Παιδεία - Πορείες - Πυρ...

Τα 3 "π" που βλέπουν συνεχώς το φως της δημοσιότητας τον τελευταίο καιρό είναι: η παιδεία, οι πορείες διαμαρτυρίας και το πυρ!! Το πρόβλημα διογκώνεται όταν για κανένα από τα τρια δεν πέρνει κάποιος την ευθύνη.

Το θέμα της παιδείας ανοιγοκλείνει εδώ και 1 χρόνο με χίλιαδυο διαφορετικά πρόσωπα. Μία είναι οι φήμες περί αξιολόγησης των ΑΕΙ, μια είναι η συζήτηση για το άρθρο 16 και τέλος έχουμε το νόμο-σχέδιο για τα ΑΕΙ. Για να μην ξεχάσω, βέβαια, τις κατά καιρούς φήμες για αλλαγές στο εξεταστικό της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, λες και το μοναδικό πρόβλημά της ήταν το πως θα γίνονται οι εξετάσεις και όχι η ουσία της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Όταν, λοιπόν, υπάρχει μια συνεχής διαρροή φημών (ανεξαρτήτως αν συμφωνεί κάποιος ή όχι) για ένα τόσο σημαντικό θέμα ενώ παράλληλα υποτίθεται ότι γίνεται διάλογος για το νόμο-σχέδιο για τα ΑΕΙ, πως περιμένουν να υπάρξει συνένεση και ηρεμία στην εκπαιδευτική κοινότητα... Ανοίγουν συνεχώς και αδιαλλείπτως μέτωπα, ανεπίσημα πάντα! Δυστυχώς, με αυτό τον τρόπο δεν μπορεί να γίνει ομαλά ο διάλογος.

Μετά, γίνονται πορείες διαμαρτυρίας σχεδόν κάθε βδομάδα! Και μάλιστα όχι με ευκαταφρόνητο αριθμό συμμετεχόντων. Ειδικά, η χθεσινή διαδήλωση ήταν μια από τις μεγαλύτερες των τελευταίων ετών. Αυτό κάτι σημαίνει...

Βέβαια, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα να διαφυλάξεις μια τέτοια πορεία. Πάντα, θα παρεισφρύουν άτομα που δεν έχουν καμία σχέση με την πορεία και με το σκοπό αυτής. Από εκεί και πέρα, ο άμεσα υπεύθυνος για την επιβολή της τάξης είναι η αστυνομία η οποία επαναλλειμένως δεν "μπορεί" να συλλάβει αυτά τα άτομα. Και φυσικά, μετά από τόσες χαμένες ευκαιρίες που είχαν, είναι επόμενο ότι κάποια στιγμή θα δημιουργούνταν μεγαλύτερα επεισόδια.

Όμως, ακόμα και χθες αντί να κυνηγήσουν τους άμεσα υπεύθυνους, αναλώθηκαν στη ρήψη αναρίθμητων χημικών ουσιών και στη σύλληψη 61 ατόμων που πραγματικά αμφιβάλλω (μετά και από όλα αυτά που άκουσα στα τηλεοπτικά δελτία και διάβασα στις εφημερίες) αν ένας από αυτούς είχε στην πραγματικότητα ανάμοιξη με τα επεισόδια.

Το θέμα είναι ότι κάποια στιγμή πρέπει να ηρεμήσουν τα πράγματα έτσι ώστε να προσπαθήσει η εκπαιδευτική κοινότητα να επανέλθει σε φυσιολογικούς ρυθμούς.