Την προηγούμενη Τετάρτη, πήγα να παρακολουθήσω τη ΜΗΔΕΙΑ 2 του Δημήτρη Παπαιωάννου στο Θέατρο Παλλάς στη Βουκουρεστίου. Η πρώτη μου εμπειρία από τέτοιου είδους θεάματα, ήταν πριν 1,5 χρόνο περίπου όταν είχα δει το "2". Θα έλεγα ότι το "2" λειτούργησε ως εισαγωγή για μένα στον χώρο του χοροθέατρου. Πιστεύω ότι αν δεν το είχα δει, μπορεί να μου φαινόταν δυσνόητη η Μήδεια. Είναι άκρως εντυπωσιακό, πως μπορείς να παρακολουθήσεις την εξέλιξη μιας ιστορίας ενώ κανείς δεν μιλάει είτε αφηγείται τα τεκτενόμενα! Η κίνηση, λοιπόν, μετατρέπεται σε φωνή και σε συνδυασμό με την μουσική μπορεί να σε ταξιδέψει!
Η παράσταση είχε διάρκεια μιας ώρας περίπου και ήταν αρκετά δυνατή. Όμως, θα προτιμούσα να είχε επενδυθεί με μια πιο έντονη και μελωδική μουσική (βλ. Κωνσταντίνος Βήτα και "2"). Στην αρχή για να είμαι ειλικρινής, δυσκολεύτηκα λιγάκι να "μεταφράσω" τους ρόλους των χορευτών, αλλά μετά από ένα δεκάλεπτο όλα κυλούσαν ομαλά. Οι κινήσεις των χορευτών ήταν πολύ δυνατές και αντικατόπτριζαν τη συναισθηματική τους κατάσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου