και σε αυτούς ήμουν μικρός για να μπορώ να εξετάσω πολυπλεύρως το θέμα.

Από την άλλη, όμως, το Πεκίνο ήταν ίσως η μοναδική υποψήφια πόλη στην οποία δόθηκε το χρίσμα μετά από μόλις δυο γύρους κατά τη διαδικασία ψηφοφορίας. Και να πεις ότι οι αντίπαλες πόλεις ήταν υποδεέστερες... Μιλάμε ότι δυο από τις ανταγωνίστριες πόλεις ήταν το Παρίσι και το Τορόντο. Πάραυτα, οι «αθάνατοι» ήταν τόσο σίγουροι για την επιτυχία της διοργάνωσης που η διαδικασία εξελίχθηκε σε μια από τις συντομότερες όλων των εποχών.

Πηγή: Wikipedia

Αλλά από ότι φαίνεται, δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στην τεράστια αγοραστική δύναμη αυτής της χώρας ο πληθυσμός της οποίας σύμφωνα με την τελευταία απογραφή φτάνει τους 1,3 δις κατοίκους. Και μπορεί από οργανωτικής πλευράς να τα πηγαίνουν θαυμάσια αλλά δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε όλα τα γεγονότα που σχετίζονται με τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά και με τις ατομικές ελευθερίες. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν έχουν να κάνουν (ή μάλλον δεν πρέπει να σχετίζονται) αποκλειστικά με τον αθλητισμό, αλλά πρέπει να σχετίζονται άμεσα με τον πολιτισμό και την παγκόσμια ενότητα των λαών. Αυτά τα στοιχεία φαίνεται ότι έχουν χαθεί χρόνια τώρα και οι φετινοί Αγώνες έρχονται να το επιβεβαιώσουν περίτρανα.

Πρώτη φορά έχουν διαρρεύσει τόσες πληροφορίες περί της συμπεριφοράς των διοργανωτών στους performers. Η ιστορία ξεκίνησε με το θέμα του κοριτσιού που τραγούδησε στην τελετή έναρξης το οποίο εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι ήταν playback. Το παράδοξο στην ιστορία ήταν ότι η φωνή δεν ήταν του κοριτσιού που εμφανίστηκε αλλά ενός άλλου που ενώ είχε καταπληκτική φωνή κάποιοι δεν τη βρήκαν αρκετά όμορφη για να παραστεί στην τελετή και έτσι αποφάσισαν να «παντρέψουν» τη φωνή του ενός με την παρουσία του άλλου!!!

Φυσικά, υπήρξαν και άλλες παρόμοιες ιστορίες με τους performers που βρίσκονταν κάτω από τον πάπυρο να εξαναγκάζονται να παραμείνουν στις θέσεις τους για πολλές ώρες και με μια χορεύτρια η οποία τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια των πολύωρων προβών.

Πόρος

Το τριήμερο του Δεκαπενταύγουστου το πέρασα στον Πόρο. Ενώ στην αρχή, ήμουν κάπως σκεπτικός για το μέρος, τελικά πέρασα πάρα πολύ καλά και μπορώ να πω ότι θα ξαναπήγαινα! Πιστεύω ότι είναι ιδανικός προορισμός για όσους θέλουν να περάσουν ένα τριήμερο κάνοντας μπάνιο σε ωραίες παραλίες περιστοιχισμένες από πράσινο και να απογύφουν όσο το δυνατόν τη χρήση του αυτοκινήτου.

Πραγματικά, το αυτοκίνητο είναι περιττό. Μένοντας στην πόλη του Πόρου, χρησιμοποίησα αποκλειστικά το λεωφορείο. Βέβαια, πιστεύω ότι για όποιον έχει όρεξη η ιδανική λύση είναι το ποδήλατο. Λόγω του μεγέθους και της μορφολογίας του νησιού, ενδείκνυται!


Λόγω και του τριημέρου, το νησί ήταν γεμάτο κόσμο ενώ είχε και πολλούς ξένους τουρίστες. Προσωπικά, εντυπωσιάστηκα από το πόσα κότερα και ιστιοφόρα βρίσκονταν αραγμένα στα λιμανάκια του νησιού. Μερικά από αυτά ήταν άκρως εντυπωσιακά! Μάλιστα, 1-2 από αυτά τα φωτογράφισα... ;-)

Πάντως αν επισκεφτείτε τον Πόρο, σας συνιστώ ανεπιφύλαχτα να κάνετε μπάνιο στο Λιμανάκι της Αγάπης! Ειδικά, αν είστε ζευγάρι... ;-) Πρόκειται για έναν κολπίσκο στον οποίο μπορείτε να απολαύσετε τη θάλασσα σε συνδυασμό με τη φύση και τα δέντρα που φτάνουν κυριολεκτικά στο νερό.

Περί αλλαγών το ανάγνωσμα...

Είναι αλήθεια ότι όλοι μας αντιμετωπίζουμε τις αλλαγές στην ζωή μας (προσωπική, επαγγελματική κ.ο.κ.) διαφορετικά. Άλλοι τη φοβούνται και μένουν άπρακτοι, άλλοι τη φοβούνται και προσπαθούν να ανταπεξέλθουν, άλλοι αφήνονται να τους παρασύρει και άλλοι την αποζητούν...

Σε αυτό το βιβλίο ("Ποιος πήρε το τυρί μου;" του Spencer Johnson), θα περιπλανηθείτε σε έναν λαβύρινθο παρέα με αυτούς τους τέσσερις τύπους χαρακτήρων. Εσείς αλήθεια σε ποιά κατηγορία ανήκετε;

Πρόκειται για μια αλληγορική ιστορία που αποκτάει μεγαλύτερη αξία, αν την εκλάβετε ως έναυσμα για περαιτέρω συζήτηση με φίλους και συνεργάτες.

Προσωπικά, πάντα μου άρεσαν οι συζητήσεις μετά από κάποια ταινία, θεατρικό έργο ή βιβλίο. Εκεί φαίνεται, νομίζω, η αξία τους!

ΥΓ. Στην χώρα μας κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος με το όνομα "Ποιός πήρε το τυρί μου;".

ΥΓ1. Για όσους, δεν είναι του διαβάσματος να αναφέρω ότι πρόκειται για ένα πολύ μικρό βιβλίο που αποτελείται μόνο από 94 σελίδες. Οπότε δεν θα σας κουράσει σε καμία περίπτωση! ;-)

Θέλουμε τον Γερμανό μας...

Αυτή ναι ήταν εμφάνιση αντάξια της ικανότητας της Εθνικής μας. Με εξαίρεση το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου, όταν και με απανωτά λάθη οι Γερμανοί πλησίασαν και τελικά κατάφεραν με τη λήξη του δεκαλέπτου να προηγούνται με έναν πόντο, η Εθνική πραγματοποίησε μια αρκετά καλή εμφάνιση!

Με έναν ασταμάτητο Βασίλη Σπανούλη, έναν Παπαλουκά που στο δεύτερο ημίχρονο βελτιώθηκε αισθητά και με πολύ καλή άμυνα, η Εθνική δεν μπορούσε παρά να κάνει περίπατο.

Τώρα, έρχονται τα δύσκολα αν όχι τα δυσκολότερα! Αύριο το μεσημέρι (15.00) αντιμετωπίζουμε την Αμερική σε έναν αγώνα που οι αντίπαλοί μας βλέπουν ως ρεβάνς του ημιτελικού του Μουντομπάσκετ!

Προσωπικά, θα ήθελα να δω μια εθνική που θα παλέψει και θα κάνει μια καλή εμφάνιση. Αν γίνει αυτό, τότε πραγματικά δεν με νοιάζει το αποτέλεσμα. Άλλωστε, δεν μπορείς να νικάς την Αμερική "κάθε μέρα"...

Άσχημη Πρεμιέρα

Άσχημη πρεμιέρα για την εθνική μας ομάδα του μπάσκετ. Ο κακός μας δαίμονας, Ισπανία, μας νίκησε αρκετά εύκολα με 81-66. Βέβαια, αυτή η ήττα δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι θα αντιμετωπίσουμε κάποιο πρόβλημα στο να προκριθούμε στα προημιτελικά. Αλλά, συνεπάγεται ότι θα έχουμε δυσκολότερους αντίπαλους στα προημιτελικά και στα ημιτελικά.

Για να μην προτρέχω, το βασικό ζήτημα είναι η βελτίωση της εικόνας της ομάδας. Στο χθεσινό παιχνίδι, τίποτα δεν λειτούργησε σωστά. Η αγωνιστική μας φιλοσοφία ήταν τελείως λανθασμένη για να μην πω ανύπαρκτη. Δεν εκμεταλλευτήκαμε καθόλου τη δυνατότητα των παικτών μας να πιέζουν τους αντίπαλους guard και κατά συνέπεια όχι μόνο να δυσκολεύουν την ανάπτυξή τους αλλά και να κλέβουν την μπάλα.

Επιθετικά, εκτός των προσπαθειών του ηρωικού Σπανούλη, δεν είχαμε να επιδείξουμε τίποτα άλλο. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθούν τόσοι πολλοί παίκτες μας σε τόσο κακή μέρα. Οπότε, δεν απογοητευόμαστε και πάμε για νίκη έναντι των Γερμανών αύριο στις 09.30!

4 χρόνια πριν

Με αφορμή μια είδηση που αναφερόταν στη διαρροή ενός βίντεο από πρόβες της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνο, θυμήθηκα τους δικούς μας Αγώνες. Το ένα έφερε το άλλο και τελικά μου ήρθαν στο νου όλες εκείνες οι ημέρες του Αυγούστου του 2004 που πέρασα στο Ολυμπιακό Ποδηλατοδρόμιο ως εθελοντής.

Γνωρίζω τα επιχειρήματα που μπορεί πολλοί (ακόμα και εγώ) να αναφέρουν σχετικά με τους Αγώνες και τις οικονομικές επιπτώσεις αυτών στη χώρα μας, αλλά εγώ δεν μπορώ να παραβλέψω τις στιγμές και τα συναισθήματα που ένοιωθα την περίοδο λίγο πριν και κατά τη διάρκεια των Αγώνων.

Θα ήθελα, λοιπόν, να δώσω έμφαση (ή τουλάχιστον θα προσπαθήσω) στο ανθρωπιστικό στοιχείο των Αγώνων. Πρόκειται για το μοναδικό γεγονός που μπορεί να φέρει τόσο πολύ κόσμο από όλο τον πλανήτη τόσο κοντά! Ποτέ δεν θα ξεχάσω το γεμάτο από κόσμο περιβάλλοντα χώρο του ΟΑΚΑ! Άνθρωποι από όλο τον κόσμο να περπατάνε, να γελάνε με μια κοινή συνισταμένη: τους Ολυμπιακούς Αγώνες!

Χαρακτηριστικές στιγμές που έχουν χαραχτεί στη μνήμη μου:

• Σκανδιναβός δημοσιογράφος στο Κέντρο Τύπου στην Κοτζιά κατά τη διάρκεια του ποδηλατικού γύρου, προσπαθούσε απεγνωσμένα να "σωθεί" από τον ήλιο και την ζέστη! Στην προσπάθεια του μονολούσε "I'm sick, I'm sick. Please find me a doctor!" Χεχε, που να αντέξει ο άνθρωπος!

• Απόγευμα στο κεντρικό στάδιο του ΟΑΚΑ που διεξάγονταν τα αθλήματα του στίβου. Κάθε φορά που από τα μεγάφωνα ακούγονταν ένα τραγούδι των Abba, όλοι μα όλοι οι ξένοι (και δεν ήταν λίγοι) και ιδίως οι Βρετανοί και Σκανδιναβοί, σηκώνονταν, τραγούδαγαν και χόρευαν!

• Αυγουστιάτικο μεσημέρι, μόλις έχω φθάσει στο ΟΑΚΑ και διασχίζω τον περιβάλλοντα χώρο του ΟΑΚΑ. Ο κόσμος είναι λίγος μιας και μεσημεριάτικα δε διεξάγονταν πολλά αθλήματα. Εκεί που περπατάω προς το Ποδηλατοδρόμιο, βλέπω αρκετούς ξένους (προφανώς...) να είναι ξαπλωμένοι στο γρασίδι στην σκιά και άλλοι να βρέχονται στις πισίνες και τα σιντριβάνια!

• Περί εθελοντισμού. Την πραγματική αξία του την αντιλήφθηκα όταν είδα μια ηλικιωμένη γυναίκα από το Βέλγιο να φοράει τη στολή των εθελοντών και να μας βοηθάει! Η συγκεκριμένη κυρία είχε πάει στους τελευταίους 5-6 Ολυμπιακούς Αγώνες ως εθελόντρια. Μάλιστα, είχε μαζί της όλες τις διαπιστεύσεις και μας τις έδειχνε!

Τις 10 μέρες που ήμουν εθελοντής, αν μπορούσα όχι μόνο θα τις ξαναζούσα αλλά θα ήθελα να ήταν πολύ περισσότερες! Τα ίδια συναισθήματα συμμερίζονται όλοι οι γνωστοί μου που συμμετείχαν σε αυτή τη διοργάνωση. Ένα σημαντικό στοιχείο είναι μερικοί από αυτούς που δεν συμμετείχαν τελικά ως εθελοντές, το μετάνιωσαν. Ήταν πραγματικά κάτι το διαφορετικό να ζεις εκ των έσω μια τόσο μεγάλη διοργάνωση.

Αυτά τα λίγα ήθελα να πω όσων αφορά την εμπειρία μου ως εθελοντής και θα επανέλθω σύντομα με πιο κριτική ματιά για τα διάφορα φαινόμενα που σπιλώνουν την αξία των Ολυμπιακών Αγώνων που κατ'εμέ μπορούν να προσφέρουν τόσα πολλά στην ανθρωπότητα.