Το παρών post δεν θα ήθελα να είναι το πρώτο μετά την αλλαγή χρόνου αλλά διάβασα κάποια posts σε άλλα blog πάνω στο θέμα και αποφάσισα να εκφράσω και εγώ την άποψη μου για το θέμα. Επιφυλλάσομαι να κάνω κάποιο post σχετικό με τα Χριστούγεννα που πέρασαν εντός των ημερών!
Η διαμάχη των τελευταίων μηνών έχει ως θέμα "ιδιωτικά πανεπιστήμια ή όχι" σαν να λέμε "να ζει κανείς ή να μη ζεί". Προσωπική μου άποψη είναι ότι χάνουμε τον στόχο που θέλουμε να πετύχουμε. Κοντεύουμε να βγούμε "εκτός θέματος" που έλεγαν και οι αγαπητοί μας φιλόλογοι στο σχολείο. Δηλαδή, αντί να ασχολούμαστε με το να βρούμε τρόπους να βελτιώσουμε την παιδεία που παρέχουμε, περιοριζόμαστε σε μια γενική συζήτηση περί ιδιωτικής και δημόσιας φύσης αυτής.
Αυτό που με φοβίζει κυρίως στο να γύρω πρός την υιοθέτηση της άποψης ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι η νοοτροπία του εύκολου κέρδους που μας διακατέχει σαν έθνος. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που σε παρόμοιες καταστάσεις βρέθηκε μια ομάδα ανθρώπων που εκμεταλλεύτηκε τις περιστάσεις για ιδίων όφελος. Επιπλέον, δε νοείται (για μένα πάντα) να πρέπει να πληρώσεις για να σπουδάσεις. Εκτός από τα δίδακτρα, υπάρχει και το θέμα των βιβλίων. Εγώ στη σχολή μου έπρεπε να περάσω 52 μαθήματα για να πάρω πτυχίο, ήτοι 52 βιβλία πολλά από τα οποία έκαναν 30-50 ευρώ! Δεν θα ήθελα να κάνω τον πολλαπλασιασμό για να δούμε το τελικό ποσό πληρωμής...
Από την άλλη μεριά, το δημόσιο πανεπιστήμιο σίγουρα υστερεί σε πάρα πολλά σημεία. Μερικά από αυτά είναι: η οργάνωση,οι εγκαταστάσεις και η νοοτροπία όσων έχουν άμεση επαφή με αυτό (από τους διοικητικούς υπαλλήλους, τους φοιτητές μέχρι και τους καθηγητές)! Φυσικά, για να αλλάξει η κατάσταση πρέπει να αλλάξουν μυαλά όλοι αυτοί και σε αυτό πρέπει να βοηθήσουν όλοι. Είναι απαράδεκτο να γίνονται προτάσεις νομοσχεδίων τα οποία περιλαμβάνουν ρυθμιστικά μέτρα μόνο για ορισμένες ομάδες ανθρώπων, στην περίπτωσή μας τους φοιτητές, και να παραβλέπουν άλλες ίσως σημαντικότερες, όπως είναι οι καθγητές. Αυτό το αφήνω προς το παρών γιατί πρόκειται για ένα τεράστιο θέμα (Χρήστο θυμάσαι τις γεμάτες ζωντάνια συζητήσεις στον Νικόλα, στο λιμάνι ... Χαχαχα πρέπει να τις επαναλάβουμε!).
Σε ένα υγιές πανεπιστήμιο πρέπει να έχουν λόγο και οι φοιτητές. Πρέπει να μπορούν να μεταφέρουν στους καθηγητές τους τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στα διδασκόμενα μαθήματα και γιατί όχι να προτείνουν κάποιες βελτιώσεις έτσι ώστε αυτά να γίνουν πιο κατανοητά. Αλλά όσο διατηρείται αυτό το κομματοκοποιημένο κλίμα (άλλο κομματοκοποιημένο και άλλο πολιτικοποιημένο) δύσκολα θα λειτουργούν με αυτό τον τρόπο οι παράγοντες της πανεπιστημιακής κοινότητας. Το κακό είναι ότι όλοι είναι μάλλον ευχαριστημένοι από αυτή την κατάσταση και δεν θέλουν να την αλλάξουν και δυστυχώς αυτά τα προβλήματα δεν εξαλείφονται με μερικά νομοσχέδια...
Συνοψίζοντας, δεν πιστεύω ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια έχουν να προσφέρουν πολλά στον χώρο της εκπαίδευσης. Δεν πιστεύω ότι η ίδρυση μερικών μη κρατικών θα αλλάξει την κατάσταση δια μαγείας και όλα πλέον θα είναι ρόδινα. Σίγουρα, αυτά θα έχουν καλύτερες εγκαταστάσεις (τουλάχιστοςν τα καλά) αλλά η ουσία της μετάδοσης της γνώσης δεν περιορίζεται στις εγκαταστάσεις. Γνώμη μου είναι ότι πρέπει να χρηματοδοτηθεί αδρά η ελληνική δημόσια παιδεία για ένα διαστήμα x χρόνων και στο τέλος αυτού εδώ θα είμαστε να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας!
Η διαμάχη των τελευταίων μηνών έχει ως θέμα "ιδιωτικά πανεπιστήμια ή όχι" σαν να λέμε "να ζει κανείς ή να μη ζεί". Προσωπική μου άποψη είναι ότι χάνουμε τον στόχο που θέλουμε να πετύχουμε. Κοντεύουμε να βγούμε "εκτός θέματος" που έλεγαν και οι αγαπητοί μας φιλόλογοι στο σχολείο. Δηλαδή, αντί να ασχολούμαστε με το να βρούμε τρόπους να βελτιώσουμε την παιδεία που παρέχουμε, περιοριζόμαστε σε μια γενική συζήτηση περί ιδιωτικής και δημόσιας φύσης αυτής.
Αυτό που με φοβίζει κυρίως στο να γύρω πρός την υιοθέτηση της άποψης ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι η νοοτροπία του εύκολου κέρδους που μας διακατέχει σαν έθνος. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που σε παρόμοιες καταστάσεις βρέθηκε μια ομάδα ανθρώπων που εκμεταλλεύτηκε τις περιστάσεις για ιδίων όφελος. Επιπλέον, δε νοείται (για μένα πάντα) να πρέπει να πληρώσεις για να σπουδάσεις. Εκτός από τα δίδακτρα, υπάρχει και το θέμα των βιβλίων. Εγώ στη σχολή μου έπρεπε να περάσω 52 μαθήματα για να πάρω πτυχίο, ήτοι 52 βιβλία πολλά από τα οποία έκαναν 30-50 ευρώ! Δεν θα ήθελα να κάνω τον πολλαπλασιασμό για να δούμε το τελικό ποσό πληρωμής...
Από την άλλη μεριά, το δημόσιο πανεπιστήμιο σίγουρα υστερεί σε πάρα πολλά σημεία. Μερικά από αυτά είναι: η οργάνωση,οι εγκαταστάσεις και η νοοτροπία όσων έχουν άμεση επαφή με αυτό (από τους διοικητικούς υπαλλήλους, τους φοιτητές μέχρι και τους καθηγητές)! Φυσικά, για να αλλάξει η κατάσταση πρέπει να αλλάξουν μυαλά όλοι αυτοί και σε αυτό πρέπει να βοηθήσουν όλοι. Είναι απαράδεκτο να γίνονται προτάσεις νομοσχεδίων τα οποία περιλαμβάνουν ρυθμιστικά μέτρα μόνο για ορισμένες ομάδες ανθρώπων, στην περίπτωσή μας τους φοιτητές, και να παραβλέπουν άλλες ίσως σημαντικότερες, όπως είναι οι καθγητές. Αυτό το αφήνω προς το παρών γιατί πρόκειται για ένα τεράστιο θέμα (Χρήστο θυμάσαι τις γεμάτες ζωντάνια συζητήσεις στον Νικόλα, στο λιμάνι ... Χαχαχα πρέπει να τις επαναλάβουμε!).
Σε ένα υγιές πανεπιστήμιο πρέπει να έχουν λόγο και οι φοιτητές. Πρέπει να μπορούν να μεταφέρουν στους καθηγητές τους τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στα διδασκόμενα μαθήματα και γιατί όχι να προτείνουν κάποιες βελτιώσεις έτσι ώστε αυτά να γίνουν πιο κατανοητά. Αλλά όσο διατηρείται αυτό το κομματοκοποιημένο κλίμα (άλλο κομματοκοποιημένο και άλλο πολιτικοποιημένο) δύσκολα θα λειτουργούν με αυτό τον τρόπο οι παράγοντες της πανεπιστημιακής κοινότητας. Το κακό είναι ότι όλοι είναι μάλλον ευχαριστημένοι από αυτή την κατάσταση και δεν θέλουν να την αλλάξουν και δυστυχώς αυτά τα προβλήματα δεν εξαλείφονται με μερικά νομοσχέδια...
Συνοψίζοντας, δεν πιστεύω ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια έχουν να προσφέρουν πολλά στον χώρο της εκπαίδευσης. Δεν πιστεύω ότι η ίδρυση μερικών μη κρατικών θα αλλάξει την κατάσταση δια μαγείας και όλα πλέον θα είναι ρόδινα. Σίγουρα, αυτά θα έχουν καλύτερες εγκαταστάσεις (τουλάχιστοςν τα καλά) αλλά η ουσία της μετάδοσης της γνώσης δεν περιορίζεται στις εγκαταστάσεις. Γνώμη μου είναι ότι πρέπει να χρηματοδοτηθεί αδρά η ελληνική δημόσια παιδεία για ένα διαστήμα x χρόνων και στο τέλος αυτού εδώ θα είμαστε να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας!
4 σχόλια:
Ας υπάρχουνε και ιδιωτικά και δημόσια πανεπιστήμια, για να υπάρχει και ανταγωνισμός. Αφού τα δημόσια είναι τόσο καλά γιατί κάποιοι φοβούνται τα ιδιωτικά;
Βασικά δεν είναι ο φόβος των ιδιωτικών (όσων αφορά εμένα πάντα) αλλά η απορία γιατί να μην χρηματοδοτήσουμε τα δημόσια με τα ποσά που χρειάζονται ώστε να γίνουν ακόμα καλύτερα...
Θεωρώ ότι τέτοιες μεταρρυθμίσεις, όπως η συγκεκριμένη για την παιδεία, πρέπει να χαρακτηρίζονται από ισορροπία για να είναι αποτελεσματικές. Και εξηγούμαι...
Όντως, όπως κι εσύ ανέφερες, τα θέματα για τα οποία γίνεται η μεταρρύθμιση αφορούν τη γενικότερη ακαδημαϊκή λειτουργία και όχι μόνο τους φοιτητές. Για παράδειγμα, προσωπικά θεωρώ ότι ο περιορισμός των ευκαιριών που έχει κάθε φοιτητής να περάσει ένα μάθημα, σε 3-4, αναβαθμίζει το επίπεδο λειτουργίας των πανεπιστημίων. Ποιος όμως ελέγχει τον τρόπο που βαθμολογείται ο φοιτητής (ας μην αναφέρω διάφορα τραγελαφικά που ακούγονται κατά καιρούς για τη βαθμολόγηση στα πανεπιστήμια...) και πώς προάγεται ένας ακαδημαϊκός? Αλοίμονο στον κάθε τυχαίο φοιτητη, αν ληφθεί ένα τέτοιο μέτρο χωρίς την απαραίτητη ισορροπία!
Σχετικά με τα μη κρατικά πανεπιστήμια: Θα παίξει και εδώ η ισορροπία...
Δυστυχώς, τα δημόσια πανεπιστήμια είναι τύποις ανεξάρτητα. Στην ουσία, εξαρτώνται άμεσα από τα κονδύλια του κράτους. Αν, λοιπόν, έχουν σκοπό να γίνουν πιο γενναιόδωροι με τις χρηματοδοτήσεις των δημόσιων πανεπιστημίων, ας ανοίξει πανεπιστήμιο κι ο Τζίγγερ (Σε βλέπω για κατατακτήριες...)!
Παρόλα αυτά, έχω βαρεθεί να ακούω καθοδηγούμενους φοιτητές να διαμαρτύρονται απλώς για να διαμαρτύρονται! Καλύτερα ας διαμαρτυρηθούν γιατί πάει να γίνει μισή μεταρρύθμιση και να απαιτούν και την άλλη μισή και όχι να επιδιώκουν τη στασιμότητα στην παρούσα σχεδόν άθλια κατάσταση.
Ας μη θίξω το άσυλο γιατί θα καεί το blog σου...
Hapagan πήρα το θάρρος και υπολόγισα εγώ το κόστος για τα βιβλία σου... 1560 ευρώ το λιγότερο πάντα.. Δεν κατάλαβα όμως αν τέλειωσες δημόσιο ή ιδιωτικό..
Αυτό που θα σχολιάσω πάντος είναι κάτι που έγραψες στο σχόλιο σου..
"γιατί να μην χρηματοδοτήσουμε τα δημόσια με τα ποσά που χρειάζονται ώστε να γίνουν ακόμα καλύτερα.."
Γιατί τα δημόσια επειδή ακριβώς είναι δημόσια θα φάνε τα χρήματα και δεν θα κάνουν τίποτα. Τα ιδιωτικά όμως δεν μπορουν να κλέψουν γιατί θα κλέψουν τον εαυτό τους... Επίσης στα ιδιωτικά δεν υπάρχουν αιώνιοι φοιτητές. Έχεις δικαίωμα να χάσεις το πολύ έναν χρόνο μετά φεύγεις...
Δημοσίευση σχολίου