Πυθαγόρεια Εγκλήματα

Τον τελευταίο χρόνο, έχω διαβάσει 4-5 βιβλία που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο έχουν να κάνουν με την επιστήμη των μαθηματικών. Μπορεί να μην έχω σπουδάσει μαθηματικά αλλά πάντα μου άρεσαν. Πάντοτε τα έβρισκα εξωτικά μάλλον λόγω των πολλών συμβόλων που χρησιμοποιούσαν. Είναι πράγματι μια γλώσσα διαφορετική από τις άλλες! Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να τα σπουδάσω μιας και μάλλον θα με κούραζε η τόσο θεωρητική φύση τους, σίγουρα όμως με ενθουσιάζει η διαδικασία κατάκτησης εννοιών μέσω της ανακάλυψης και θεμελίωσης εντελώς νέων και καινοτόμων ιδεών! Τελειώνοντας κάθε φορά ένα σχετικό βιβλίο νοιώθω μια μεγάλη ανάγκη και επιθυμία να συμμετάσχω και εγώ σε μια παρόμοια διαδικασία γένεσης νέων ιδεών!

Στο προκείμενο τώρα... Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν τα "Πυθαγόρεια Εγκλήματα" του Τεύκρου Μιχαηλίδη από τις Εκδόσεις Πόλις. Δεν θα το χαρακτήριζα μαθηματικό μυθιστόρημα αλλά ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που εξιστορεί την φιλική σχέση δυο μαθηματικών και την κατάληξη αυτής. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός για να το απολαύσει, αρκεί να έχει ένα ενδιαφέρον προς το αντικείμενο. Εξελλίσεται στις αρχές του εικοστού αιώνα και μας ταξιδεύει στο Παρίσι, στο Γκέτινγκεν αλλά και στην Αθήνα. Η πρώτη συνάντηση των ηρώων γίνεται σε ένα μαθηματικό συνέδριο στη Γαλλική πρωτεύουσα, περιγράφονται οι βόλτες και οι συζητήσεις τους στον Σηκουάνα, στο Μουλέν Ρουζ και στα διάφορα μπιστρό. Κάνουν παρέα με καλλιτεχνικές φυσιογνωμίες που πρόκειται να αφήσουν το στίγμα τους στο μέλλον... Όμως, στην Αθήνα το 1929 ένας από τους δυο βρίσκεται νεκρός στο δωμάτιο του και εκεί ο έταιρος ξαφνιασμένος βρίσκεται να αναπολεί όσα έζησαν τα χρόνια που πέρασαν.